همه چیز درباره بیماری برص (Vitiligo) | کافه پزشکی

بیماری برص (پیسی، لک و پیس، ویتیلیگو) نوعی بیماری است که باعث از بین رفتن رنگ پوست می شود. میزان و شدت از دست دادن رنگ پوست ناشی از بیماری برص غیرقابل پیش بینی است و می تواند روی هر قسمت از بدن شما اثر بگذارد. 

به طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می شود. اگر سلول هایی که ملانین تولید می کنند از بین بروند یا عملکردشان متوقف شود، بیماری برص ایجاد می شود. این بیماری بر همه انواع رنگ پوست تأثیر می گذارد اما ممکن است در افرادی که پوست تیره تری دارند بیشتر تاثیر بگذارد. این بیماری خطرناک و مسری نیست و فقط می تواند استرس زا باشد یا باعث شود احساس بدی در مورد خودتان داشته باشید. همراه کافه پزشکی باشید

علائم بیماری برص

نشانه اصلی ویتیلیگو، از بین رفتن رنگ پوست به صورت لکه ای است. معمولاً، تغییر رنگ ابتدا مناطق در معرض آفتاب مانند دست، پا، بازوها، صورت و لب ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم بیماری برص شامل موارد زیر است :

• از بین رفتن رنگ پوست
• سفید شدن زودرس موی سر، مژه، ابرو یا ریش
• از بین رفتن رنگ غشاهای مخاطی
• تغییر رنگ شبکیه

برص می تواند در هر سنی شروع شود اما اغلب قبل از ۲۰ سالگی ظاهر می شود.

بسته به نوع برص، تغییر رنگ ممکن است به صورت زیر نمایان شود :

• قسمت های زیادی از بدن شما تحت تاثیر قرار گیرد : ریج ترین نوع است و ویتیلیگو عمومی نام دارد. تکه های تغییر رنگ اغلب بر روی اغلب قسمت های بدن به صورت متقارن ایجاد می شوند.
• فقط یک طرف یا بخشی از بدن شما تحت تاثیر قرار گیرد : این نوع که تحت عنوان ویتیلیگو سگمنتال نامیده می شود، در سنین جوانی رخ می دهد ؛ برای یک یا دو سال پیشرفت می کند و سپس متوقف می شود.
• یک یا فقط چند ناحیه از بدن شما تحت تاثیر قرار گیرد : به این نوع، ویتیلیگو موضعی (کانونی) گفته می شود.

پیش بینی وضعیت بیماری شما دشوار است. بعضی اوقات توسعه تکه ها بدون درمان متوقف می شود. در بیشتر موارد، از بین رفتن رنگدانه گسترش می یابد و در نهایت بیشتر پوست شما را درگیر می کند. به ندرت، پوست رنگ خود را برمی گرداند.

علل بیماری برص

fvw زمانی رخ می دهد که سلول های تولید کننده رنگدانه (ملانوسیت ها) از بین بروند و یا تولید ملانین را متوقف کنند. ملانین، رنگدانه ای است که در پوست، مو و چشم شما وجود دارد. پزشکان نمی دانند چرا سلولها از بین می روند یا می میرند. ممکن است مربوط به موارد زیر باشد :

• اختلالی که در آن سیستم ایمنی بدن به ملانوسیت های پوست حمله کرده و آنها را از بین می برد
• تاریخچه خانوادگی (وراثت)
• آفتاب سوختگی یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی

عوارض بیماری برص

افراد مبتلا به ویتیلیگو در معرض خطر بیشتری برای موارد زیر هستند :

• پریشانی روانی
• آفتاب سوختگی و سرطان پوست
• مشکلات چشمی مانند التهاب عنبیه
• از دست دادن شنوایی

تشخیص بیماری برص

تاریخچه پزشکی و معاینه

اگر پزشک شما مشکوک به برص باشد، در مورد تاریخچه پزشکی شما سؤال خواهد کرد. او شما را معاینه کرده و سعی در رد سایر مشکلات پزشکی مانند درماتیت یا پسوریازیس دارد. او ممکن است از یک لامپ مخصوص برای تابش نور ماوراء بنفش روی پوست شما استفاده کند تا مشخص شود که بیماری برص دارید یا خیر.

بیوپسی پوست و آزمایش خون

علاوه بر جمع آوری تاریخچه پزشکی شخصی و خانوادگی و معاینه پوست، پزشک شما ممکن است موارد زیر را انجام دهد :

• یک نمونه کوچک (بیوپسی) از پوست آسیب دیده بگیرد
• نمونه خون را برای آزمایشگاه بفرستد تا به دنبال شرایط اساسی خود ایمنی مانند کم خونی یا دیابت باشند

درمان بیماری برص

بسیاری از روشهای درمانی برای کمک به ترمیم رنگ پوست در دسترس هستند. نتایج متفاوت و غیرقابل پیش بینی است. برخی از درمان ها عوارض جانبی جدی دارند. بنابراین پزشک شما ممکن است پیشنهاد کند که ابتدا با استفاده از محصولات آرایشی، ظاهر پوست خود را بهبود بخشید.

اگر شما و پزشکتان تصمیم بگیرید که وضعیت خود را با دارو یا جراحی درمان کنید، ممکن است این روند ماه ها طول بکشد تا در مورد اثربخشی آن قضاوت شود. قبل از پیدا کردن درمانی که برای شما موثر باشد، بیش از یک روش یا ترکیبی از رویکردها را امتحان کنید.

دارو درمانی

هیچ دارویی نمی تواند روند بیماری برص را متوقف کند اما برخی از داروها، که به تنهایی یا با نور درمانی استفاده می شوند، می توانند به ترمیم برخی از قسمت های پوست کمک کنند.

کرم هایی که التهاب را کنترل می کنند : استفاده از کرم کورتیکواستروئید روی پوست آسیب دیده ممکن است به بازگشت رنگ کمک کند، به خصوص اگر در اوایل بیماری شروع به استفاده از آنها کنید. ممکن است برای چند ماه تغییری در رنگ پوست خود مشاهده نکنید. عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست یا ایجاد رگه ها یا خطوط روی پوست شما ممکن است ظاهر شود.

داروهایی که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارند : پمادهای حاوی تاکرولیموس یا پیمکرولیموس (مهارکننده های کلسینورین) ممکن است برای افرادی که نواحی کمی از پیسی دارند، به خصوص در صورت و گردن، موثر باشند.

این روش درمانی ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به کورتیکواستروئیدها داشته باشد. با این حال، سازمان غذا و داروی آمریکا در مورد ارتباط احتمالی این داروها با لنفوم و سرطان پوست هشدار داده است.

روش های درمانی

ترکیب سورالن و نور درمانی : در این روش، یک ماده مشتق از گیاهی به نام سورالن با نور درمانی ترکیب می شود تا رنگ را به پوست بازگردانند. بعد از اینکه سورالن را به صورت خوراکی مصرف کردید یا فرم پماد آن را روی پوست آسیب دیده بمالید، در معرض اشعه ماوراء بنفش قرار می گیرید. این رویکردها معمولاً نتایج بهتری نسبت به دارو یا صرفاً نور درمانی به تنهایی دارند. ممکن است نیاز باشد که تا سه بار در هفته و به مدت ۶ تا ۱۲ ماه درمان را تکرار کنید.

برداشتن رنگ باقی مانده (دپیگمانتاسیون) : اگر بیماری برص گسترده باشد و سایر روش های درمانی مؤثر نباشد ممکن است این روش درمانی به کار گرفته شود. این روش در نواحی غیر مبتلای پوست اعمال می شود و به تدریج رنگ پوست را روشن می کنند تا جایی که با نقاط مبتلا همرنگ شود. درمان یک یا دو بار در روز به مدت ۹ ماه یا بیشتر انجام می شود. عوارض جانبی آن می تواند شامل قرمزی، تورم، خارش و خشکی پوست باشد. محرومیت زدایی دائمی است و همیشه نسبت به نور خورشید بسیار حساس خواهید بود.

عمل جراحی

پیوند پوست : در این روش پزشک بخش های بسیار کوچکی از پوست طبیعی و رنگدانه دار شما را برداشته و آنها را به مناطقی که رنگدانه را از دست داده اند متصل می کند. خطرات احتمالی شامل عفونت، زخم، ظاهر سنگفرشی شکل و عدم موفقیت در جلوگیری از عود مجدد است.

پیوند تاول : در این روش پزشک شما معمولاً با استفاده از مکش، تاول هایی را بر روی قسمت رنگدانه دار پوست شما ایجاد می کند. سپس قسمت های بالای تاول را برداشته و آنها را به ناحیه های تغییر رنگ داده شده پیوند می زند. خطرات احتمالی شامل ماندن جای زخم، ظاهر سنگفرشی شکل و عدم موفقیت در جلوگیری از عود مجدد است.

خالکوبی (میکروپیگمنتیشن) : در این تکنیک، پزشک شما از یک ابزار جراحی مخصوص برای کاشت رنگدانه در پوست شما استفاده می کند.

درمان های احتمالی آینده

درمان های مورد مطالعه شامل موارد زیر است :

دارویی برای تحریک سلول های تولید کننده ملانوسیت : به نام آفاملانوتید. این درمان بالقوه برای تقویت رشد ملانوسیت ها در زیر پوست کاشته می شود.

دارویی که به کنترل ملانوسیت ها کمک می کند : پروستاگلاندین E2 به عنوان روشی برای بازگرداندن رنگ پوست در افراد مبتلا آزمایش می شود.

دارویی که باعث ریورس شرایط می شود : داروی توفاسیتینب، یک داروی خوراکی است که به طور معمول برای درمان آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو برخی از پتانسیل ها را برای درمان بیماری برص نشان داده است.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی