همه چیز درباره سرطان پوست ؛ علائم، علل، تشخیص و درمان آن | کافه پزشکی

سرطان پوست که شامل رشد غیر طبیعی سلول های پوستی است، بیشتر در مناطقی از پوست که در معرض آفتاب قرار دارند بروز می کند اما می تواند در مناطقی از پوست شما اتفاق بیفتد که حتی در معرض نور خورشید هم نباشند. سه نوع عمده سرطان پوست وجود دارد؛ کارسینوما سلول بازال، سرطان سلول سنگفرشی و ملانوما.

با محدود کردن یا جلوگیری از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) می توانید خطر ابتلا به سرطان پوست را کاهش دهید. بررسی پوست شما برای تغییرات مشکوک می تواند به تشخیص سرطان پوست در اولین مراحل کمک کند. تشخیص زودرس سرطان پوست بیشترین شانس را برای درمان موفقیت آمیز به شما می دهد. همراه کافه پزشکی باشید

علائم سرطان پوست

جایی که سرطان پوست ایجاد می شود

سرطان پوست در درجه اول در مناطقی از پوست که در معرض آفتاب قرار دارند از جمله پوست سر، صورت، لب ها، گوش ها، گردن، قفسه سینه، بازوها و دست ها و روی پاها در خانم ها بروز می کند اما می تواند در مناطقی شکل بگیرد که به ندرت نور خورشید را می بینند مانند کف دست، زیر ناخن ها و ناحیه تناسلی شما.

امکان ابتلا به سرطان پوست در همه افراد وجود دارند حتی افرادی که دارای چهره های تیره تر هستند. ملانوما در افراد تیره پوست، به احتمال زیاد در مناطقی که به طور معمول در معرض آفتاب قرار ندارند مانند کف دست و کف پا ایجاد می شود.

علائم و نشانه های کارسینوما سلول بازال

سرطان سلول بازال معمولاً در نواحی در معرض آفتاب مانند گردن یا صورت شما رخ می دهد.

سرطان سلول بازال ممکن است به شرح زیر باشد:

• برجستگی مرواریدی یا مومی شکل
• ضایعه صاف، گوشتی یا قهوه ای مانند زخم
• خونریزی یا دردناک بودن زخم که عود می کند

علائم و نشانه های سرطان سلول سنگفرشی

بیشتر اوقات، کارسینوما سلول سنگفرشی در نواحی در معرض آفتاب مانند صورت، گوش و دست شما رخ می دهد. افرادی که پوست تیره تری دارند، احتمالاً در مناطقی که غالباً در معرض آفتاب نیستند، دچار سرطان سلول سنگفرشی می شوند.

سرطان سلول سنگفرشی ممکن است به شرح زیر باشد:

• گره سفت و قرمز رنگ
• یک ضایعه صاف با سطح پوسته پوسته

علائم و نشانه های ملانوما

ملانوما می تواند در هر نقطه از بدن شما اتفاق بیفتد. ملانوما اغلب در صورت یا تنه مردان ظاهر می شود. در خانم ها، این نوع سرطان بیشتر در پایین پاها بروز می کند. در زنان و مردان، ملانوما ممکن است روی پوستی که در معرض آفتاب قرار ندارد نیز رخ دهد.

ملانوما می تواند بر روی هر نوع پوستی تأثیر بگذارد. در افرادی که رنگ پوست تیره تری دارند، ملانوما در کف دست یا کف پا یا زیر ناخن ها ظاهر می شود.

علائم ملانوما شامل موارد زیر است:

• نقطه قهوه ای بزرگ با لکه های سیاه رنگ
• خالی که تغییر رنگ داده یا خونریزی می کند
• ضایعه ای دردناک که خارش یا سوزش دارد
• ضایعات تیره در کف دست و کف پا یا غشاهای مخاطی که دهان، بینی، واژن یا مقعد شما را تحریک می کند

علائم و نشانه هایی از سرطان های پوستی که شایع نیستند

انواع دیگر سرطان های پوستی که کمتر دیده می شود عبارتند از:

کاپوسی سارکوما: این شکل نادر سرطان پوست در رگ های خونی پوست ایجاد می شود و باعث ایجاد لکه های قرمز یا بنفش روی پوست یا غشاهای مخاطی می شود.

سارکوم کاپوسی عمدتا در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف مانند افرادی که مبتلا به ایدز هستند یا افرادی که پیوند عضو انجام داده اند.

سرطان سلول مرکل: سرطان سلول مرکل باعث ندول های محکم و براق می شود که رو یا فقط در زیر پوست و در فولیکول های مو رخ می دهد. سرطان سلول مرکل اغلب در سر، گردن و تنه مشاهده می شود.

سرطان غده سباسه: این سرطان غیر متداول و تهاجمی از غدد چربی موجود در پوست منشا می گیرد. کارسینوم غده سباسه – که معمولاً به عنوان گره های سخت و بدون درد ظاهر می شود – ممکن است در هر کجا ایجاد شود اما بیشتر آنها در پلک اتفاق می افتد؛ جایی که اغلب آن را با سایر مشکلات پلک اشتباه می گیرند.

علل سرطان پوست

سرطان پوست هنگامی رخ می دهد که جهش در DNA سلول های پوستی اتفاق بیفتد. جهش ها باعث می شوند سلول ها از کنترل خارج شوند و توده ای از سلول های سرطانی را تشکیل دهند.

سلول های درگیر در سرطان پوست

سرطان پوست از لایه بالایی پوست شما – اپیدرم – شروع می شود. اپیدرم یک لایه نازک و پوشش محافظ سلول های پوستی است که به طور مداوم می میرند. اپیدرم شامل سه نوع اصلی سلول است:

سلول های سنگفرشی: درست زیر سطح بیرونی قرار دارند و به عنوان پوشش داخلی پوست عمل می کنند.

سلولهای بازال: سلولهای جدید پوست را ایجاد می کنند و در زیر سلول های سنگفرش قرار می گیرند.

ملانوسیت ها: که ملانین تولید می کنند؛ رنگدانه ای که رنگ طبیعی خود را به پوست می دهد. این سلول ها در قسمت پایین اپیدرم شما قرار دارند. ملانوسیت ها در هنگام آفتاب، ملانین بیشتری تولید می کنند تا به محافظت از لایه های عمیق تر پوست شما کمک کنند.

در جایی که سرطان پوست شما شروع می شود نوع و گزینه های درمانی شما را تعیین می کند.

نور ماوراء بنفش و سایر دلایل بالقوه

بیشترین آسیب DNA ناشی از اشعه ماوراء بنفش (UV) است که در نور خورشید و چراغ های مورد استفاده در تخت های سولار مشاهده می شود. عوامل دیگر نیز ممکن است در افزایش خطر ابتلا به سرطان پوست مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی یا ضعیف بودن سیستم ایمنی دخیل باشند.

عوامل خطر ابتلا به سرطان پوست

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند عبارتند از:

پوست روشن: هرکسی صرف نظر از رنگ پوست می تواند به سرطان پوست مبتلا شود. با این وجود، داشتن رنگدانه (ملانین) کمتر در پوست شما محافظت کمتری در برابر اشعه ماوراء بنفش فراهم می کند. اگر موهای بلوند یا قرمز و چشم هایی با رنگ روشن دارید و به راحتی آفتاب سوخته می شود، بسیار بیشتر از افرادی که پوست تیره دارند، به سرطان پوست مبتلا می شوید.

سابقه آفتاب سوختگی: داشتن سابقه یک یا چند آفتاب سوختگی در کودکی یا نوجوانی خطر ابتلا به سرطان پوست در بزرگسالی را افزایش می دهد. آفتاب سوختگی در بزرگسالی نیز یک عامل خطر زا است.

قرار گرفتن در معرض آفتاب بیش از حد: هرکسی که زمان قابل توجهی را در آفتاب می گذراند ، ممکن است به سرطان پوست مبتلا شود ، به خصوص اگر پوست توسط ضد آفتاب یا لباس محافظت نشود. برنزه کردن از جمله قرار گرفتن در معرض لامپهای برنزه و تختخواب نیز شما را در معرض خطر قرار می دهد. برنزه شدن پاسخ آسیب دیدگی پوست شما به اشعه UV بیش از حد است.

آب و هوای آفتابی یا ارتفاع زیاد: افرادی که در آب و هوای گرم و آفتابی زندگی می کنند، بیشتر از افرادی که در آب و هوای سرد زندگی می کنند در معرض نور خورشید قرار دارند. زندگی در ارتفاعات بالاتر، جایی که نور خورشید در قوی ترین حالت خود است، شما را نیز در معرض اشعه بیشتر قرار می دهد.

ضایعات پوستی: داشتن ضایعات پوستی که به عنوان اکتینیک کراتوز شناخته می شود، می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد. این توده های پوستی پیش سرطانی معمولاً به صورت لکه های پوسته پوسته و زبر ظاهر می شوند که از رنگ قهوه ای تا صورتی تیره متفاوت هستند. آنها بیشتر از همه در صورت، سر و دست افراد دیده می شود

سابقه خانوادگی سرطان پوست: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به سرطان پوست بوده باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری افزایش یابد.

سابقه شخصی سرطان پوست: اگر یک بار به سرطان پوست مبتلا شده اید، در معرض خطر ابتلای دوباره به آن هستید.

سیستم ایمنی ضعیف: افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست دارند.

قرار گرفتن در معرض اشعه: افرادی که تحت درمان پرتو درمانی برای شرایط پوستی مانند اگزما و آکنه قرار گرفته اند ممکن است خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پوست داشته باشند.

قرار گرفتن در معرض مواد خاص: قرار گرفتن در معرض برخی مواد مانند آرسنیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

جلوگیری از ابتلا به سرطان پوست

بیشتر سرطان های پوستی قابل پیشگیری هستند. برای محافظت از خود، این نکات پیشگیری از سرطان پوست را دنبال کنید:

در طول روز از نور آفتاب دور بمانید: پرتو های خورشید در حدود ساعت ۱۰ صبح و ۴ بعد از ظهر قوی ترین حالت خود را دارند. برنامه فعالیت در فضای باز را برای ساعات دیگر روز، حتی در زمستان یا هنگامی که آسمان ابری است، برنامه ریزی کنید.

در تمام طول سال از ضد آفتاب استفاده کنید: کرم های ضد آفتاب، همه اشعه های مضر UV، به خصوص اشعه هایی که منجر به ملانوما می شوند را فیلتر نمی کنند اما نقش مهمی در برنامه کلی محافظت از آفتاب دارند.

از کرم ضد آفتاب با SPF حداقل ۳۰ استفاده کنید، حتی در روزهای ابری. ضد آفتاب را سخاوتمندانه بمالید و هر دو ساعت یک بار مجددا استفاده کنید. مقدار زیادی کرم ضد آفتاب را بر روی تمام مناطق در معرض پوست از جمله لب، گوش، قسمت پشت گوش و گردن خود استفاده کنید.

لباس محافظ بپوشید: ضد آفتاب محافظت کاملی در برابر اشعه ماوراء بنفش فراهم نمی کند. بنابراین از پوست خود با لباس های تیره و محکم که بازوها و پاهای شما را می پوشاند، مراقب کنید.

عینک آفتابی را فراموش نکنید: به دنبال آنهایی باشید که هر دو نوع اشعه ماوراء بنفش را بلاک می کنند – اشعه UVA و UVB.

از سولاریوم استفاده نکنید: چراغ های استفاده شده در سولار، ماوراء بنفش دارند و می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.

از داروهای حساس به آفتاب آگاه باشید: برخی از داروهای بدون نسخه معمولی از جمله آنتی بیوتیک ها، می توانند پوست شما را نسبت به نور خورشید حساس تر کنند.

مرتباً پوست خود را چک کنید و تغییرات را به پزشک گزارش دهید: به کمک آینه صورت، گردن، گوش و پوست سر خود را بررسی کنید. پوست کل بدن خود را نگاه کنید و به دنبال ناهنجاری ها باشید.

تشخیص سرطان پوست

برای تشخیص سرطان پوست، پزشک ممکن است موارد زیر را انجام دهد:

پوست شما را معاینه می کند: پزشک شما ممکن است به پوست شما توجه کند تا مشخص کند تغییرات پوستی سرطان هستند یا خیر. آزمایش های بیشتر ممکن است برای تأیید این تشخیص لازم باشد.

نمونه ای از پوست مشکوک را برای آزمایش بردارد: پزشک ممکن است بیوپسی را برای آزمایشگاه بفرستد. بیوپسی می تواند تشخیص دهد که آیا شما سرطان پوست دارید و اگر چنین است، چه نوع سرطان پوستی دارید.

تعیین مرحله سرطان پوست

اگر پزشک معالج تشخیص دهد که شما مبتلا به سرطان پوست هستید، ممکن است آزمایش های دیگری برای تعیین سطح (مرحله) سرطان پوست انجام دهید.

از آنجا که سرطان های سطحی پوست مانند کارسینوما سلول های بازال به ندرت گسترش می یابند، بیوپسی تنها آزمایش مورد نیاز برای تعیین مرحله سرطان است. اما اگر شما کارسینوم سلول سنگفرشی، سرطان سلول مرکل یا ملانوما دارید، پزشک ممکن است آزمایش های بیشتری را برای تعیین سطح سرطان توصیه کند.

آزمایش های اضافی ممکن است شامل تست های تصویربرداری مانند سی تی اسکن برای بررسی غدد لنفاوی در نزدیکی محل علائم یا روش برداشتن غده لنفاوی مجاور و بررسی آن برای علائم سرطان باشد.

پزشکان از عدد رومی I تا IV برای نشان دادن مرحله سرطان استفاده می کنند. سرطان های مرحله I کوچک و محدود به منطقه ای که در آن شروع شده است. مرحله چهارم نشان دهنده سرطان پیشرفته ای است که در مناطق دیگر بدن گسترش یافته است.

مرحله سرطان پوست تعیین می کند که کدام گزینه های درمانی موثر تر است.

درمان سرطان پوست

بسته به اندازه، نوع، عمق و محل ضایعات، گزینه های درمانی شما برای سرطان پوست متفاوت خواهد بود. توده های کوچک محدود به سطح پوست ممکن است نیاز به درمان فراتر از بیوپسی اولیه پوست نداشته باشند که کل رشد را از بین می برد.

در صورت نیاز به درمان اضافی، گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یخ زدگی: پزشک شما با انجماد ناحیه به وسیله نیتروژن مایع ممکن است اکتینیک کراتوز ها و برخی توده های کوچک پوست را از بین ببرد. 

جراحی خارجی: این نوع درمان ممکن است برای هر نوع سرطان پوست مناسب باشد. پزشک شما بافت سرطانی و حاشیه اطراف آن را می برد. برداشتن گسترده – از بین بردن پوست اضافی طبیعی در اطراف تومور – در بعضی موارد ممکن است توصیه شود.

جراحی Mohs: این روش برای سرطان های بزرگتر و عود کننده است که ممکن است شامل کارسینوما سلول های بازال و سنگفرشی باشد. غالباً در مناطقی استفاده می شود که پوست آن ناحیه مورد نیاز است؛ مثلا بینی.

در طی عمل جراحی Moh، پزشک شما پوست را به صورت لایه ای برداشته و هر لایه را در زیر میکروسکوپ معاینه می کند؛ تا زمانی که هیچ سلول غیر طبیعی باقی نماند. این روش باعث می شود سلول های سرطانی بدون برداشتن پوست سالم از بین بروند.

کورتاژ و الکترودیسیکاسیون یا کریوتراپی: پزشک پس از برداشتن بیشتر توده، لایه هایی از سلول های سرطانی را با استفاده از دستگاهی به نام کورت جدا می کند. سوزن برقی سلول های سرطانی باقی مانده را از بین می برد. در تغییر این روش، از نیتروژن مایع می توان برای یخ زدن لبه های منطقه تحت درمان استفاده کرد.

این روش های ساده و سریع ممکن است برای درمان سرطان های سلولهای بازال یا سرطان های سلولهای سنگفرشی نازک استفاده شود.

پرتو درمانی: پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه X برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. در پرتو درمانی ممکن است سرطان در طی عمل به طور کامل از بین نرود.

شیمی درمانی: در شیمی درمانی از دارو هایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. برای سرطان های محدود به لایه بالایی پوست، ممکن است کرم ها یا لوسیون هایی که حاوی مواد ضد سرطان هستند به طور مستقیم روی پوست اعمال شوند. شیمی درمانی سیستمیک می تواند برای درمان سرطان های پوستی که در سایر نقاط بدن گسترش یافته اند، استفاده شود.

درمان فتودینامیک: این روش درمانی با ترکیبی از نور و لیزر سلول های سرطانی پوست را از بین می برد و باعث می شود سلول های سرطانی به نور حساس شوند.

درمان بیولوژیکی: از قوی کردن سیستم ایمنی بدن برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی