عفونت گوش میانی یا اوتیت مدیا Otitis media چیست ؟ | کافه پزشکی
گوش میانی یک فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است که حاوی استخوان های ارتعاشی گوش است. عفونت گوش میانی که گاهی اوقات تحت عنوان اوتیت مدیا حاد شناخته می شود می تواند در کودکان بیشتر رخ دهد.
از آنجایی که عفونت های گوش اغلب به خودی خود درمان می شوند، درمان با کنترل درد و نظارت بر جلوگیری از مشکل جدی تر شروع می شود. گاهی آنتی بیوتیک ها برای پاک کردن عفونت استفاده می شوند. برخی افراد مستعد ابتلا به عفونت گوش میانی می باشند و این موضوع می تواند مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی را ایجاد کند. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
علائم عفونت گوش میانی
شروع علائم و نشانه های عفونت گوش میانی معمولا سریع است.
کودکان
علائم رایج در کودکان عبارتند از:
- درد گوش، خصوصا هنگام لمس کردن
- مشکل خواب
- گریه بیش از حد معمول
- ایراد گیری کردن و نق زدن
- مشکل شنیدن یا پاسخ دادن به صداها
- از دست دادن تعادل
- تب ۳۸ درجه یا بالاتر
- خروج مایع از گوش
- سردرد
- از دست دادن اشتها
بزرگسالان
علائم و نشانه های رایج در بزرگسالان عبارتند از:
- درد گوش
- خروج مایع از گوش
- مشکل شنیداری
کی به دکتر مراجعه کنیم ؟
علائم و نشانه های عفونت گوش میانی می تواند شرایط متعددی را نشان دهد. مهم است که یک تشخیص خوب و درمان سریع داشته باشیم. در صورت داشتن موارد زیر با دکتر خود تماس بگیرید :
- علائم بیش از یک روز طول بکشد
- علائم در کودک با سن کمتر از ۶ ماهگی وجود داشته باشد
- درد گوش بسیار شدید باشد
- نوزاد یا کودک نوپای شما پس از یک عفونت تنفسی فوقانی یا سرماخوردگی، تحریک پذیر و بی خواب شده است
- شما خروج مایع، چرک یا خون را از گوش مشاهده می کنید
علل عفونت گوش میانی
عفونت توسط یک باکتری یا ویروس در گوش میانی ایجاد می شود. این عفونت اغلب از بیماری دیگری مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا حساسیت ناشی می شود که باعث تورم بینی، گلو و شیپور استاش می شود.
نقش شیپور استاش
شیپور استاش یک لوله باریک است که از گوش میانی تا بالا در پشت گلو و فضای بینی قرار دارد. این لوله ها با باز و بسته شدن در تنظیم موارد زیر نقش دارند :
- تنظیم فشار هوا در گوش میانی
- تازه کردن هوا در گوش
- تخلیه ترشحات طبیعی از گوش میانی
شیپور استاش متورم می تواند مسدود شود و باعث احتباس مایعات در گوش میانی شود. این مایع می تواند آلوده شود و علائم عفونت گوش را ایجاد کند.
در کودکان، شیپور استاش باریک تر و افقی تر است که برای تخلیه مشکل بیشتری دارند و احتمال بیشتری برای ابتلا دارند.
نقش آدنوئید ها
آدنوئید ها، دو پد بافتی کوچک در پشت بینی هستند که در فعالیت سیستم ایمنی بدن نقش دارند.
از آنجا که آدنوئید ها در نزدیکی دهانه شیپور استاش هستند، تورم آدنوئید ها ممکن است لوله ها را مسدود کند و این موضوع می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود. تورم و تحریک آدنوئید بیشتر منجر به عفونت های گوش در کودکان می شود زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان آدنوئید نسبتا بزرگتری دارند.
فاکتور های خطر ابتلا به عفونت گوش میانی
عوامل خطر عفونت گوش میانی عبارتند از:
- سن : کودکان بین ۶ تا ۲۴ ماهگی به علت اندازه و شکل شیپور استاش خود، به عفونت گوش حساسیت بیشتری دارند و سیستم ایمنی بدن آنها هنوز در حال توسعه هستند.
- تغذیه نوزادان : نوزادانی که در وضعیت دراز کش از یک بطری می نوشند، نسبت به نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند احتمال ابتلای بیشتری دارند.
- فاکتورهای فصلی : عفونت های گوش معمولا در پاییز و زمستان شایع هستند. افراد مبتلا به آلرژی فصلی ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به عفونت گوش قرار بگیرند.
- کیفیت هوا : قرار گرفتن در معرض دود سیگار یا سطح بالای آلودگی هوا می تواند خطر عفونت گوش میانی را افزایش دهد.
- ژنتیک بومی آلاسکا : عفونت گوش در میان بومیان آلاسکا رایج تر است.
عوارض جانبی عفونت گوش میانی
اکثرا عفونت گوش میانی باعث عوارض طولانی مدت نمی شود. عفونت های مکرر گوش میانی می تواند به عوارض جدی منجر شود :
- اختلال شنوایی : کاهش شنوایی خفیف و دوره ای، در زمان عفونت گوش امری معمول است، اما معمولا پس از رفع عفونت بهبود می یابد. عفونت مکرر گوش ممکن است منجر به از دست دادن شنوایی شود.
- تاخیر گفتار یا تاخیر رشد : اگر شنوایی به طور موقت یا دائمی در نوزادان و کودکان نوپا دچار اختلال شود، ممکن است تاخیر در مهارت های گفتاری، اجتماعی و توسعه ای ایجاد شود.
- گسترش عفونت : عفونت هایی که به درمان پاسخ نمی دهند می توانند به بافت های مجاور گسترش یابد مانند عفونت ماستوئید. این عفونت می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیست های پر از خلط شود. به ندرت، عفونت های شدید گوش میانی به دیگر بافت های جمجمه از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابند.
- پارگی پرده گوش : اکثر پارگی های گرده گوش در طول ۷۲ ساعت بهبود می یابند. در برخی موارد، جراحی مورد نیاز است.
جلوگیری از عفونت گوش میانی
نکات زیر ممکن است خطر ابتلا به عفونت گوش را کاهش دهد :
- جلوگیری از سرماخوردگی و بیماری های دیگر : کودکان خود را آموزش دهید تا دست ها را به طور مرتب شستشوی کامل دهند.
- اجتناب از دود : اطمینان حاصل کنید که هیچ کس در خانه شما سیگار نمی کشد.
- نوزاد خود را با شیر مادر تغذیه کنید : در صورت امکان، شیر مادر را برای شش ماه به نوزاد خود بدهید. شیر حاوی آنتی بادی هایی است که ممکن است از گوش در برابر عفونت محافظت کند.
- با پزشک خود درباره واکسیناسیون صحبت کنید : از پزشک خود درباره واکسیناسیون کودک خود بپرسید. واکسن های آنفولانزای فصلی، پنوموکوک و سایر واکسن های باکتریایی ممکن است از عفونت گوش جلوگیری کند.
تشخیص عفونت گوش میانی
دکتر شما معمولا می تواند عفونت گوش را بر اساس نشانه هایی که توصیف کرده اید تشخیص دهد. پزشک به احتمال زیاد از یک اتوسکوپ برای نگاه کردن به گوش شما استفاده می کند.همچنین احتمالا با استتوسکوپ تنفس کودک شما را گوش خواهد داد.
اتوسکوپ پنوماتیک
یک ابزار به نام توسکوپ پنوماتیک اغلب تنها ابزار تخصصی است که یک پزشک در تشخیص عفونت گوش دارد. این ابزار پزشک را قادر می سازد تا در گوش نگاهی بیندازد و قضاوت کند که آیا مایع پشت پرده گوش وجود دارد یا خیر. با اتوسکوپ پنوماتیک، دکتر به آرامی هوا را به سمت پرده گوش پوش می کند. به طور معمول، این هوا باعث می شود که پرده گوش حرکت کند. اگر گوش میانی با مایع پر شود، پزشک به هیچ وجه حرکت پرده گوش را نخواهد دید.
آزمایش های بیشتر
اگر مشکلی در مورد تشخیص وجود داشته باشد، ممکن است پزشک شما آزمایش های دیگری انجام دهد :
- تیمپانومتری : این تست جنبش پرده گوش را اندازه گیری می کند. این دستگاه اندازه گیری می کند که چگونه پرده گوش حرکت می کند و اندازه گیری غیرمستقیم فشار داخل گوش میانی را فراهم می کند.
- بازتابنده آکوستیک : این آزمایش میزان صدایی را که از پشت پرده گوش شمت بازتاب می شود اندازه گیری می کند. در واقع اندازه گیری غیرمستقیم مایعات در گوش میانی است.
- تیمپانوسنتز : به ندرت، پزشک ممکن است از یک لوله کوچک استفاده کند که تا مایع را از گوش میانی تخلیه کند. مایع برای وجود ویروس ها و باکتری ها آزمایش می شود. این امر می تواند مفید باشد اگر عفونت به درمان های قبلی پاسخ ندهد.
درمان عفونت گوش میانی
برخی از عفونت های گوش بدون درمان با آنتی بیوتیک رفع می شوند.
رویکرد صبر
علائم عفونت گوش معمولا در طی چند روز اول بهبود می یابند و اکثر عفونت ها در طول یک تا دو هفته بدون هیچگونه درمانی به طور خود به خودی رفع می شوند. آکادمی پزشکان خانواده آمریکا رویکرد صبر را برای موارد زیر توصیه می کند :
- کودکان ۶ تا ۲۳ ماه با درد متوسط در یک گوش کمتر از ۴۸ ساعت و دمای بدن کمتر از ۳۹ درجه سانتی گراد
- کودکان ۲۴ ماه و بالاتر با درد متوسط گوش در یک یا هر دو گوش کمتر از ۴۸ ساعت و دمای کمتر از ۳۹ درجه سانتی گراد
برخی شواهد نشان می دهد که درمان با آنتی بیوتیک ها ممکن است برای کودکان خاصی که دارای عفونت گوش هستند مفید باشد. از سوی دیگر، استفاده از آنتی بیوتیک ها اغلب می تواند باعث ایجاد مقاومت در برابر باکتری شود. با پزشک خود در مورد مزایای بالقوه و خطرات استفاده از آنتی بیوتیک صحبت کنید.
مدیریت درد
ممکن است شامل موارد زیر باشد :
- داروهای ضد درد : پزشک شما ممکن است از استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش درد استفاده کند. هنگام مصرف آسپرین در کودکان یا نوجوانان احتیاط کنید. کودکان و نوجوانانی که علائم آنفولانزا دارند، هرگز نباید آسپیرین مصرف کنند، زیرا آسپرین با سندرم ری ارتباط دارد. اگر نگرانی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
- بی دردی با قطره : برای از بین بردن درد تا زمانی که پرده گوش پاره نشده باشد.
آنتی بیوتیک
پس از یک دوره مشاهده اولیه، پزشک ممکن است درمان آنتی بیوتیک برای عفونت گوش را در موارد زیر توصیه کند :
- کودکان ۶ ماهه و بالاتر با درد متوسط تا شدید گوش در یک یا هر دو گوش حداقل ۴۸ ساعت یا دمای ۳۹ درجه یا بالاتر
- کودکان ۶ تا ۲۳ ماه با درد متوسط در یک یا هر دو گوش کمتر از ۴۸ ساعت و دمای کمتر از ۳۹ درجه
- کودکان ۲۴ ماهه و بالاتر با درد متوسط گوش در یک یا هر دو گوش کمتر از ۴۸ ساعت و دمای کمتر از ۳۹ درجه
حتی پس از بهبود علائم، مطمئن باشید که آنتی بیوتیک را مدیریت شده استفاده کنید. عدم استفاده از تمام داروها می تواند منجر به عفونت تکراری و مقاومت باکتری ها به داروهای آنتی بیوتیک شود.
تیوب های گوش
اگر کودک شما شرایط خاصی داشته باشد، پزشک کودک شما ممکن است یک روش برای تخلیه مایع از گوش میانی را توصیه کند. اگر عفونت کودک شما تکرار شده باشد، عفونت های طولانی مدت گوش (اوتیت مدیا مزمن) و یا افزایش مداوم مایع در گوش پس از عفونت (اوتیت مدیا با افیوژن) وجود داشته باشد، پزشک ممکن است این روش را پیشنهاد کند.
در طول یک عمل جراحی سرپایی، یک سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می شود که می تواند مایعات را از گوش میانی بیرون بیاورد. یک لوله کوچک (لوله تیمپانوستومی) در روزنه قرار می گیرد تا به تهویه گوش میانی کمک کند و از ایجاد مایعات بیشتر جلوگیری کند. برخی از لوله ها برای شش ماه تا یک سال در گوش فرد باقی می مانند و پس از آن خودشان می افتند. لوله های دیگری طراحی شده اند تا به مدت طولانی تر باقی بمانند و ممکن است برای خروج نیاز به جراحی داشته باشند.
پس از اینکه لوله خارج شد، معمولا پرده گوش دوباره ترمیم می شود.
منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی