بیماری دیستونی یا انقباض غیرارادی و مکرر عضله چیست ؟ | کافه پزشکی

بیماری دیستونی نوعی اختلال حرکتی است که در آن عضلات شما به صورت غیرمستقیم منقبض شده و باعث حرکات تکراری می شود. این بیماری می تواند بر یک قسمت از بدن شما (دیستونی کانونی)، دو یا چند قسمت مجاور (دیستونی سگمنتال) یا تمام قسمت های بدن شما (دیستونی عمومی) تأثیر بگذارد. اسپاسم عضلات می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد؛ آنها ممکن است دردناک باشند و می توانند در انجام کارهای روزانه دخالت کنند.

هیچ درمانی برای دیستونی وجود ندارد اما داروها می توانند علائم را بهبود بخشند. جراحی گاهی اوقات برای تنظیم اعصاب یا مناطق خاصی از مغز در افراد مبتلا به دیستونی شدید استفاده می شود. همراه کافه پزشکی باشید

علائم بیماری دیستونی

دیستونی به طریق مختلف، افراد مختلف را تحت تأثیر قرار می دهد. انقباض ها ممکن است به صورت زیر باشند:

• در یک منطقه مانند پا، گردن یا بازو شروع می شود. دیستونی کانونی که پس از ۲۱ سالگی شروع می شود معمولاً در گردن، بازو یا صورت شروع می شود و تمایل دارد به صورت کانونی باقی بماند.
• در حین یک عمل خاص مانند نوشتن.
• بدتر شدن با استرس و خستگی.
• افزایش شدت با افزایش سن.

مناطقی از بدن که می توانند تحت تأثیر قرار گیرند عبارتند از:

گردن (دیستونی گردن): انقباض ها باعث پیچ و تاب سر شده و باعث می شوند سر به یک طرف بچرخد یا به جلو یا عقب کشیده شود. این وضعیت گاهی باعث درد می شود.

پلک: چشمک زدن سریع یا اسپاسم غیر ارادی باعث می شود که چشمان شما بسته شود (بلفارواسپاسم) و بینایی را برای شما دشوار می کند. اسپاسم ها معمولاً دردناک نیستند اما ممکن است هنگام نور زیاد یا تعامل با افراد افزایش یابد. خشکی چشم نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

فک یا زبان (دیستونی اورومندیبولار): شما ممکن است دچار مشکلات گفتاری و مشکل در جویدن یا بلع شوید. این وضعیت می تواند دردناک باشد و اغلب در ترکیب با بلفارواسپاسم ایجاد می شود.

تارهای صوتی (دیستونی اسپاسمودیک): ممکن است مشکلات گفتاری را تجربه کنید.

دست و ساعد: برخی از انواع دیستونی فقط در حالی عود می کنند که شما یک فعالیت تکراری را انجام دهید؛ مانند نوشتن یا نواختن یک ساز خاص.

علل بیماری دیستونی

علت دقیق دیستونی مشخص نیست. برخی از اشکال دیستونی به ارث می رسند. دیستونی همچنین می تواند نشانه بیماری یا شرایط دیگری باشد از جمله:

• بیماری پارکینسون
• بیماری هانتینگتون
• بیماری ویلسون
• آسیب تروماتیک مغز
• آسیب زایمان
• سکته
• تومور مغزی یا اختلالات خاصی که در برخی از مبتلایان به سرطان بروز می کند (سندرم های پارانئوپلاستیک)
• محرومیت اکسیژن یا مسمومیت با مونواکسید کربن
• عفونت ها مانند سل یا آنسفالیت
• واکنش به برخی از داروهای خاص یا مسمومیت با فلزات سنگین

عوارض بیماری دیستونی

بسته به نوع دیستونی، عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ناتوانی جسمی که بر عملکرد شما در فعالیت های روزانه یا کارهای خاص تأثیر می گذارد
• مشکل در بینایی که روی پلک شما تأثیر می گذارد
• مشکل در حرکت فک، بلع یا گفتار
• درد و خستگی؛ به دلیل انقباض مداوم ماهیچه ها
• افسردگی و اضطراب

تشخیص بیماری دیستونی

برای تشخیص دیستونی، پزشک شما با بررسی سابقه پزشکی و معاینه جسمی شروع می کند. برای تعیین اینکه آیا شرایط زمینه ای باعث ایجاد علائم شما شده است، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

• آزمایش خون یا ادرار: این آزمایش ها می تواند علائم سموم یا سایر شرایط را نشان دهد.
• MRI یا سی تی اسکن: این آزمایش تصویربرداری می تواند ناهنجاری های موجود در مغز شما مانند تومورها، ضایعات یا شواهد سکته مغزی را تشخیص دهند.
• الکترومیوگرافی (EMG): این آزمایش، فعالیت الکتریکی درون عضلات را اندازه گیری می کند.
• آزمایش ژنتیکی: برخی از اشکال دیستونی با ژن های خاصی همراه است. دانستن وجود این ژن ها می تواند به مدیریت درمان کمک کند.

درمان بیماری دیستونی

برای مدیریت انقباضات عضلانی، پزشک ممکن است ترکیبی از دارو درمانی، فیزیوتراپی یا جراحی را توصیه کند.

دارو درمانی

تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) به عضلات خاص ممکن است انقباض عضلات را کاهش داده یا متوقف کند و حالت غیر طبیعی آنها را بهبود بخشد. تزریق معمولاً هر سه تا چهار ماه تکرار می شود.

عوارض جانبی معمولا خفیف و موقتی هستند و می توانند شامل ضعف، خشکی دهان یا تغییر صدا باشند.

سایر داروها مواد شیمیایی موجود در مغز شما (انتقال دهنده های عصبی) را تحت تأثیر قرار می دهند که بر حرکت ماهیچه ها تأثیر می گذارد. گزینه ها عبارتند از:

کاربیدوپا-لوودوپا: این دارو می تواند سطح دوپامین را افزایش دهد.

تری هگزیفنیدیل و بنزتروپین: این دو دارو بیشتر روی انتقال دهنده های عصبی غیر از دوپامین عمل می کنند. عوارض جانبی می تواند شامل از بین رفتن حافظه، تاری دید، خواب آلودگی، خشکی دهان و یبوست باشد.

تترابنازین: این دو دارو، عملکرد دوپامین را مسدود می کنند. عوارض جانبی می تواند شامل آرام بخشی، افسردگی یا بی خوابی باشد.

دیازپام، کلونازپام و باکلوفن: این داروها انتقال پیام عصبی را کاهش می دهند و ممکن است به برخی اشکال دیستونی کمک کنند. آنها ممکن است عوارض جانبی مانند خواب آلودگی ایجاد کنند.

فیزیوتراپی

پزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:

• فیزیوتراپی یا کاردرمانی یا هر دو به منظور سهولت در علائم و بهبود عملکرد
• گفتار درمانی؛ اگر دیستونی بر صدای شما تأثیر بگذارد
• ماساژ برای کاهش درد عضلات

عمل جراحی

اگر علائم شما شدید باشد، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

تحریک عمیق مغز: الکترودها به صورت جراحی در قسمت خاصی از مغز شما کاشته می شوند و به یک ژنراتور کاشته شده در قفسه سینه شما متصل می شوند. ژنراتور پالس های الکتریکی را به مغز شما ارسال می کند که ممکن است به کنترل انقباض عضلات کمک کند. تنظیمات روی ژنراتور می تواند شرایط خاص شما را کنترل کند.

جراحی دنراتیو انتخابی: این روش که شامل برش اعصاب کنترل کننده اسپاسم عضلات است، ممکن است گزینه ای برای درمان برخی از انواع دیستونیاباشد که با استفاده از سایر روش های درمانی با موفقیت درمان نشده اند.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی