استئوآرتریت یا آرتروز چیست و چگونه درمان می شود ؟ | کافه پزشکی

استئوآرتریت یا آرتروز شایعترین نوع آرتریت است که میلیون ها نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. این اتفاق زمانی می افتد که غضروف محافظ قاعده استخوان های شما در طول زمان از بین می رود.

اگر چه استئوآرتریت می تواند به همه مفصل ها آسیب برساند، اختلال بیشتر به مفاصل دست ها، زانوها، باسن و ستون فقرات تاثیر می گذارد. علائم استئوآرتریت معمولا می تواند کنترل شود اما آسیب به مفاصل برگشت پذیر نیست. فعال بودن، حفظ وزن در محدوده تناسب و برخی از درمانها ممکن است پیشرفت بیماری و درد را کاهش دهد و به بهبود عملکرد کمک کند. همراه کافه پزشکی باشید

علائم استئوآرتریت

علائم استئوآرتریت اغلب به آرامی رشد می کنند و در طول زمان بدتر می شوند. علائم و نشانه های استئوآرتریت عبارتند از:

• درد : مفاصل آسیب دیده ممکن است هنگام یا بعد از حرکت درد بگیرند.
• سفتی : سفتی مفصل ممکن است پس از بیدار شدن یا نداشتن فعالیت اتفاق بیفتد.
• تندرنس : هنگام فشار دادن در همان نقطه یا اطراف، ممکن است بیمار احساس درد بیشتری کند.
• از دست دادن انعطاف پذیری : شما ممکن است قادر به حرکت مفصل در تمام رمج حرکتی آن نباشید.
• احساس گریت : هنگامی که از مفصل استفاده می کنید، ممکن است صدای شکستن مانندی را بشنوید.
• اسپور : تکه های اضافی استخوانی، که مانند توده های سنگین احساس می شود، می توانند در اطراف مفصل ایجاد شوند.
• ورم : ممکن است از التهاب بافت نرم در اطراف مفصل ایجاد شود.

علل استئوآرتریت

استئوآرتریت زمانی اتفاق می افتد که غضروف انتهای استخوان ها به تدریج از بین می رود. غضروف یک بافت لغزنده و قوی است که باعث حرکت مفصلی بدون اصطکاک می شود. در نهایت، اگر غضروف به طور کامل از بین می رود، استخوان به استخوان اصابت می کند.

استئوآرتریت اغلب به عنوان “ساییدگی و پارگی غضروف” شناخته شده می شود اما استئوآرتریت علاوه بر ساییدگی غضروف، بر کل مفصل تاثیر می گذارد و باعث تغییر در استخوان و بدتر شدن بافت های همجوشی متصل کننده عضله به استخوان می شود. التهاب نیز یافته شایعی است.

عوامل خطر استئوآرتریت یا آرتروز

سن : با افزایش سن، خطر ابتلا افزایش می یابد.

جنسیت : زنان به احتمال زیاد، بیشتر به استئوآرتریت مبتلا می شوند ؛ اگر چه چرایی این نکته مشخص نیست.

چاقی : حمل وزن اضافی بدن به توسعه استئوآرتریت کمک می کند. افزایش وزن، فشار بیشتری را به مفاصل ناحیه باسن و زانو اضافه می کند. همچنین، بافت چربی پروتئین تولید می کند که می تواند موجب التهاب در داخل و اطراف مفاصل شما شود.

آسیب به مفصل : ورزش کردن و تصادف، می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سالها پیش اتفاق افتاده و ظاهرا التیام یافته، می تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهد.

فشار تکراری بر روی مفصل : اگر ورزش یا شغل شما باعث ایجاد فشار تکراری روی مفصل شود، ممکن است در نهایت سبب آرتروز شود.

ژنتیک : برخی از افراد توسعه استئوآرتریت را به ارث می برند.

برخی بیماری های متابولیکی : عبارتند از دیابت و هموکروماتوزیس (وجود آهن بیش از حد در بدن).

عوارض جانبی استئوآرتریت

استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو است که در طول زمان بدتر می شود و اغلب باعث درد مزمن می شود. درد و سفتی مفصل می تواند به اندازه ای شدید باشد که وظایف روزانه را دشوار کند.

اختلالات افسردگی و خواب می تواند ناشی از استئوآرتریت باشد.

تشخیص استئوآرتریت

در طول معاینه فیزیکی، پزشک متخصص شما را برای تورم، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.

تست های تصویربرداری

اشعه ایکس : غضروف روی تصاویر اشعه ایکس نمایش داده نمی شود اما از بین رفتن غضروف توسط محدود شدن فضای بین استخوان ها نشان داده می شود. اشعه ایکس همچنین می تواند استخوان ها را در اطراف مفصل نشان دهد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) : از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از بافت های استخوانی و نرم از جمله غضروف استفاده می کند. MRI معمولا برای تشخیص استئوآرتریت مورد نیاز نیست اما می تواند در ارائه اطلاعات بیشتر در موارد پیچیده کمک کند.

تست های آزمایشگاهی

تجزیه و تحلیل خون یا مایع مفصلی می تواند به تشخیص کمک کند.

آزمایش خون : اگرچه هیچ آزمایش خون اختصاصی برای استئوآرتریت وجود ندارد اما آزمایش های خاص می تواند به رد علل دیگر درد مفصلی مانند آرتریت روماتوئید کمک کند.

تجزیه و تحلیل مایع مفصلی : پزشک ممکن است از یک سوزن برای برداشتن نمونه مایع محل آسیب دیده استفاده کند. سپس مایع برای التهاب و افتراق درد ناشی از نقرس یا عفونت به جای استئوآرتریت آزمایش می شود .

درمان استئوآرتریت یا آرتروز

استئوآرتریت را نمی توان درمان قطی کرد اما درمان می تواند درد را کاهش دهد و به شما در بهبود حرکت کمک کند.

دارو درمانی

داروهایی که می توانند به کاهش علائم استئوآرتریت به ویژه درد کمک کنند عبارتند از:

استامینوفن : نشان داده شده است که به برخی از افراد مبتلا به استئوآرتریت کمک می کند تا دردشان ​​کاهش یابد. مصرف بیش از دوز توصیه شده از استامینوفن باعث آسیب کبدی می شود.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) : داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم با دوز توصیه شده معمولا درد استئوآرتریت را کاهش می دهند. NSAID های قوی تر نیز در دسترس هستند.

NSAIDs می تواند ناراحتی معده، مشکلات قلبی عروقی، مشکلات خونریزی و آسیب کبدی و کلیوی را ایجاد کنند. NSAIDs ها به صورت ژل، قابل استفاده بر روی پوست محل آسیب دیده، عوارض جانبی کمتری دارند.

دولوکستین : به طور معمول به عنوان داروی ضد افسردگی استفاده می شود. این دارو برای درمان درد مزمن از جمله درد استئوآرتریت نیز تایید شده است.

درمان غیر دارویی

فیزیوتراپی : یک فیزیوتراپیست میتواند تمریناتی را برای تقویت عضلات اطراف مفصل انجام دهد تا انعطاف پذیری مفصل را افزایش و درد را کاهش دهد. تمرین ملایم و منظم که خودتان انجام می دهید، مانند شنا یا پیاده روی، می تواند به همان اندازه موثر باشد.

کار درمانی : درمانگر می تواند به شما در پیدا کردن راه هایی برای انجام کارهای روزمره بدون ایجاد فشار بر روی مفصل دردناک کمک کند. 

جراحی و سایر پروسیجر ها

اگر درمان های محافظه کارانه به شما کمک نمی کند، ممکن است بخواهید روش های دیگر را امتحان کنید :

تزریق کورتیزون : تزریق داروهای کورتیکواستروئید ممکن است درد را در مفصل تان کاهش دهد. در طی این روش دکتر شما ناحیه اطراف مفصل را خالی می کند، سپس سوزن را در فضای داخل مفصل قرار می دهد و تزریق می کند. تعداد تزریق کورتیزون به طور کلی به سه یا چهار تزریق در سال محدود می شود، زیرا دارو می تواند در طول زمان آسیب مفصلی را بدتر کند.

تزریق روان کننده : تزریق اسید هیالورونیک ممکن است باعث کاهش درد در زانوی شما شود اما بعضی از تحقیقات نشان می دهد که این تزریق ها هیچ تسکین بیشتری نسبت به درمان دارویی ندارند. اسید هیالورونیک شبیه به یک عنصری است که به طور معمول در مایع مفصلی شما یافت می شود.

استئوتومی : اگر استئوآرتریت به یکی از زانوهای شما آسیب برساند، استئوتومی ممکن است مفید باشد. در استئوتومی زانو، جراح در بالا یا پایین زانو برشی ایجاد می کند و سپس استخوانی را حذف یا اضافه می کند. این کار، وزن بدن شما را از زانوی فرسوده دور می کند.

جایگزینی مفصل : در جراحی جایگزینی مفصل (آرتروپلاستی)، جراح سطوح مفصلی آسیب دیده شما را برمی دارد و آنها را با قطعات پلاستیکی و فلزی جایگزین می کند. خطرات جراحی شامل عفونت و لخته شدن خون است. مفاصل مصنوعی می توانند از بین بروند یا سست شوند و ممکن است در نهایت به جایگزین دیگری از جنس خودشان نیاز داشته باشند.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی