سیر تا پیاز بیماری اپی گلوتیت ؛ التهاب و ورم بافت اپی گلوت | کافه پزشکی

اپی گلوتیت به معنای التهاب و ورم اپی گلوت است. این وضعیت غالباً در اثر عفونت ایجاد می شود اما در بعضی مواقع نیز ممکن است در اثر آسیب گلو رخ دهد.

اپی گلوت بافتی است که در زیر زبان در قسمت پشت گلو قرار دارد. وظیفه اصلی آن این است که در هنگام غذا خوردن روی نای را بپوشاند تا از ورود مواد غذایی به مجاری هوایی شما جلوگیری شود.

علائم بیماری اپی گلوتیت

علائم اپی گلوتیت معمولاً به سرعت بروز می کند و به سرعت نیز وخیم تر می شود. علائم شامل موارد زیر هستند:

• گلودرد شدید
• مشکل و درد هنگام بلع
• مشکلات تنفسی که ممکن است هنگام خم شدن به جلو بهبود یابند
• استریدور تنفسی
• تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتی گراد
• تحریک پذیری و بی قراری
• خروج بی اختیار مخاط از دهان

علائم اصلی بیماری اپی گلوتیت در کودکان و خردسالان شامل مشکلات تنفسی، استریدور و صدای خشن هستند. در بزرگسالان، مشکلات بلع و خروج مخاط از دهان از علائم اصلی هستند.

چه موقع به دنبال درمان باشیم؟

اپی گلوتیت به عنوان یک فوریت پزشکی در نظر گرفته می شود زیرا اپی گلوت متورم می تواند رسیدن اکسیژن به ریه های شما را محدود کند.

اگر فکر می کنید خود یا فرزندتان مبتلا به اپی گلوتیت هستید، به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

مهم است که کودک خود را آرام نگه دارید و سعی کنید باعث وحشت او نشوید.

اگر گلو کاملا مسدود شود، اپی گلوتیت می تواند کشنده باشد اما بیشتر افراد با درمان مناسب، بهبودی کامل می یابند.

درمان اپی گلوتیت

اپی گلوتیت در بیمارستان درمان می شود. اولین کاری که تیم پزشکی انجام می دهد، اطمینان از باز بودن راه های هوایی برای تنفس مناسب است.

امنیت راه های هوایی

ماسک اکسیژن برای انتقال اکسیژن با غلظت بالا به ریه های فرد تجویز می شود.

اگر این کار صورت نگیرد، لوله ای تحت عنوان لوله تراشه در دهان فرد قرار داده می شود. لوله تراشه از اپی گلوت آنها می گذرد و وارد نای می شود که به آن اینتوباسیون گفته می شود.

در موارد شدید در صورت نیاز فوری به باز شدن راه هوایی، ممکن است برش کوچکی در قسمت جلوی گردن ایجاد شود تا بتوان لوله را در آن قرار داد. سپس لوله به منبع اکسیژن وصل می شود. به این روش تراکئوستومی گفته می شود و در آن اکسیژن اجازه ورود به ریه ها را بدون عبور از اپی گلوت دارد. تراکئوستومی اضطراری می تواند با استفاده از بی حسی موضعی یا بی حسی عمومی انجام شود.

پس از اطمینان از باز بودن راه هوایی، ممکن است برخی از تست های زیر انجام شود:

لارنگوسکوپی فایبراپتیک: یک لوله انعطاف پذیر با دوربین متصل به انتها، برای بررسی گلو استفاده می شود

سواب گلو: برای آزمایش هر گونه باکتری یا ویروس

آزمایش خون: برای بررسی تعداد گلبول های سفید خون (تعداد زیاد نشان می دهد که ممکن است عفونت وجود داشته باشد) و شناسایی هر گونه باکتری یا ویروس در خون

اشعه ایکس یا سی تی اسکن: که گاهی برای بررسی سطح تورم استفاده می شود.

هرگونه عفونت زمینه ای با یک دوره آنتی بیوتیک درمان می شود.

با درمان سریع، اکثر افراد بعد از حدود یک هفته بهبود می یابند و افراد به اندازه کافی خوب هستند که بعد از ۵ تا ۷ روز از بیمارستان خارج شوند.

علل اپی گلوتیت

اپی گلوتیت معمولاً در اثر عفونت با باکتری های هموفیلوس آنفلوانزا نوع b یا همان Hib ایجاد می شود.

هموفیلوس آنفلوانزا نوع b می تواند علاوه بر اپی گلوتیت، تعدادی از عفونت های جدی مانند ذات الریه و مننژیت نیز ایجاد کند.

این ویروس به همان شیوه ویروس سرماخوردگی یا آنفولانزا گسترش می یابد. وقتی فرد آلوده سرفه یا عطسه کند، این باکتری در قطرات ریز بزاق و مخاط پخش می شود.

شما با تنفس این قطرات یا در صورت لمس باکتری های سطح یا جسم دیگر و سپس زدن دست به صورت یا دهان، عفونت را دریافت می کنید.

علل کمتر شایع اپی گلوتیت شامل موارد زیر هستند:

سایر عفونت های باکتریایی: مانند استرپتوکوک پنومونیه (علت شایع ذات الریه)

عفونت های قارچی: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر این نوع عفونت ها هستند

عفونت های ویروسی: مانند ویروس واریسلا زوستر (ویروس مسئول بیماری آبله مرغان) و ویروس هرپس سیمپلکس (ویروس مسئول تبخال)

آسیب شدید به گلو: مانند ضربه به گلو یا سوزاندن گلو با نوشیدن مایعات بسیار گرم

استعمال دخانیات: به ویژه مواد مخدر غیر مجاز مانند حشیش یا کوکائین

واکسیناسیون Hib

موثرترین روش برای جلوگیری از ابتلا به اپی گلوتیت، استفاده از واکسن است. کودکان به دلیل داشتن سیستم ایمنی توسعه نیافته، در برابر عفونت Hib آسیب پذیر هستند.

به عنوان بخشی از واکسن DTaP / IPV / Hib، نوزادان باید علیه Hib واکسینه شوند؛ همانطور که در برابر دیفتری، هپاتیت B، کزاز و فلج اطفال محافظت می شوند.

آنها باید ۳ دوز واکسن دریافت کنند: در سن های ۸ هفتگی، ۱۲ هفتگی و ۱۶ هفتگی. همچنین یک به دنبال واکسن Hib / Men C “تقویت کننده” نیز در سن ۱ سالگی زده می شود.

به دلیل موفقیت در برنامه واکسیناسیون Hib، اپی گلوتیت در کودکان نادر است و اکثر موارد اکنون در بزرگسالان مشاهده می شود.

مرگ و میر ناشی از اپی گلوتیت نیز نادر است و کمتر از یک درصد است.

منبع : nhs.uk | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی