بیماری پتوز (ptosis) چیست و چه درمانی دارد ؟ | کافه پزشکی

افتادگی پاتولوژیک پلک فوقانی که به آن بیماری پتوز نیز گفته می شود، ممکن است به دلیل ضربه، سن یا اختلالات مختلف پزشکی رخ دهد. این بیماری به دو نوع یک طرفه و دو طرفه تقسیم می شود که به معنای درگیری یک یا هر دو چشم است و ممکن است دوره ای یا دائمی باشد. اگر در بدو تولد وجود داشته باشد، به آن پتوز مادرزادی و اگر بعدا در زندگی ایجاد شود، به آن پتوز اکتسابی گفته می شود.

افتادگی پلک های فوقانی بسته به میزان انسداد مردمک چشم، باعث کاهش دید خفیف یا چشمگیر می شود. در بیشتر موارد به طور طبیعی یا با مداخله پزشکی، این بیماری برطرف می شود. همراه کافه پزشکی باشید

چه کسی به بیماری پتوز مبتلا می شود؟

دلایل مختلفی برای بیماری پتوز وجود دارد؛ از دلایل طبیعی گرفته تا شرایط جدی تر. پزشک می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث این مشکل شده است.

هر کسی می تواند گرفتار افتادگی پلک فوقانی شود و تفاوت معنی داری در شیوع بین زن و مرد یا قومیت وجود ندارد.

با این حال به دلیل روند طبیعی پیری، این وضعیت در بزرگسالان رایج تر است. عضله لواتور وظیفه بلند کردن پلک را بر عهده دارد. با افزایش سن، این عضله می تواند کشیده شود و در نتیجه قدرت خود را از دست بدهد.

البته به خاطر داشته باشید که افراد در هر سنی می توانند تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند. در حقیقت نوزادان گاهی با آن متولد می شوند؛ اگرچه این نادر است.

بعضی اوقات علت دقیق آن ناشناخته است اما در موارد دیگر ممکن است به دلیل آسیب دیدگی باشد. پتوز همچنین می تواند علت عصبی داشته باشد.

علل در کودکان

شایع ترین علت ابتلا به پتوز مادرزادی، عضله لواتور است که به درستی رشد نمی کند. کودکانی که دچار پتوز می شوند ممکن است دچار آمبلیوپیا شوند که معمولاً به عنوان تنبلی چشم شناخته می شود. این اختلال نیز می تواند دید آنها را محدود کند.

عوامل خطر ابتلا به بیماری پتوز

برخی شرایط می توانند شما را در معرض خطر افتادگی پلک فوقانی قرار دهد.

شرایط پزشکی

اگر فقط یکی از پلک های شما افتاده باشد، ممکن است در نتیجه آسیب دیدگی عصبی باشد. عمل جراحی لیزیک یا انجام جراحی آب مروارید نیز بخاطر کشیدگی عضله یا تاندون گاهی اوقات برای ایجاد پتوز مقصر هستند.

شرایط جدی

در برخی موارد، افتادگی پلک به دلیل شرایط جدی تر مانند سکته مغزی، تومور مغزی یا تومور عصب یا عضله ایجاد می شود.

اختلالات عصبی که بر اعصاب یا عضلات چشم تأثیر می گذارند – مانند میاستنی گراویس – نیز می توانند منجر به پتوز شود.

علائم بیماری پتوز

علامت اصلی پتوز این است که یکی یا هر دو پلک فوقانی شما آویزان است. در بعضی موارد، این امر می تواند روی بینایی شما تأثیر بگذارد. با این حال، بسیاری از مردم می دانند که افتادگی پلک فوقانی موقت است.

ممکن است چشمان شما بسیار خشک یا آبکی باشد و متوجه شوید که صورت شما خسته به نظر می رسد.

منطقه اصلی که تحت تأثیر قرار می گیرد دور چشم خواهد بود و ممکن است این ناحیه دچار درد شود؛ همین امر می تواند باعث خستگی شما شود.

ممکن است برخی از افراد مبتلا به فرم شدید پتوز مجبور شوند سر خود را به عقب کج کنند تا در هنگام مکالمه معمولی بتوانند مخاطب خود را نگاه کنند.

تشخیص بیماری پتوز

پزشک احتمالا معاینه فیزیکی را انجام داده و از شما در مورد تاریخچه پزشکی شما سؤال خواهد کرد. سپس پزشک بررسی های خود را انجام می دهد تا علت بیماری پیدا شود.

آنها ممکن است آزمایش شکاف لامپ را انجام دهند که در آن پزشک با کمک نور پر فشار از نزدیک چشم شما را نگاه می کند.

تست دیگری که می تواند برای تشخیص مواردی از قبیل افتادگی پلک انجام شود، تست تنسیلون است.

پزشک شما ممکن است دارویی به نام تنسیلون که به طور کلی با عنوان ادروفونیوم شناخته می شود را در یکی از رگ های شما تزریق کند. ممکن است از شما خواسته شود که چندین بار بایستید و بنشینید.

پزشک شما را تحت نظر دارد تا اثربخشی ادروفونیوم در بهبود قدرت عضلات شما را بررسی کند.. این امر به آنها کمک می کند تا تعیین کنند وضعیتی به نام میاستنی گراویس باعث افتادگی پلک فوقانی شده است یا خیر.

درمان بیماری پتوز

درمان افتادگی پلک فوقانی به علت خاص و شدت آن بستگی دارد.

اگر این بیماری نتیجه افزایش سن یا به صورت مادرزادی باشد، ممکن است درمانی نیاز نباشد زیرا این بیماری معمولا برای سلامتی شما مضر نیست. با این حال، اگر می خواهید افتادگی را کاهش دهید، ممکن است جراحی پلاستیک را انتخاب کنید.

اگر پزشک تشخیص دهد که پتوز به دلیل شرایط اساسی ایجاد شده است، به احتمال زیاد برای درمان همین علت تحت کنترل قرار خواهید گرفت. این امر به طور معمول باید جلوی افتادگی پلک ها را بگیرد.

اگر بیماری پتوز بینایی شما را مسدود کرده است، به درمان پزشکی نیاز خواهید داشت. پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند.

عینک هایی که می توانند پلک را به سمت بالا نگه دارند، گزینه های مناسبی هستند. این روش درمانی در مواقعی که افتادگی پلک شما موقتی است استفاده می شود. اگر شما کاندید خوبی برای جراحی نیستید، ممکن است عینک توصیه شود.

عمل جراحی

پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. در طی این روش، عضله لواتور سفت می شود و باعث بالا رفتن پلک در وضعیت مورد نظر می شود. برای کودکانی که دچار پتوز هستند، پزشک گاهی اوقات برای جلوگیری از بروز تنبلی چشم، عمل جراحی را توصیه می کند.

با این وجود خطرات مرتبط با جراحی از جمله خشکی چشم، خراش قرنیه و هماتوم وجود دارد.

جایگزین دیگر جراحی، عمل “اسلینگ” است که در آن از عضلات پیشانی برای بالا بردن پلک ها استفاده می شود.

عصای بینایی

عصای بینایی یا عصای پتوز یک گزینه غیر جراحی است که شامل اضافه کردن یک شی به قاب های عینک شما است. این اتصال با نگه داشتن پلک در محل خود، از افتادگی آن جلوگیری می کند.

دو نوع عصای بینایی وجود دارد: قابل تنظیم و تقویت شده. عصای قابل تنظیم به یک طرف قاب ها متصل می شود؛ در حالی که عصای تقویت شده به دو طرف قاب ها وصل می شوند.

عصا را می توان تقریبا در همه انواع عینک نصب کرد اما در قاب های فلزی بهترین عملکرد را دارند.

آیا می توان از بروز بیماری پتوز جلوگیری کرد؟

هیچ راهی برای جلوگیری از افتادگی پلک فوقانی وجود ندارد. صرف دانستن علائم و معاینه منظم چشم می تواند در مبارزه با این اختلال به شما کمک کند.

اگر به نظر می رسد که کودک شما افتادگی پلک دارد، سریعا او را نزد پزشک ببرید تا تحت معالجه و نظارت قرار گیرند.

از آنجا که پتوز می تواند روی بینایی شما تأثیر بگذارد، باید آن را جدی بگیرید. ممکن است با مراجعه به پزشک فورا بتوانید جلوی وخیم تر شدن آن را بگیرید.

منبع : healthline.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی