بررسی اختلال خود معشوق پنداری یا اروتومانیا Erotomania | کافه پزشکی

اروتومانیا یا اختلال خود معشوق پنداری یک شکل غیر معمول توهم پارانوئید است. فرد مبتلا به شدت معتقد است که فرد دیگری به او عشق می ورزد و این توهم به مرور زمان بدتر می شود. نادر است و در زنان بیشتر از مردان تاثیر می گذارد.

اروتومانیا می تواند ناگهانی شروع شود و علائم اغلب طولانی مدت است. اروتومانیا گاهی اوقات به عنوان سندرم De Cleramboult نامیده می شود که برگرفته از نام روانپزشک فرانسوی است که اولین بار در سال ۱۹۲۱ آن را به عنوان یک اختلال متمایز توصیف کرد. اروتومانیا اغلب با سایر اختلالات روانپزشکی مرتبط است اما ممکن است خود به خودی رخ دهد. همراه کافه پزشکی باشید

علل اروتومانیا

اختلال خود معشوق پنداری ممکن است نشانه یک بیماری روانی باشد از جمله اسکیزوفرنی، افسردگی، اختلال دوقطبی یا بیماری آلزایمر.

گزارش موارد نشان داده است که شبکه های اجتماعی می توانند اعتقادات فریبکارانه مرتبط با اروتومانیا را تشدید کنند یا حتی آن را تحریک کنند.

رسانه های اجتماعی برخی از موانع میان افراد غریبه را حذف می کند و اطلاعات به راحتی می تواند برای مشاهده، تماس و دیگر موارد آزار و اذیت افرادی که قبلا کاملا غیرقابل دسترسی بوده اند استفاده شود. رسانه های اجتماعی می توانند حریم خصوصی را کاهش دهند که می تواند رفتار سواستفاده گر را بسیار ساده تر کند.

برخی مطالعات نشان داده اند که توهمات ممکن است به عنوان راهی برای مدیریت استرس شدید یا تروما باشد. ژنتیک همچنین ممکن است به توسعه اختلالات توهم زا کمک کند.

علائم اروتومانیا

علامت کلیدی اختلال خود معشوق پنداری ، توهم و باور غلط فرد است که تصور می کند شخص دیگری او را دوست دارد.

رفتارهای مرتبط با اروتومانیا شامل تلاش های مداوم برای برقراری تماس با شخص به وسیله نوشته ها و سایر رفتارهای آزاردهنده است.

رفتار افراد مبتلا به اروتومانیا می تواند تهدیدی برای جسم آنها باشد. این امر اغلب در هنگام ارزیابی وضعیت به عنوان عامل خطر شناخته می شود.

تشخیص اروتومانیا

تشخیص اروتومانیا می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا این بیماری بسیار نادر است. برخی از روانپزشکان، کیس های اروتومانیا را در بالین نمی بینند و حتی ممکن است علائم را حتی زمانی که با آنها مواجه می شوند، تشخیص ندهند.

علائم زیر قبل از تشخیص باید دیده شوند :

• توهم باید حوادث احتمالی را شامل شوند، حتی اگر آنها به شدت بعید باشند.
• توهم تنها موضوع مربوطه را شامل شود و تمام جنبه های دیگر زندگی فرد مبتلا، کارآمد و طبیعی باشد.
• اگر حالت های افسردگی و حالت مانیک نیز وجود داشته باشد، پس مدت زمان توهم باید طولانی تر از قسمت افسردگی یا مانیک باشد.

درمان اروتومانیا

درمان اختلال اروتومانیا می تواند دشوار باشد، زیرا کسانی که تحت تاثیر قرار می گیرند، حتی قادر به پذیرش باورهای بی اساسشان نیستند.

درمان باید متناسب با نیازهای هر فرد باشد. اولویت ها باید بر حفظ عملکرد اجتماعی، کاهش خطر ابتلا به رفتارهای مشکل ساز و بهبود کیفیت زندگی بیمار تمرکز کنند.

همچنین ممکن است آموزش مهارت های اجتماعی و ارائه کمک در برخورد با هر گونه مشکل ناشی از اروتومانیا مفید باشد.

مدیریت اروتومانیا

مدیریت علائم بر روی درمان اختلال اصلی متمرکز خواهد بود و ممکن است شامل داروها، درمان و بستری شدن باشد. هر یک از این روشها را می توان بسته به فرد مورد نظر و علل اصلی آن اعمال کرد.

درمان باید به فرد مبتلا کمک کند تا با یک برنامه توافق شده پیش برود و به آنها در مورد بیماریشان آموزش دهد.

ممکن است فرد در بیمارستان بستری شود اگر رفتار فرد مبتلا برای خود، شخص مورد باور و یا هر فرد دیگری خطرناک باشد.

داروهای ضد روان پریشی ممکن است علائم را به طور موثر کنترل کنند و دارو و روان درمانی می توانند هر دو با هم استفاده شوند.

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی