• آ
  • ا
  • ب
  • پ
  • ت
  • ج
  • چ
  • ر
  • ز
  • ژ
  • د
  • ط
  • ف
  • ق
  • گ
  • ک
  • ع
  • غ
  • م
  • هـ

اختلال اضطراب جدایی Separation anxiety ؛ ترس و اضطراب هنگام جدایی از خانه یا خانواده | کافه پزشکی

اختلال اضطراب جدایی Separation anxiety به ترس بیش از حد و نگرانی در مورد جدایی از خانه یا خانواده و یا یک شکل دلبستگی اشاره دارد. اضطراب جدایی یک مرحله عادی در رشد کودک است زیرا به کودکان کمک می کند تا روابط خود را درک کنند و محیط خود را مد نظر قرار دهند. معمولا در حدود دو سالگی به پایان می رسد یعنی هنگامی که کودکان نوپا شروع به درک این نکته کنند که والدین پس از ترک موقت آنها دوباره برمی گردند. 

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است بیش از حد به والدین خود وابسته باشند، در صورت دور بودن از پدر و مادر نمی خوابند و حضور در اردوگاه و یا خوابیدن در خانه ی دوستان را رد می کنند. کودکان مبتلا معمولا در زمان پیش از جدایی علائم فیزیکی مانند سردرد، تهوع و استفراغ را تجربه می کنند. بزرگسالان مبتلا به طور مستقل سفر نمی کنند، کابوس هایی را در مورد جدایی از آدم های مورد علاقه تجربه می کنند و به شدت نگران فرزندان یا همسرشان هستند. همراه کافه پزشکی باشید

وقتی جدایی اتفاق می افتد، ممکن است کودکان ناراحت شوند یا تمرکز خود را روی کار یا بازی از دست بدهند. بسته به سن فرد، ممکن است ترس از حیوانات، هیولا، تاریکی، آدم ربایان، مسافرت هواپیما، و یا شرایط دیگری که به عنوان خطرناک در نظر گرفته می شود نیز وجود داشته باشد. 

اختلال اضطراب جدایی شایع ترین اختلال اضطراب در کودکان زیر ۱۲ سال است. در یک دوره ۱۲ ماهه در ایالات متحده، شیوع اختلال اضطراب جدایی ۴ درصد در میان کودکان، ۱٫۶ درصد در میان نوجوانان و ۰٫۹ درصد در بین بزرگسالان به گفته DSM5 است. این وضعیت به طور مساوی در مردان و زنان اتفاق می افتد.

علائم اختلال اضطراب جدایی

نشانه های اختلال اضطراب جدایی عبارتند از:

  • ناراحتی بیش از حد زمانی که از خانه یا خانواده جدا شده است
  • نگران از دست دادن یا آسیب رسیدن به شخصیت های بزرگ مورد علاقه
  • اضطراب بیش از حد در مورد تجربه یک رویداد منفی غیرمنتظره 
  • امتناع از رفتن به خانه، مدرسه و محل کار به دلیل ترس از جدایی
  • امتناع یا بی میلی به خواب رفتن بدون حضور شخصیت های مورد علاقه
  • کابوس هایی که شامل موضوعات جدایی از خانه و آدم های مورد علاقه است
  • علائم فیزیکی تکراری مانند سردرد و تهوع زمانی که جدایی در حال رخ دادن است

برای تشخیص اختلال اضطراب جدایی، این علائم باید حداقل ۴ هفته در کودکان و نوجوانان و شش ماه یا بیشتر در بزرگسالان وجود داشته باشد. 

علل اختلال اضطراب جدایی

اضطراب جدایی بخشی طبیعی از رشد زودرس، به ویژه در چند سال اول زندگی است. اضطراب هنگامی که بیش از حد با توجه به مرحله تکامل با زندگی فرد مداخله کند مشکل ساز می شود.

اگرچه علت اختلال اضطراب جدایی ناشناخته است، اما برخی عوامل خطر شناسایی شده اند. اختلال اضطراب جدایی معمولا بعد از اینکه فرد یک حادثه استرس زا یا از دست دادن فرد مورد علاقه را تجربه کرد، مانند مرگ یکی از عزیزان یا حیوان خانگی، تغییر مدرسه، طلاق یا یک فاجعه که فرد را از افراد مورد علاقه اش جدا می کند، رخ می دهد. علاوه بر این، داشتن والدین بیش از حد محافظ و مراقب، ممکن است منجر به اختلال اضطراب جدایی شود.

در حالی که نقش دقیق عوامل ژنتیکی در اختلال اضطراب جدایی مشخص نشده است، تحقیقات نشان داده اند که این بیماری ممکن است به صورت ارثی باشد.

درمان اختلال اضطراب جدایی

برای برطرف کردن احساس اضطراب جدایی، کودک باید حس امنیت کافی و اعتماد به بازگشت والدین خود را داشته باشد. والدین باید در طول امتحانات پزشکی و یا درمان با کودک همراه باشند. هنگامی که والدین در دسترس نیستند، پیش از مواجهه با وضعیت، مانند بازدید از دفتر دکتر قبل از قرار ملاقات، می تواند برای کودک مفید باشد. بعضی از بیمارستان ها متخصصانی را ارائه می دهند که روش ها و شرایط پزشکی را برای کودکان در تمام سنین توضیح می دهند. 

برای بزرگسالان، درمان های موثر ممکن است شامل روان درمانی و داروهای ضد اضطراب باشد. درمان برای موارد خاص ممکن است شامل آموزش به خانواده و خانواده درمانی باشد.

برای کودکان، والدین یا مراقبین می توانند اقدامات زیر را انجام دهند:

برنامه خواب و غذا را برنامه ریزی کنید زیرا وقتی کودک خسته، گرسنه یا بیمار می شود، اضطراب جدایی بیشتری پیدا می کند.

قبل از جدایی به کودک اطمینان بدهید که والدین آنها برمی گردند. اضطراب را جدی بگیرید و با درک، صبر و اعتماد به نفس واکنش نشان دهید.

ایجاد احساس امنیت برای کودک نوپا مستلزم ارائه عشق و توجه بیشتر است. بچه های کوچک وقتی که توجه و عواطف لازم و ضروری را از والدین دریافت می کنند، سریع تر یاد می گیرند.

تمرین جدایی کوتاه مدت در اطراف خانه را انجام دهید. این جدایی های تکراری ممکن است به کودک کمک کند که درک کند نبودن والدین تنها موقتی است.

والدین نیز باید اضطراب خود را کنترل کنند. اگر کودک در هنگام جدایی از والدین، احساس ناراحتی آنها را ببیند، می فهمد که اتفاقی ناگوار در حال رخ دادن است.

 

منبع : psychologytoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی


نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد