• آ
  • ا
  • ب
  • پ
  • ت
  • ج
  • چ
  • ر
  • ز
  • ژ
  • د
  • ط
  • ف
  • ق
  • گ
  • ک
  • ع
  • غ
  • م
  • هـ

سندروم کارسینوئید

سندروم کارسینوئید ؛ علائم ایجاد شده ناشی از ترشح تومور های کارسینوئید | کافه پزشکی

سندروم کارسینوئید هنگامی رخ می دهد که یک تومور سرطانی نادر به نام تومور کارسینوئید، مواد شیمیایی خاصی را در جریان خون شما ترشح می کند و باعث ایجاد انواع مختلف علائم و نشانه ها می شود. تومورهای کارسینوئید بیشتر در دستگاه گوارش یا ریه ها ایجاد می شوند.

سندروم کارسینوئید به طور معمول در افرادی که تومورهای پیشرفته کارسینوئید دارند رخ می دهد. درمان این سندروم معمولا بر درمان تومور تمرکز دارد اما از آنجا که بیشتر تومورهای کارسینوئید تا قبل از پیشرفت، علامتی ایجاد نمی کنند ممکن است درمان امکان پذیر نباشد. در این موارد، دارو درمانی ممکن است علائم را تسکین دهند. همراه کافه پزشکی باشید

علائم سندروم کارسینوئید

علائم و نشانه های سندروم کارسینوئید بستگی به این دارد که تومور کارسینوئید کدام مواد شیمیایی را به جریان خون شما ترشح می کند.

شایع ترین علائم و نشانه ها عبارتند از:

گر گرفتگی پوست: صورت و قسمت فوقانی سینه احساس گرمی می کند و تغییر رنگ می دهد – از صورتی تا بنفش. دوره های گرگرفتگی ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت یا بیشتر طول بکشد. گرگرفتگی بدون هیچ دلیل واضحی ممکن است اتفاق بیفتد؛ اگرچه گاهی اوقات با استرس، ورزش یا نوشیدن الکل ممکن است ایجاد شود.

ضایعات پوستی در صورت: رگه های بنفش عنکبوتی ممکن است در بینی و لب بالایی شما ظاهر شود.

اسهال: مدفوع آبکی همراه با گرفتگی شکم در افراد مبتلا به این سندروم دیده می شود.

مشکلات تنفسی: علائم شبه آسم مانند خس خس سینه و تنگی نفس ممکن است همزمان با گرگرفتگی پوست ایجاد شود.

ضربان قلب سریع: دوره های ضربان قلب سریع می تواند نشانه این سندروم باشد.

علل سندروم کارسینوئید

این سندروم ناشی از تومور کارسینوئیدی است که سروتونین یا سایر مواد شیمیایی را در جریان خون شما ترشح می کند. تومورهای کارسینوئید بیشتر در ریه ها یا دستگاه گوارش از جمله معده، روده کوچک، آپاندیس، کولون و رکتوم رخ می دهد.

تنها درصد کمی از تومورهای کارسینوئید، مواد شیمیایی دخیل در سندروم را ترشح می کنند. کبد به طور معمول مواد شیمیایی ترشح شده را خنثی می کند؛ قبل از اینکه فرصتی برای گردش در بدن شما داشته باشند و باعث ایجاد علائم شوند اما هنگامی که تومور پیشرنده به درون کبد گسترش یابد (متاستاز شود)، ممکن است موادی شیمیایی ترشح شود که قبل از رسیدن به جریان خون خنثی نشده باشد. بیشتر افرادی که سندروم کارسینوئید را تجربه می کنند، سرطان پیشرفته ای دارند که به کبد گسترش یافته است.

برخی از تومورهای کارسینوئید برای ایجاد سندرم سرطان زا نیازی به پیشرفت ندارند. به عنوان مثال ، تومورهای ریه کارسینوئیدی که مواد شیمیایی را درون خون ترشح می کنند ، این کار را از دور بالادست از کبد انجام می دهند ، که در نتیجه نمی توانند مواد شیمیایی را پردازش و از بین ببرند.

علت ایجاد تومورهای سرطان زا مشخص نیست.

عوارض سندروم کارسینوئید

ابتلا به این سندروم می تواند عوارض زیر را ایجاد کند:

بیماری قلبی کارسینوئیدی: برخی از افراد مبتلا به این سندروم، به بیماری قلبی کارسینوئیدی مبتلا هستند. سندروم کارسینوئید باعث ضخیم شدن دریچه های قلب می شود و عملکرد صحیح آنها را مختل می کند؛ در نتیجه خون ممکن است از دریچه های قلب نشت کند. علائم و نشانه های بیماری قلبی شامل خستگی و تنگی نفس در حین فعالیت بدنی است. بیماری قلبی کارسینوئیدی در نهایت می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.

پزشک ممکن است داروهایی را برای قلب شما توصیه کند. ترمیم دریچه های آسیب دیده قلب به روش جراحی نیز ممکن است گزینه ای در درمان بیماری پیشرفته کارسینوئید قلبی باشد.

انسداد روده: سرطانی که به غدد لنفاوی مجاور روده کوچک شما گسترش می یابد می تواند باعث باریک شدن روده شما شده و منجر به انسداد روده شود. علائم و نشانه های انسداد روده شامل درد شدید، گرفتگی شکم و استفراغ است. برای تسکین انسداد ممکن است عمل جراحی لازم باشد.

تشخیص سندروم کارسینوئید

پزشک علائم شما را ارزیابی می کند تا سایر علل پوستی و اسهال را رد کند. اگر علل دیگری یافت نشد، پزشک شما ممکن است به سندروم کارسینوئید شک کند.

برای تأیید تشخیص، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را توصیه کند از جمله:

آزمایش ادرار: ادرار شما ممکن است حاوی ماده ای باشد که از تجزیه سروتونین به دست می آید. مقدار اضافی این ماده می تواند نشان دهد بدن شما در حال پردازش سروتونین اضافی است که معمولا توسط تومورهای سرطان زا ترشح می شود.

آزمایش خون: خون شما ممکن است حاوی مقادیر بالایی از برخی مواد خاص از جمله پروتئین کروموگرانین A باشد که توسط برخی تومورهای سرطان زا رها می شود.

تست های تصویربرداری: تست های تصویربرداری ممکن است برای یافتن تومور کارسینوئید اولیه و تعیین میزان شیوع آن مورد استفاده قرار گیرد. پزشک شما ممکن است با سی تی اسکن شروع کند زیرا بیشتر تومورهای کارسینوئید در دستگاه گوارش یافت می شوند. اسکن های دیگر مانند MRI یا اسکن های پزشکی هسته ای ممکن است در موارد خاص مفید باشد.

درمان سندروم کارسینوئید

درمان سندروم کارسینوئید بر درمان تومور تمرکز دارد و در کنار آن ممکن است داروهایی برای کنترل علائم و نشانه های خاص شما تجویز شود.

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عمل جراحی: جراحی برای از بین بردن تومور ممکن است گزینه مناسبی باشد.

داروهایی برای جلوگیری از ترشح مواد شیمیایی سلول های سرطانی: تزریق داروهای اکتریوتید و لانریوتید ممکن است علائم و نشانه های سندروم کارسینوئید از جمله ضایعات پوستی و اسهال را کاهش دهد. اکتریوتید همچنین ممکن است رشد تومورهای کارسینوئید را کند کند.

عوارض جانبی اکتریوتید و لانریوتید شامل اسهال، درد شکم و نفخ است که ممکن است با گذشت زمان فروکش کند. برای کنترل اسهال ناشی از این سندروم، یک داروی جدیدتر به نام تلوتریستات می تواند با این داروها ترکیب شود. عوارض جانبی شامل تهوع و افسردگی هستند.

درمان بیولوژیکی: یک داروی تزریقی به نام اینترفرون آلفا که باعث تحریک سیستم ایمنی بدن برای کارکرد بهتر می شود، گاهی اوقات برای کند کردن رشد تومورهای کارسینوئید و تسکین علائم استفاده می شود. اینترفرون آلفا می تواند عوارض جانبی قابل توجهی از جمله خستگی و علائم شبه آنفولانزا ایجاد کند.

قطع رسیدن خون به تومورهای کبدی: در روشی به نام آمبولیزاسیون شریان کبدی، پزشک سوند را از طریق یک کاتتر در نزدیکی کشاله ران شما وارد می کند و آن را تا شریان کبدی منتقل می کند. پزشک ذرات طراحی شده برای انسداد شریان کبدی را تزریق می کند. آمبولیزاسیون شریان کبدی می تواند خطرناک باشد و روشی است که معمولا فقط در مراکز تخصصی پزشکی انجام می شود. در مورد فواید و خطرات آن با پزشک خود صحبت کنید.

کشتن سلول های سرطانی در کبد با گرما یا سرما: رادیوفرکانس گرما را از طریق یک سوزن به سلول های سرطانی در کبد منتقل می کند و باعث از بین رفتن سلول ها می شود. کرایوتراپی نیز مشابه است اما با انجماد تومور کار می کند.

رادیوفرکانس و کرایوتراپی به طور کلی بی خطر هستند؛ اگرچه خطر کمی از بابت خونریزی و عفونت وجود دارد.

شیمی درمانی: داروهای شیمی درمانی ممکن است تومورهای کارسینوئیدی را کوچک کنند. عوارض جانبی به این بستگی دارد که کدام یک از داروهای شیمی درمانی را دریافت می کنید. در مورد رژیم شیمی درمانی خاص خود با پزشک صحبت کنید.

 

منبع : mayoclinic.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی


نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد