همه چیز درباره بیماری سیفیلیس (Syphilis) | کافه پزشکی

بیماری سیفیلیس یک عفونت باکتریایی است که معمولاً از طریق تماس جنسی گسترش می یابد. این بیماری با یک زخم بدون درد – به طور معمول روی دستگاه تناسلی، روده یا دهان شما – شروع می شود. سیفیلیس از طریق تماس پوستی یا مخاطی با این زخم ها از شخصی به شخص دیگر گسترش می یابد.

بعد از عفونت اولیه، باکتری های سیفیلیس می توانند قبل از فعال شدن دوباره برای ده ها سال در بدن شما باقی بمانند. سیفیلیس اولیه گاهی اوقات با یک تزریق پنی سیلین قابل درمان است. اگر درمان نشود، می تواند به قلب، مغز یا سایر اندام های شما آسیب برساند و تهدید کننده حیات باشد یا از مادر به جنین متولد نشده منتقل شود. همراه کافه پزشکی باشید

علائم بیماری سیفیلیس

سیفیلیس طی چند مرحله رشد می کند و علائم هر مرحله با مرحله دیگر متفاوت است اما مراحل ممکن است همپوشانی داشته باشند و علائم همیشه به همان ترتیب بروز نمی کنند. ممکن است شما مبتلا به سیفیلیس باشید و سال ها متوجه هیچ علامتی نشوید.

سیفیلیس اولیه

اولین علامت سیفیلیس، زخم کوچکی است به نام شانکر. در نقطه ای که باکتری ها وارد بدن شما می شوند، درد ایجاد می شود. در حالی که در اکثر مبتلایان به سیفیلیس تنها یک شانکر ایجاد می شود، برخی از افراد چندین مورد از آنها را بروز می دهند. شانکر معمولاً حدود سه هفته پس از قرار گرفتن در معرض ایجاد می شود. بسیاری از افرادی که مبتلا به سیفیلیس هستند، متوجه شانکر نمی شوند زیرا معمولاً بدون درد است و ممکن است در داخل واژن یا روده پنهان شود. شانکر ظرف سه تا شش هفته به خودی خود بهبود می یابد.

سیفیلیس ثانویه

با گذشت چند هفته از بهبودی شانکر، ممکن است بثوراتی را تجربه کنید که از تنه شما شروع می شود اما در نهایت تمام بدن شما را می پوشاند – حتی کف دست ها و کف پاهای شما. این بثورات معمولاً خارش ندارند و ممکن است با زخم هایی مانند زگیل در دهان یا ناحیه تناسلی همراه باشند. برخی از افراد همچنین ریزش مو، درد عضلات، تب، گلودرد و تورم گره های لنفاوی را تجربه می کنند. این علائم ممکن است طی چند هفته از بین بروند یا به صورت دوره ای عود کنند.

سیفیلیس نهفته

اگر برای سیفیلیس تحت درمان قرار نگیرید، بیماری از مرحله ثانویه به مرحله نهفته منتقل می شود، شرایطی که شما هیچ علامتی از خود نشان نمی دهید. مرحله نهفته می تواند سال ها ادامه داشته باشد. علائم و نشانه ها ممکن است هرگز برنگردند یا بیماری ممکن است به مرحله سوم (ثالثیه) برسد.

سیفیلیس ثالثیه (دیررس)

حدود ۱۵ تا ۳۰ درصد از مبتلایان به سیفیلیس که تحت درمان قرار نمی گیرند عوارضی به نام سیفیلیس ثالثیه (دیررس) ایجاد می کنند. در اواخر این مرحله، بیماری ممکن است به مغز، اعصاب، چشم ها، قلب، رگ های خونی، کبد، استخوان ها و مفاصل شما آسیب برساند. این مشکلات ممکن است سالها پس از ابتلا به عفونت اصلی درمان نشده، بروز کند.

سیفیلیس مادرزادی

نوزادان می توانند از طریق جفت یا هنگام تولد به این بیماری مبتلا شوند. بیشتر نوزادان مبتلا به سیفیلیس مادرزادی هیچ علامتی ندارند، اگرچه برخی از آنها بثوراتی در کف دست و کف پا دارند. علائم بعدی ممکن است شامل ناشنوایی، ناهنجاری دندان ها و بینی زینی شکل باشد.

علل بیماری سیفیلیس

سیفیلیس ناشی از یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) است. متداول ترین مسیر انتقال از طریق تماس با فرد آلوده هنگام فعالیت جنسی است. این باکتری ها از طریق بریدگی جزئی یا ساییدگی در پوست یا غشاهای مخاطی وارد بدن شما می شوند. سیفیلیس در مراحل اولیه و ثانویه و بعضی اوقات در اوایل دوره نهفته، واگیردار است.

به طور معمول، سیفیلیس ممکن است از طریق تماس مستقیم و محافظت نشده نزدیک (مانند بوسیدن) با یک ضایعه فعال یا از طریق مادر آلوده به کودک در دوران بارداری یا زایمان (سیفیلیس مادرزادی) نیز گسترش یابد.

سیفیلیس را نمی توان از طریق استفاده از توالت، وان، لباس یا استخر مشترک دریافت کرد.

پس از درمان، سیفیلیس عود نمی کند. با این حال، اگر با فرد مبتلا به سیفیلیس تماس دارید، می توانید مجددا علائم را بروز دهید.

عوامل خطر ابتلا به بیماری سیفیلیس

در صورت وجود موارد زیر، خطر ابتلا افزایش می یابد :

• درگیر رابطه جنسی محافظت نشده باشید
• با چند شریک جنسی رابطه برقرار کنید
• به ویروس HIV آلوده شده اید

عوارض بیماری سیفیلیس

سیفیلیس درمان نشده می تواند منجر به آسیب های گسترده شود. سیفیلیس خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد و می تواندبرای خانم ها در دوران بارداری مشکلاتی ایجاد کند. درمان می تواند به جلوگیری از صدمه های آینده کمک کند اما نمی تواند آسیب های قبلی را که رخ داده ترمیم کند.

برجستگی های کوچک یا تومورها

این برجستگی ها در مرحله دیررس سیفیلیس می توانند روی پوست، استخوانها، کبد یا هر ارگان دیگر ایجاد شوند. برجستگی ها معمولاً پس از درمان با آنتی بیوتیک ها از بین می روند.

مشکلات عصبی

سیفیلیس می تواند در سیستم عصبی شما چندین مشکل ایجاد کند از جمله موارد زیر :

• سکته مغزی
• مننژیت
• از دست دادن شنوایی
• مشکلات بینایی
• دمانس
• از دست دادن حس درد و دما
• اختلال عملکرد جنسی در مردان
• بی اختیاری مثانه
• دردهای ناگهانی

مشکلات قلبی عروقی

شامل آنوریسم و التهاب آئورت و سایر رگ های خونی می باشد. همچنین ممکن است به دریچه های قلب آسیب برساند.

عفونت HIV

بزرگسالان مبتلا به سیفیلیس یا سایر زخم های دستگاه تناسلی، خطر ابتلا به HIV را دو تا پنج برابر افزایش می دهند. زخم سیفیلیس می تواند به راحتی خونریزی کند و راهی آسان برای ورود HIV به جریان خون در طی فعالیت جنسی فراهم می کند.

عوارض بارداری و زایمان

اگر باردار هستید، ممکن است سیفیلیس را به کودک متولد نشده خود منتقل کنید. سیفیلیس مادرزادی در طی چند روز پس از تولد خطر مرگ نوزادتان را به شدت افزایش می دهد.

جلوگیری از ابتلا به بیماری سیفیلیس

هیچ واکسنی برای سیفیلیس وجود ندارد. برای کمک به جلوگیری از شیوع سیفیلیس، این پیشنهادات را دنبال کنید :

تنها یک شریک جنسی برگزینید : تنها راه مطمئن برای جلوگیری از ابتلا به سیفیلیس، کنار گذاشتن رابطه جنسی است. گزینه بعدی شامل داشتن رابطه جنسی با شریکی است که آلوده نیست.

از کاندوم لاتکس استفاده کنید : کاندوم می تواند خطر ابتلا به سیفیلیس را کاهش دهد؛ البته تنها در صورتی که کاندوم، زخم های سیفیلیس را بپوشاند.

از مواد مخدر تفریحی خودداری کنید : استفاده بیش از حد از الکل یا مواد مخدر دیگر می تواند تفکر شما را مشکل کند و منجر به اعمال جنسی نا امن شود.

غربالگری برای زنان باردار

افراد می توانند به سیفیلیس آلوده شده در حالی که متوجه نباشند. با توجه به تأثیرات مرگبار سیفیلیس در کودکان متولد نشده، مقامات بهداشتی توصیه می کنند که همه زنان باردار از نظر این بیماری معاینه شوند.

تشخیص بیماری سیفیلیس

سیفیلیس را می توان با تست های زیر تشخیص داد :

• آزمایش خون : می تواند وجود آنتی بادی هایی را که بدن برای مبارزه با عفونت ایجاد می کند تأیید کند. آنتی بادی تولید شده علیه باکتری سیفیلیس می تواند سال ها در بدن شما باقی بمانند؛ بنابراین می توان از آزمایش برای تعیین عفونت فعلی یا گذشته استفاده کرد.
• بررسی مایع نخاعی مغزی : اگر مشکوک به عوارض سیستم عصبی هستید، پزشک ممکن است از طریق روشی به نام پانکسیون کمری، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی را مورد بررسی قرار دهد.

درمان بیماری سیفیلیس

اگر سیفیلیس در مراحل اولیه تشخیص داده و تحت درمان قرار گیرد، مدیریت سیفیلیس آسان می شود. درمان ارجح در همه مراحل، پنی سیلین است؛ آنتی بیوتیکی که می تواند ارگانیسم ایجاد کننده سیفیلیس را از بین ببرد. اگر به پنی سیلین حساسیت دارید، پزشکتان آنتی بیوتیک دیگری را پیشنهاد می کنند.

اگر کمتر از یک سال است که مبتلا شده اید، یک بار تزریق پنی سیلین می تواند پیشرفت بیماری را متوقف کند. اگر بیش از یک سال است که به سیفیلیس مبتلا شده اید، ممکن است به دوزهای اضافی احتیاج داشته باشید.

پنی سیلین تنها درمان توصیه شده برای زنان باردار مبتلا به سیفیلیس است. زنانی که به پنی سیلین حساسیت دارند می توانند تحت یک روند حساسیت زدایی قرار بگیرند که به آنها اجازه می دهد پنی سیلین مصرف کنند. حتی اگر در دوران بارداری تحت درمان سیفیلیس قرار بگیرید، فرزند تازه متولد شده شما نیز باید آنتی بیوتیک دریافت کند.

در اولین روز درمان، ممکن است واکنشی تحت عنوان یاریش-هرکس هایمر در شما رخ دهد؛ علائم و نشانه ها شامل تب، لرز، حالت تهوع و سردرد است. این واکنش معمولاً بیشتر از یک روز طول نمی کشد.

پیگیری درمان

بعد از درمان بیماری سیفیلیس، پزشک از شما می خواهد موارد زیر را رعایت کنید :

• برای اطمینان از اینکه به دوز معمول پنی سیلین پاسخ می دهید، آزمایش خون و آزمایش های دوره ای داشته باشید
• تا زمان تکمیل درمان از تماس جنسی خودداری کنید
• به شریک جنسی خود اطلاع دهید تا در صورت لزوم آزمایش شوند و تحت درمان قرار گیرند
• تحت آزمایش HIV قرار بگیرید

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی