بررسی سندروم پرستش سلبریتی یا Celebrity Worship Syndrome | کافه پزشکی

سندرم پرستش سلبریتی به عنوان یک اختلال وسواسی اعتیاد آور توصیف شده است که در آن فرد به طور کامل درگیر و علاقه مند به جزئیات زندگی شخصی یک شخص مشهور است. هر فردی که معروف باشد (مثلا نویسندگان، سیاستمداران، روزنامه نگاران) می تواند عامل وسواس فردی باشند، اما تحقیقات و مجازات های جنایی نشان می دهد که افراد مشهور جهان تلویزیون، فیلم و موسیقی پاپ با احتمال بیشتری می توانند عامل سندروم باشند.

در میان محققان آکادمیک، اصطلاح “پرستش سلبریتی” (CW) اصطلاحی است که برای اولین بار توسط دکتر لین مک کوتچئون و همکارانش در اوایل دهه ۲۰۰۰ ساخته شد. با این حال، اعتقاد بر این است که اولین استفاده از اصطلاح “سندرم پرستش سلبریتی” (CWS) در یک مقاله ای از Daily Mail توسط روزنامه نگار جیمز چپمن (در مقاله ای تحت عنوان “آیا شما سلبریتی ها را می پرستید”) صورت گرفت. چپمن همچنین رفتارهایی را که توسط افراد مبتلا به نمایش گذاشته شده بود به عنوان “بیماری دیوانگی” نامگذاری کرد. همراه کافه پزشکی باشید

تحقیقات در مورد سندروم پرستش سلبریتی

تحقیقات ایالات متحده در مورد نمونه کوچک در اوایل سال ۲۰۰۰ توسط تیم دکتر لنین مک کوتچون با استفاده از «مقیاس نگرش مشهور»، ابعاد سندروم را پیشنهاد کرد. با این حال، تحقیقات بعدی در مورد نمونه های بسیار بزرگتر توسط دکتر مالتبی و تیم او سه بعد مستقل از سندروم پرستش سلبریتی را مشخص کرد. اینها در یک پیوست و به نام های (i) بعد سرگرمی اجتماعی، (ii) بعد اشتیاق شخصی و (iii) بعد مرزی پاتولوژیک بودند.

• ابعاد سرگرمی اجتماعی مربوط به نگرش هایی است که افراد به دلیل توانایی سرگرم کنندگی و تبدیل شدن به یک مرکز توجه اجتماعی در گفتگو با سایر افراد دیگر، جذب سلبریتی ها شده اند.
• ابعاد اشتیاق شخصی به افرادی اطلاق می شود که احساسات شدید در مورد یک شخص مشهور دارند.
• بعد مرزی پاتولوژیک مربوط به افرادی است که رفتارهای غیر قابل کنترل و فانتزی مربوط به یک سلبریتی را نشان می دهند.

در انگلستان اکثر این مطالعات در بزرگسالان انجام شده است. با این حال، مطالعات یافته اند که در میان دختران نوجوان (۱۴-۱۶ ساله) بین پرستش شخصیت سلبریتی و تصویر بدنی Body Image ارتباط وجود دارد (یعنی دخترانی که با این اختلال شناسایی شده اند تصویر بدنی بسیار بدتر نسبت به گروه های دیگر مورد مطالعه دارند). به نظر می رسد تحقیقات تیم مالتبی نشان می دهد که افراد مشهور و اغوا کننده اغلب از میزان بالایی از تفکیک و فانتزی بودن رنج می برند.

دکتر مالتبی تحقیق تیم خود را در مصاحبه با بی بی سی به پایان رساند. او گفت:

داده هایی که از ۳۰۰۰ نفر نشان داده شده است تنها حدود ۱٪ نشان دهنده گرایش های وسواسی است. حدود ۱۰٪ (کسانی که تمایل به تنش، احساساتی بودن و حالت مودی دارند) علاقه شدید به افراد مشهور را نشان می دهند. حدود ۱۴٪ گفتند که تلاش زیادی برای دانستن اطلاعات درباره فرد مشهور مورد علاقه خود و برقراری ارتباط با افرادی که علاقه خود را به اشتراک می گذارند تلاش می کنند. ۷۵٪ دیگر از مردم هیچ علاقه ای به زندگی افراد مشهور ندارند. به طور کلی، اکثریت قریب به اتفاق یک نفر مشهور مورد علاقه دارند، اما نمی گویند همیشه در مورد آنها فکر می کنند. همانند بسیاری از چیزها، تا حدی خوب است که تایمی از عمر شما را نگیرد “.

مقاله مشابهی به دنبال دیدگاه های علمی دیگر از زاویه بیولوژیکی است. آنها گزارش دادند :

بیولوژیست های تکاملی می گویند طبیعی است که انسان ها به دنبال افرادی باشند که توجه خودشان را جلب می کنند، زیرا آن فرد در جامعه موفق بوده است. در دوران ماقبل تاریخ، این نکته به معنای احترام به شکارچیان خوب و بزرگان بود. اما چون شکار در حال حاضر یک مهارت ضروری نیست و طول عمر بیشتر قابل دستیابی است، این ویژگی ها دیگر احترام تلقی نمی شوند. در عوض، ما به مشاهیر معروف نگاه می کنیم.

فرانچسکو گیل وایت، دانشمند تکاملی از دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا، به دانشمندان جدید می گوید:

این به این معنی است که شما می توانید افراد را بر اساس موفق بودن آنها در رفتارهایی که می خواهید کپی کنید، مورد توجه قرار دهید. اما دکتر رابین دانبر، متخصص تکامل در دانشگاه لیورپول می گوید: افراد مشهور مورد توجه قرار گرفته لزوما به عنوان الگو به نظر نمی آیند. ما حتی زمانی که برای کپی کردن از آنها استفاده نمی کنیم مجذوبشان می شویم. او گفت مردم تماشا می کنند که چگونه افراد مشهور رفتار می کنند، زیرا ثروت زیادی از جامعه دریافت کرده اند و مردم می خواستند بدانند به درستی سرمایه گذاری کرده اند یا خیر.

تحقیقات مالتبی و همکارش نشان می دهد که CW تنها بر روی دختران نوجوان تاثیر نمی گذارد اما بیش از یک چهارم افراد مورد بررسی (در سه سطح که قبلا ذکر شد) دختران نوجوان هستند. مقاله آنها در مجله بیماری های عصبی و روانی گزارش داد که CW هر دو عواقب مثبت و منفی را به همراه دارد. افرادی که افراد مشهور را به خاطر سرگرمی و دلایل اجتماعی پرستش می کردند، خوش بینانه تر، بی نظیرار و خوشحال تر بودند. کسانی که افراد مشهور را به دلایل شخصی پرستش کردند یا وسواس بیشتری داشتند، دچار افسردگی، اضطراب، انزوای بیشتر، تحریک پذیر تر، ضد اجتماعی و سخت تر بودند.

منبع : psychologytoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی