• آ
  • ا
  • ب
  • پ
  • ت
  • ج
  • چ
  • ر
  • ز
  • ژ
  • د
  • ط
  • ف
  • ق
  • گ
  • ک
  • ع
  • غ
  • م
  • هـ

تنگی دریچه آئورت

همه چیز درباره تنگی دریچه آئورت (Aortic valve stenosis) | کافه پزشکی

تنگی دریچه آئورت – یا تنگی آئورت – شرایطی است که با تنگ شدن راه عبور خون از بطن چپ به آئورت رخ می دهد. این امر مانع از باز شدن کامل دریچه می شود و باعث کاهش یا مسدود شدن نسبی راه عبور جریان خون از قلب به آئورت و سپس به بقیه بدن می شود.

هنگامی که جریان خون در دریچه آئورت کاهش یافته یا مسدود می شود ، قلب شما برای پمپاژ خون به بدن شما باید سخت تر کار کند. سرانجام ، این کار اضافی میزان خون پمپ شده را محدود می کند ، و این می تواند باعث علائم و همچنین ضعف ماهیچه قلب شما شود.

درمان به شدت وضعیت بستگی دارد. ممکن است برای ترمیم یا تعویض دریچه به جراحی نیاز داشته باشید. تنگی دریچه آئورت اگر درمان نشود می تواند تهدید کننده حیات باشد.

علائم تنگی دریچه آئورت

شدت وضعیت از خفیف تا شدید متغیر است. علائم و نشانه ها عموما هنگام باریک شدن دریچه ایجاد می شوند. برخی از افراد ممکن است سالها علائم را تجربه نکنند. علائم و نشانه های این وضعیت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • صدای غیر طبیعی قلب در گوشی پزشکی
  • درد قفسه سینه (آنژین صدری) همراه با فعالیت
  • احساس ضعف یا سرگیجه یا غش در اثر فعالیت
  • تنگی نفس مخصوصاً وقتی فعالیت داشته اید
  • خستگ ، به ویژه در زمان افزایش فعالیت
  • تپش قلب
  • اختلال سو تغذیه و نرسیدن به وزن ایده آل (به طور عمده در کودکانی که تنگی دریچه آئورت دارند)

اثرات تضعیف کننده قلب ممکن است منجر به نارسایی قلبی شود. علائم و نشانه های نارسایی قلبی شامل خستگی، تنگی نفس و ورم مچ پا است.

علل تنگی دریچه آئورت

قلب شما چهار دریچه دارد که خون را در جهت صحیح جریان می دهد. این دریچه ها شامل دریچه میترال، دریچه سه لتی، دریچه ریوی و دریچه آئورت است. هر دریچه دارای تکه های بافتی هستند که در طول هر ضربان قلب یک بار باز و بسته می شوند. گاهی اوقات، دریچه ها به درستی باز یا بسته نمی شوند و به طور بالقوه در توانایی پمپاژ قلب اختلال ایجاد می کنند.

هنگامی که دریچه آئورت تنگ می شود، بطن چپ مجبور است سخت تر کار کند تا مقدار کافی خون را به آئورت و سپس به بقیه بدن شما وارد کند که این می تواند باعث ضخیم شدن و بزرگ شدن بطن چپ شود. سرانجام کار اضافی قلب می تواند بطن چپ و قلب شما را به کلی تضعیف کند و در نهایت می تواند منجر به نارسایی قلبی و مشکلات دیگر شود.

تنگی دریچه آئورت به دلایل زیادی ممکن است رخ دهد از جمله:

نقص مادرزادی قلب: دریچه آئورت از سه فلاپ بافتی محکم و مثلثی شکل به نام cusps تشکیل شده است. برخی از کودکان به جای سه عدد، فقط دو تا تکه بافتی دارند. همچنین ممکن است افراد با یک یا چهار تکه نیز متولد شوند اما این موارد نادر هستند.

این نقص ممکن است تا بزرگسالی مشکلی ایجاد نکند. این وضعیت به ارزیابی منظم پزشک نیاز دارد تا مراقب علائم مشکلات دریچه ای باشید. در بیشتر موارد، پزشکان نمی دانند که چرا دریچه قلب به درستی رشد نمی کند؛ بنابراین این چیزی نیست که شما بتوانید از آن جلوگیری کنید.

تجمع کلسیم روی دریچه: با افزایش سن، دریچه های قلبی ممکن است درگیر رسوب کلسیم (کلسیفیکاسیون دریچه آئورت) شوند. کلسیم ماده معدنی است که در خون شما یافت می شود. از آنجا که خون به طور مکرر بر روی دریچه آئورت جریان می یابد، رسوبات کلسیم می توانند بر روی دریچه ایجاد شوند. این کانسارهای کلسیم با مصرف قرص کلسیم یا نوشیدن نوشیدنی های غنی شده از کلسیم ارتباط ندارند.

این رسوبات ممکن است هرگز مشکلی ایجاد نکنند. با این حال، در برخی از افراد – به ویژه آنهایی که مشکل مادرزادی دارند – رسوب کلسیم منجر به سفت شدن قسمت هایی از دریچه می شود. این سفت شدن دریچه آئورت را تنگ می کند و می تواند در سنین جوانی رخ دهد.

با این حال، تنگی دریچه آئورت که مربوط به افزایش سن و ایجاد رسوبات کلسیم در دریچه آئورت است بیشتر در افراد مسن دیده می شود و معمولاً تا سن ۷۰ یا ۸۰ سالگی علائمی ایجاد نمی کند.

تب روماتیسمی: تب روماتیسمی ممکن است منجر به تشکیل بافت اسکار در دریچه آئورت شود. بافت اسکار به تنهایی می تواند دریچه آئورت را تنگ کند و منجر به تنگی دریچه شود.

تب روماتیسمی ممکن است به بیش از یک دریچه قلب آسیب برساند. دریچه آسیب دیده ممکن است کاملاً بسته نشود.

عوامل خطر تنگی دریچه آئورت

عوامل خطر شامل موارد زیر است:

  • سن بالاتر
  • برخی از شرایط قلبی موجود در بدو تولد
  • سابقه ابتلا به عفونت هایی که می توانند روی قلب تأثیر بگذارند
  • داشتن فاکتورهای خطر قلبی عروقی مانند دیابت، کلسترول بالا و فشار خون بالا
  • بیماری مزمن کلیوی
  • تاریخچه پرتودرمانی سینه

عوارض تنگی دریچه آئورت

این وضعیت می تواند عوارضی ایجاد کند از جمله:

  • نارسایی قلبی
  • سکته
  • لخته شدن خون
  • خون ریزی
  • ناهنجاری های ریتم قلب (آریتمی)
  • عفونت هایی که بر قلب تأثیر می گذارند مانند اندوکاردیت
  • مرگ

جلوگیری از ابتلا به تنگی دریچه آئورت

برخی از راه های ممکن برای جلوگیری از این وضعیت عبارتند از:

انجام اقدامات لازم برای جلوگیری از تب روماتیسمی: می توانید این کار را با مراجعه به پزشک خود در هنگام گلودرد انجام دهید. گلودرد مزمن درمان نشده می تواند به تب روماتیسمی مبتلا شود. خوشبختانه معمولا به راحتی با آنتی بیوتیک قابل درمان است. تب روماتیسمی در کودکان و مسن ترها شایع تر است.

پرداختن به عوامل خطر بیماری شریان کرونر: اینها شامل فشار خون بالا، چاقی و کلسترول بالا است. این عوامل ممکن است با تنگی دریچه آئورت مرتبط باشد؛ بنابراین ایده خوبی است که وزن، فشار خون و سطح کلسترول خود را تحت کنترل داشته باشید.

مراقبت از دندانها و لثه ها: ممکن است بین التهاب لثه و اندوکاردیت ارتباط وجود داشته باشد. التهاب بافت قلب ناشی از عفونت می تواند شریان ها را تنگ کند و تنگی دریچه آئورت را تشدید کند.

تشخیص تنگی دریچه آئورت

برای تشخیص، پزشک ممکن است علائم و نشانه های شما را مرور کند، در مورد سابقه پزشکی شما صحبت کند و معاینه جسمی انجام دهد. پزشک شما ممکن است با یک گوشی پزشکی به قلب شما گوش کند تا به دنبال سوفل قلبی باشد.

پزشک ممکن است چندین آزمایش برای تشخیص وضعیت و تعیین علت و شدت آن انجام دهد. آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

اکوکاردیوگرام: این تست از امواج صوتی برای تولید تصاویر ویدئویی از قلب شما استفاده می کند. در طی این آزمایش، متخصص مبدل را روی سینه شما نگه می دارد. پزشکان ممکن است از این آزمایش برای ارزیابی حفره های قلب، دریچه آئورت و مسیر جریان خون در قلب شما استفاده کنند.

پزشکان ممکن است نوع دیگری از اکوکاردیوگرام به نام اکوکاردیوگرام ترانس ازوفاژیال را انجام دهند تا نگاه دقیق تری به دریچه آئورت داشته باشند. در این آزمایش یک مبدل کوچک متصل به انتهای یک لوله از دهان به مری شما وارد می شود.

الکتروکاردیوگرام (ECG): در این آزمایش، الکترود ها فعالیت الکتریکی قلب شما را اندازه می گیرند. نوار قلب می تواند حفره های بزرگ شده قلب، بیماری قلبی و ریتم غیر طبیعی قلب شما را تشخیص دهد.

اشعه ایکس قفسه سینه: اشعه ایکس قفسه سینه می تواند به پزشک شما در تشخیص بزرگ بودن قلب شما کمک کند. اشعه ایکس قفسه سینه همچنین می تواند به پزشکان در تعیین وضعیت ریه های شما کمک کند.

تست ورزش: تست ورزش به پزشکان کمک می کند تا در طول فعالیت های بدنی شما، به دنبال علائم و نشانه هایی از بیماری دریچه آئورت باشند. اگر قادر به ورزش کردن نیستید، ممکن است از داروهای دارای اثرات مشابه روی قلب شما استفاده شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT): سی تی اسکن قلبی برای ایجاد تصاویر دقیق از دریچه های قلبی شما استفاده می کند. پزشکان ممکن است از این آزمایش برای اندازه گیری ابعاد دریچه آئورت شما استفاده کرده و دریچه آئورت شما را از نزدیک بررسی کنند.

MRI قلب: MRI قلبی از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب شما استفاده می کند. این آزمایش ممکن است برای تعیین شدت وضعیت و ارزیابی اندازه آئورت شما مورد استفاده قرار گیرد.

کاتتریزاسیون قلبی: این آزمایش اغلب برای تشخیص بیماری تنگی دریچه آئورت مورد استفاده قرار نمی گیرد اما در صورت عدم توانایی تشخیص سایر بیماری ها یا تعیین شدت آن، از آزمایش های دیگر استفاده می شود.

در این روش، پزشک کاتتر را از طریق رگ خونی در بازو یا کشاله ران وارد می کنند و آن را به سرخرگ قلب شما هدایت می کنند.

پزشکان ممکن است از طریق کاتتر، یک رنگ را تزریق کنند که به شما کمک می کند شریان شما روی اشعه ایکس (آنژیوگرام شریان کرونر) قابل رویت باشد. این یک تصویر دقیق از شریان های قلب و نحوه عملکرد قلب به پزشک شما ارائه می دهد. همچنین می تواند فشار داخل حفره های قلب شما را اندازه گیری کند.

درمان تنگی دریچه آئورت

درمان تنگی دریچه آئورت به شدت وضعیت شما بستگی دارد.

اگر علائم شما خفیف است یا علامتی را تجربه نمی کنید، پزشک ممکن است با ویزیت های منظم، وضعیت شما را تحت نظر داشته باشد. پزشک ممکن است به شما توصیه کند تغییراتی در شیوه زندگی خود ایجاد کنید و از داروهایی برای درمان علائم یا کاهش خطر عوارض استفاده کنید.

در نهایت ممکن است شما برای ترمیم یا تعویض دریچه آئورت نیاز به عمل جراحی داشته باشید. در بعضی موارد، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند حتی اگر علامتی نداشته باشید. اگر جراحی قلبی دیگری دارید، پزشکان ممکن است همزمان عمل جراحی دریچه آئورت را انجام دهند.

جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه آئورت معمولا از طریق برش در قفسه سینه انجام می شود. روش های کمتر تهاجمی ممکن است در دسترس باشند و پزشک شما را ارزیابی می کند که آیا کاندید خوبی برای این روش ها هستید یا خیر.

گزینه های جراحی شامل موارد زیر هستند:

ترمیم دریچه آئورت

جراحان به ندرت دریچه آئورت را ترمیم می کنند. برای ترمیم دریچه آئورت، جراح ممکن است فلپ های معیوب را خارج کند.

بالون والولوپلاستی

پزشکان ممکن است از یک لوله باریک و طولانی (سوند) برای ترمیم دریچه استفاده کنند. در این روش که تحت عنوان بالون والولوپلاستی نامیده می شود، پزشک سوند را با یک بالون وارد شریان بازو یا کشاله ران شما می کند و آن را به دریچه آئورت هدایت می کند. باد شدن بالون باعث باز شدن دریچه می شود. سپس بالون خالی شده و کاتتر و بالون برداشته می شود.

این روش می تواند تنگی دریچه آئورت را در نوزادان و کودکان درمان کند. با این حال، دریچه در این روش مجددا تنگ می شود؛ بنابراین معمولا فقط در بزرگسالانی انجام می شود که منتظر تعویض دریچه هستند.

تعویض دریچه آئورت

تعویض دریچه آئورت اغلب برای درمان تنگی دریچه آئورت مورد نیاز است. در تعویض دریچه، جراح دریچه آسیب دیده را برداشته و آن را با دریچه مصنوعی یا دریچه ساخته شده از بافت های گاو، خوک یا بافت قلب انسان (دریچه بافت بیولوژیکی) جایگزین می کند.

دریچه های بافت بیولوژیکی به مرور زمان تخریب می شوند و ممکن است در نهایت نیاز به تعویض داشته باشند. افراد باید داروهای رقیق کننده خون را برای تمام طول زندگی مصرف کنند. پزشک شما در مورد مزایا و خطرات هر نوع دریچه با شما صحبت خواهد کرد.

پزشک ممکن است یک روش کم تهاجمی تر به نام TAVR برای جایگزینی دریچه آئورت انجام دهند. TAVR ممکن است گزینه ای برای افرادی باشد که از نظر تعویض دریچه آئورت در معرض خطر متوسط یا زیاد قرار دارند.

در TAVR، پزشکان کاتتر را در ساق یا سینه شما قرار می دهند و آن را به قلب شما راهنمایی می کنند. دریچه جدید از طریق سوند وارد شده و به قلب شما هدایت می شود. بالون ممکن است دریچه را گسترش دهد یا برخی از دریچه ها می توانند به خودی خود گسترش یابند.

 

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی


نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد