همه چیز درباره سرطان استخوان ؛ علائم، علل و درمان | کافه پزشکی

سرطان استخوان می تواند از هر استخوانی در بدن شروع شود اما بیشتر روی لگن یا استخوان های طولانی در بازوها و پاها تأثیر می گذارد. سرطان استخوان بسیار نادر است و کمتر از ۱ درصد از کل سرطانها را تشکیل می دهد. در حقیقت، تومورهای استخوانی غیر سرطانی بسیار شایع تر از سرطان هستند. اصطلاح “سرطان استخوان” شامل سرطان هایی نیست که از جای دیگر بدن شروع می شوند و به استخوان گسترش می یابند.

برخی از انواع سرطان استخوان در درجه اول در کودکان رخ می دهد؛ در حالی که برخی دیگر بیشتر در بزرگسالان ایجاد می شود. درمان با جراحی شایع ترین گزینه درمانی است اما شیمی درمانی و پرتو درمانی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. تصمیم به استفاده از جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی براساس نوع سرطان استخوان گرفته می شود.همراه کافه پزشکی باشید

علائم سرطان استخوان

علائم و نشانه های سرطان استخوان عبارتند از:

• درد استخوان
• ورم و حساسیت در نزدیکی منطقه آسیب دیده
• ضعیف شدن و شکستگی مکرر استخوان
• خستگی
• کاهش وزن ناخواسته

علل سرطان استخوان

علت بیشتر سرطان های استخوان ناشناخته است. تعداد کمی از موارد با عوامل ارثی مرتبط بوده و برخی دیگر مربوط به قرار گرفتن در معرض پرتو درمانی در گذشته هستند.

انواع سرطان استخوان

بر اساس محل شروع سرطان، سرطان های استخوانی به انواع مختلف تقسیم می شوند. متداول ترین انواع سرطان استخوان عبارتند از:

استئوسارکوما: استئوسارکوم شایع ترین شکل سرطان استخوان است. این نوع اغلب در استخوان های پا یا بازو رخ می دهد. در شرایط نادر، استئوسارکوم ممکن است در خارج از استخوان ها (استئوسارکوم خارج استخوانی) ایجاد شود.

کندروسارکوما: کندروسارکوم دومین شکل شایع سرطان استخوان است. در این نوع، سلول های سرطانی غضروف تولید می کنند. کندروسارکوم معمولاً در مسن تر ها و در لگن، پاها یا بازوها رخ می دهد.

اوینگ سارکوما: تومورهای اوینگ سارکوم بیشتر در لگن، پاها یا بازوهای کودکان و بزرگسالان بروز می کند.

عوامل خطر ابتلا به سرطان استخوان

هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد سرطان استخوان می شود اما پزشکان دریافته اند که برخی عوامل با افزایش خطر همراه هستند از جمله:

سندروم های ژنتیکی: برخی از سندروم های ژنتیکی نادر که از طریق وراثت منتقل می شوند، خطر ابتلا به سرطان استخوان از جمله سندروم Li-Fraumeni و رتینوبلاستوما ارثی را افزایش می دهد.

بیماری پاژه: بیماری پاژه که بیشتر در افراد مسن مشاهده می شود، می تواند خطر بروز سرطان استخوان را افزایش دهد.

پرتودرمانی: قرار گرفتن در معرض دوزهای زیاد پرتو درمانی، مانند مواردی که در طول درمان سرطان تجویز می شود، خطر ابتلا به سرطان استخوان در آینده را افزایش می دهد.

تشخیص سرطان استخوان

تست های تصویربرداری می تواند به تعیین محل و اندازه تومورهای استخوانی و نحوه گسترش تومورها به سایر نقاط بدن کمک کنند. انجام هر نوع تست تصویربرداری به علائم و نشانه های فردی شما بستگی دارد. تست ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• اسکن استخوان
• سی تی اسکن
• MRI
• PET
• اشعه ایکس

بیوپسی سوزنی یا جراحی

پزشک ممکن است روشی را برای برداشتن نمونه ای از بافت (بیوپسی) تومور و ارسال به آزمایشگاه توصیه کند. نتایج می تواند به پزشک بگوید که آیا بافت سرطانی است و اگر چنین است، چه نوع سرطانی دارید. همچنین می تواند سرعت رشد سلول های تومور را نشان دهد.

انواع روش های بیوپسی مورد استفاده برای تشخیص سرطان استخوان عبارتند از:

قرار دادن سوزن از پوست به داخل تومور: در طی بیوپسی، پزشک سوزنی نازک را از طریق پوست شما وارد کرده و آن را به داخل تومور راهنمایی می کند. پزشک از سوزن برای جدا کردن قطعات کوچک بافت تومور استفاده می کند.

جراحی برای برداشتن یک نمونه بافت: در طی بیوپسی جراحی، پزشک شما برشی در پوست ایجاد می کند و کل تومور یا بخشی از آن را برمی دارد.

تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز به برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی شما نیاز دارد. پزشکان باید بیوپسی را به روشی انجام دهند که در جراحی های آینده اختلال ایجاد نکند.

سطح بندی مراحل سرطان استخوان

اگر پزشک شما تشخیص سرطان استخوان را تأیید کرده است، سعی می کند سطح (مرحله) سرطان را تعیین کند زیرا این امر انتخاب گزینه های درمانی را ساده می کند. عواملی که مورد توجه قرار می گیرند عبارتند از:

• اندازه تومور
• سرعت رشد سلول ها
• تعداد استخوان های آسیب دیده
• میزان گسترش سرطان به سایر نقاط

مراحل سرطان استخوان توسط اعداد رومی نشان داده می شود؛ از ۰ تا IV. پایین ترین مرحله نشان می دهد که تومور کوچک و غیر تهاجمی تر است. در مرحله چهارم، سرطان به سایر نقاط بدن گسترش یافته است.

درمان سرطان استخوان

گزینه های درمانی بستگی به نوع سرطان، مرحله آن، سلامت کلی و ترجیح شما دارد. سرطان های مختلف استخوان به درمان های مختلفی پاسخ می دهند و پزشکان می توانند به شما در مورد انتخاب بهترین موارد کمک کنند. به عنوان مثال، برخی از سرطان های استخوان فقط با جراحی درمان می شوند. برخی با جراحی و شیمی درمانی و بعضی از آنها با جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی.

عمل جراحی

هدف از جراحی برداشتن کل تومور سرطانی است. در بیشتر موارد، این امر شامل تکنیک های ویژه ای برای از بین بردن تومور در یک قطعه واحد، همراه با بخش کمی از بافت سالمی است که آن را احاطه کرده است. جراح استخوان برداشته شده را را با مقداری استخوان از ناحیه دیگری از بدن شما یا با جایگزینی ساخته شده از فلز و پلاستیک سخت جایگزین می کند.

فرم شدید سرطان ممکن است نیاز به عمل جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از اندام (قطع عضو) داشته باشد. اگر قطع عضو لازم باشد، به احتمال زیاد به یک اندام مصنوعی مجهز خواهید شد و برای یادگیری انجام کارهای روزمره با استفاده از اندام جدید خود، آموزش هایی را طی می کنید.

شیمی درمانی

شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی از داروهای ضد سرطان، معمولا به صورت تزریق داخل وریدی استفاده می کند. شیمی درمانی به طور کلی برای کندروسارکوم بسیار مؤثر نیست اما بخش مهمی از درمان استئوسارکوما و اوینگ سارکوما است.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه X برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. در طول پرتودرمانی، روی یک میز قرار می گیرید و یک دستگاه ویژه در اطراف شما حرکت می کند و گلوله های انرژی را در نقاط دقیق بدن شما هدف قرار می دهد.

پرتودرمانی اغلب قبل از عمل استفاده می شود زیرا می تواند تومور را کوچک کند و از بین بردن آن راحت تر شود. این امر به نوبه خود می تواند به کاهش احتمال لزوم قطع عضو کمک کند.

پرتودرمانی همچنین ممکن است در افرادی مورد استفاده قرار گیرد که جراحی گزینه مناسبی برای آنان نیست. بعد از عمل ممکن است از پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده نیز استفاده شود. برای مبتلایان به سرطان استخوان پیشرفته، پرتودرمانی ممکن است به کنترل علائمی مانند درد کمک کند.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی