بیماری پارکینسون ؛ علائم ، علل و ریسک فاکتور های آن | کافه پزشکی

بیماری پارکینسون یک بیماری پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت تاثیر می گذارد. به تدریج پیشرفت می کند ، گاهی اوقات با یک لرزش ناگهانی قابل توجه تنها در یک دست شروع می شود. اما در حالی که لرزش ممکن است شناخته شده ترین نشانه بیماری پارکینسون باشد، اختلال معمولا سبب سفتی یا کاهش حرکت می شود.در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، صورت شما ممکن است قابلیت تکلم نداشته باشد، یا وقتی که شما راه می روید، بازوی شما ممکن است نوسان نداشته باشد. علائم بیماری پارکینسون در طول زمان بهبود می یابد.

گرچه بیماری پارکینسون نمی تواند درمان شود، داروها ممکن است علائم شما را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. گاهی پزشک شما ممکن است عمل جراحی را توصیه کند تا برخی از مناطق مغز شما را تنظیم کرده و علائم شما را بهبود بخشد. همراه کافه پزشکی باشید

علائم بیماری پارکینسون 

علائم و نشانه های بیماری ممکن است از فرد به فرد متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف و نا مشخص شود. نشانه ها اغلب در یک طرف بدن شما شروع می شوند و معمولا در آن سمت بدتر می شوند حتی پس از اینکه علائم هر دو طرف را تحت تاثیر قرار داد.

علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است عبارتند از:

لرزش : 

لرزش معمولا اغلب در دست یا انگشتانتان شروع می شود. یکی از ویژگی های بیماری پارکینسون، هنگامی که در حال استراحت هستید ، لرزش دست شماست.

حرکت آهسته (برادیکینزی) : 

با گذشت زمان، بیماری ممکن است توانایی شما را برای حرکت کاهش دهد، گام های شما ممکن است هنگام راه رفتن کوتاهتر شوند یا ممکن است دشوار باشد که از صندلی خارج شوید. سفتی عضله ممکن است در هر بخش از بدن رخ دهد. عضلات سفت می توانند محدوده حرکت شما را محدود کنند و باعث درد شما شوند.

کی به دکتر مراجعه کنیم ؟ 

اگر دچار علائم مرتبط با بیماری پارکینسون هستید، پزشک خود را ببینید، نه تنها برای تشخیص وضعیت خود، بلکه برای رد کردن دیگر علائم .

علل بیماری پارکینسون 

دراین بیماری، برخی سلول های عصبی (نورون ها) در مغز به تدریج از بین می روند یا می میرند. بسیاری از این علائم ناشی از از دست دادن نورون هایی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما به نام دوپامین ایجاد می کند. هنگامی که سطح دوپامین کاهش می یابد، باعث ایجاد فعالیت غیر طبیعی مغزی می شود که منجر به علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل متعددی از جمله :

ژن های شما :

محققان جهش های ژنتیکی خاصی که می توانند بیماری را ایجاد کنند شناسایی کرده اند، اما این موارد غیر معمول است، مگر در موارد نادر با تعداد بالایی از اعضای خانواده که تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار دارند.

با این حال، برخی از تغییرات ژنی به نظر می رسد خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد . 

محرک محیطی : 

قرار گرفتن در معرض سموم خاصی یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما خطر نسبتا کم است.

ریسک فاکتور ها برای بیماری پارکینسون

سن :

جوانان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند . معمولا در بزرگسالی شروع می شود و خطر با بالارفتن سن افزایش می یابد. مردم معمولا بیماری را در حدود سن ۶۰ سالگی یا بیشتر تجربه می کنند . 

وراثت :

داشتن یک فرد نزدیک در خانواده که این بیماری را تجربه کردند ، شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطرات شما هنوز هم کم هستند، مگر اینکه در خانواده تان افراد زیادی به بیماری پارکینسون مبتلا باشند .

جنسیت :

مردان مبتلا به این بیماری بیشتر از زنان هستند. 

قرار گرفتن در معرض سموم :

در معرض علف کش ها و سموم دفع آفات قرار گرفتن ممکن است شما را در معرض خطر کمی از بیماری قرار دهد.

عوارض جانبی بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون اغلب همراه با این مشکلات همراه است که ممکن است قابل درمان باشد :

داشتن مشکل در تفکر :

شما ممکن است مشکلات شناختی (دمانس) و مشکلات تفکر را تجربه کنید که معمولا در مراحل بعد بیماری پارکینسون رخ می دهد. چنین مشکلات شناختی به داروها پاسخ نمی دهد.

افسردگی و تغییرات عاطفی :

افراد مبتلا به این بیماری ممکن است افسردگی داشته باشند. درمان برای افسردگی می تواند به راحتی با سایر چالش های بیماری پارکینسون مواجه شود.

شما همچنین ممکن است تغییرات احساسی دیگر مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است داروهایی برای درمان این علائم به شما بدهند.

مشکلات بلع : 

با پیشرفت بیماری ممکن است دچار مشکلاتی در بلع شوید. کمبود بزاق ممکن است در دهان شما باعث کم شدن بلع شود . 

اختلالات خواب : 

افراد مبتلا به این بیماری اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن از خواب اغلب در طول شب، بیدار شدن از خواب یا خوابیدن در طول روز.

افراد ممکن است دچار اختلال رفتار خوابیدن سریع چشم نیز باشند که شامل دیدن رویاهای شما می شود. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.

مشکلات مثانه :

بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه، از جمله عدم توانایی کنترل ادرار و یا مشکل در دفع ادرار شود. بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، یبوست را ایجاد می کنند، عمدتا به علت اینکه هضم آهسته تری دارند.

پیشگیری : 

از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است، راه های اثبات شده برای جلوگیری از این بیماری نیز یک رمز و راز باقی مانده است. با این حال، برخی از تحقیقات نشان داده است که کافئین ، که در قهوه، چای و کولا یافت می شود، خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می دهد. چای سبز همچنین ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

برخی تحقیقات نشان داده اند که تمرین هوازی منظم می تواند خطر بیماری پارکینسون را کاهش دهد.

درمان بیماری پارکینسون : 

این بیماری درمان قطعی ندارد اما داروهایی مثلاً لوودوپا (levodopa) آمانتادین، بی‌پریدن و سلژیلین در درمان آن تجویز می‌شود. گاه از جراحی نیز استفاده می‌شود. البته نقش کاردرمانی وفیزیوتراپی در این زمینه بسیار زیاد است زیرا مانع پیشرفت بیماری و محدودیت عملکرد می‌شود. تحقیقات جدید نشان داد خوردن مواد غذایی حاوی نیکوتین مانند فلفل و گوجه فرنگی به کاهش پارکینسون منجر می‌شود. محققان آمریکایی دریافتند: خوردن موادغذایی حاوی (حتی مقدار کم) نیکوتین، مانند فلفل و گوجه فرنگی، ممکن است خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. 

محققان دریافتند که مصرف سبزیجات به‌ طور کلی خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون تأثیر نمی‌گذارد، اما مصرف سولاناسه خوراکی – خانواده گیاه گلدار با برخی از گونه‌های تولید غذاهایی که منابع خوراکی از نیکوتین هستند – خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را کاهش داده است. این تحقیقات همچنین نشان داد که فلفل در کاهش بیماری پارکینسون قوی‌ تر عمل کرده‌ است. در این مورد سیگار و قلیان که منبع سرشار از نیکوتین هستند کمک قابل توجهی برای پیشگیری از این بیماری می‌کنند؛ ولی به دلیل خطر ابتلاء به بیماری‌های خطرناک دیگر که توسط سیگار و قلیان در بدن ایجاد می‌شود، استفاده از این دخانیات توصیه نمی‌شود.

به تازگی محققان بیمارستان مک لین آمریکا با استفاده از داروهای درمان مالاریا، موفق به توقف بیماری پیشرونده پارکینسون شدند. این تحقیقات نشان می‌دهد که مغز دارای یک گیرنده پروتئینی به نام Nurr1 است که از سلول‌های دوپامین محافظت می‌کند. دو مورد از داروهای درمان مالاریا که به تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) رسیده‌است، این گیرنده پروتئینی را مورد هدف قرار می‌دهد. در واقع جسم سیاه پیام‌های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می‌کند و این فرایند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می‌گیرد. استفاده از این داروها فرایند انتقال پیام عصبی به عضلات را تسهیل می‌کند.

منبع : mayoclinic | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی