الکتروکاردیوگرام (ECG) چیست و به چه منظوری انجام می شود ؟ | کافه پزشکی
الکتروکاردیوگرام سیگنال های الکتریکی قلب شما را ثبت می کند و یک آزمایش معمول است که برای تشخیص مشکلات قلبی و نظارت بر وضعیت قلب در اغلب موارد استفاده می شود. الکتروکاردیوگرام – که همچنین ECG یا EKG نامیده می شود – در مطب پزشک، کلینیک یا بیمارستان قابل انجام است و به تجهیزات استاندارد در اتاق عمل و آمبولانس تبدیل شده است.
ECG یک آزمایش بی دردسر و بدون درد با نتایج سریع است. در طول ECG، الکترود هایی که می توانند فعالیت الکتریکی قلب شما را شناسایی کنند، به قفسه سینه و گاهی اندام فوقانی و تحتانی شما متصل می شوند. این حسگرها معمولا فقط چند دقیقه باقی می مانند. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
انواع روش های مانیتور ریتم قلبی
اگر ریتم های نامنظم قلبی داشته باشید ممکن است ECG استاندارد در طی چند دقیقه ضبط نشود. در این حالت، پزشک ممکن است نوع دیگری از مانیتور ریتم قلبی را انتخاب کند.
مانیتور Holter : مانیتور Holter یک وسیله کوچک و قابل پوشیدن است که معمولا نوار قلب را به صورت مداوم برای ۲۴ تا ۴۸ ساعت ثبت می کند. سیم الکترودهای قفسه سینه به یک دستگاه ضبط کننده که با باتری کار می کند منتقل می شود که در جیب شما یا روی کمربند یا بند شانه قرار دارد. در حالی که شما مانیتور را پوشیده اید، می توانید تا زمانی که الکترودها و دستگاه را خشک نگه داشته اید فعالیت عادی خود را ادامه دهید. علاوه بر این، پزشک احتمالا از شما خواسته است تا در صورت بروز علائم، نوع و زمان آن را یادداشت کنید.
مانیتور رویداد یا Event monitor : اگر علائم شما در مدت زمان مشخصی اتفاق نیفتد، پزشک ممکن است به شما پوشیدن مانیتور رویداد را توصیه کند. این دستگاه قابل حمل شبیه مانیتور هالتر است اما فعالیت الکتریکی قلب را فقط در یک زمان خاص چند دقیقه ای ثبت می کند و شما می توانید آن را مدت زمان بیشتری نبست به مانیتور هالتر بپوشید، معمولا ۳۰ روز.
شما می توانید هنگامی که علائم یا ضربان قلب سریعی دارید با فشار دادن یک دکمه رکورد مانیتور رویداد را فعال می کنید. مانیتورهای دیگر به طور خودکار ریتم های قلب غیر طبیعی را تشخیص می دهند و سپس شروع به ضبط می کنند. بعد از آن، شما از طریق تلفن خود گزارش ECG را به پزشک ارسال می کنید. او از سیگنال های الکتریکی ضبط شده استفاده می کند تا در هنگام بروز علائم، ریتم قلب شما را ببیند.
تست ورزش : اگر علائم شما اغلب در هنگام ورزش کردن اتفاق می افتد، پزشک ممکن است از شما بخواهد هنگام گرفتن الکتروکاردیوگرام بر روی یک تردمیل راه بروید یا بر روی دوچرخه ثابت فعالیت کنید. این آزمون، تست ورزش نامیده می شود. اگر یک وضعیت پزشکی دارید که باعث می شود تمرین برای شما مشکل باشد، پزشک ممکن است دارویی تزریق کند که اثر تمرین را بر قلب شما تقلید کند.
دستگاه قابل کاشت ضبط کننده لوپ Implantable loop recorder : این دستگاه مانیتورینگ مداوم ضربان قلب است. مانند مانیتور Holter اما برای مدت بسیار طولانی. ضبط کننده حلقه کاشت در زیر پوست ناحیه قفسه سینه قرار می گیرد و می تواند تا سه سال باقی بماند.
الکتروکاردیوگرام چگونه کار می کند ؟
هر ضربان قلب توسط یک ایمپالس الکتریکی از سلولهای خاص قسمت بالای قلب شما (سلول های ضربان ساز) ایجاد می شود. الکتروکاردیوگرام زمان و قدرت این سیگنال ها را از طریق قلب شما ثبت می کند.
الکتروکاردیوگرام به عنوان ۱۲ECG لیده نیز نامیده می شود زیرا اطلاعات را از ۱۲ قسمت مختلف مشرف بر قلب جمع آوری می کند. فعالیت الکتریکی به عنوان امواج بر روی یک نمودار ثبت می شود.
یک ECG استاندارد می تواند ریتم قلب غیرطبیعی را تنها در صورتی که در طول آزمون اتفاق می افتد ضبط کند. بعضی از ریتم های غیر طبیعی قلب به صورت دوره ای اتفاق می افتند بنابراین ممکن است پزشک برای نظارت بر علت علائم شما از یک نوع نظارت دائم بر ریتم قلب مانند مانیتور Holter استفاده کند.
الکتروکاردیوگرام به چه منظوری انجام می شود ؟
الکتروکاردیوگرام یک راه بی دردسر و غیرمخرب برای تشخیص بسیاری از مشکلات رایج قلب در افراد مختلف است. پزشک ممکن است از الکتروکاردیوگرام برای تشخیص :
- آریتمی قلبی
- بیماری شریان کرونری
- مشکلات ساختاری حفره های قلب
- حمله قلبی
اگر شما در معرض علائم و نشانه های زیر هستید ، ممکن است به آزمایش ریتم قلب نیاز داشته باشید :
- تپش قلب
- تاکی کاردی یا ضربان قلب سریع
- درد قفسه سینه
- تنگی نفس
- سرماخوردگی یا سرگیجه
- ضعف، خستگی یا کاهش توانایی در ورزش
انجمن قلب آمریکا توصیه می کند که از الکتروکاردیوگرام برای ارزیابی افراد بزرگسال در معرض خطر کمتر استفاده نشود اما اگر سابقه خانوادگی بیماری های قلبی دارید، پزشک ممکن است آزمایش الکتروکاردیوگرام را به عنوان تست غربالگری اولیه معرفی کند، حتی اگر نشانه ای نداشته باشید.
خطرات الکتروکاردیوگرام
الکتروکاردیوگرام یک روش مطمئن است. شما در معرض خطر ابتلا به شوک الکتریکی در طول آزمایش نیستید زیرا الکترودهایی که بر روی بدن شما قرار می گیرند برق آزاد نمی کنند و فقط فعالیت الکتریکی قلب شما را ثبت می کنند.
هنگامی که الکترود ها برداشته شوند، ممکن است مانند برداشتن یک بانداژ ناراحتی جزئی داشته باشید. به ندرت، واکنش بخاطر چسب الکترود ممکن است باعث ایجاد قرمزی یا تورم شود.
تست ورزش ممکن است منجر به ریتم قلب نامنظم و به ندرت حمله قلبی شود. این اثرات توسط ورزش یا دارو به ارمغان می آیند نه خود ECG.
مانیتور هالتر ممکن است باعث سوزش پوست شود اگر هر روز الکترودها را حرکت ندهید. دستگاه قابل کاشت ضبط کننده لوپ دارای خطر کم عفونت است زیرا عمل جراحی جزئی است.
چگونه برای گرفتن الکتروکاردیوگرام آماده شویم ؟
برای الکتروکاردیوگرام استاندارد هیچ آماده سازی خاصی لازم نیست. در مورد هر دارو و مکملی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است بر نتایج آزمایش تاثیر بگذارد.
روش انجام الکتروکاردیوگرام
در طول ECG
الکتروکاردیوگرام را می توان در مطب یا بیمارستان انجام داد و اغلب توسط تکنسین انجام می شود. از شما خواسته می شود که لباس خود را کنار بزنید. سپس روی یک تخت دراز بکشید.
تعدادی الکترود – به طور معمول ۱۰ تا – به سینه و گاهی به اندام شما متصل می شود. الکترودها برای کمک به ضبط فعالیت الکتریکی قلب شما مورد استفاده قرار می گیرند. هر یک الکترود دارای یک سیم متصل به مانیتور است. اگر در قسمت قرارگیری الکترود مو داشته باشید، ممکن است تکنسین موهای آن ناحیه را شیو کند تا الکترود ها به خوبی بچسبند.
شما می توانید در طول ضبط نوار قلب به طور معمول نفس بکشید. حرکت، صحبت کردن یا لرزش ممکن است نتایج آزمون را خراب کند. یک ECG استاندارد معمولا یک تا چند دقیقه طول می کشد.
همانطور که بر روی تخت دراز کشیده اید، الکترود ها ایمپالس های الکتریکی را ضبط می کنند. این ایمپالس ها توسط یک کامپیوتر ثبت شده و به عنوان امواج بر روی مانیتور نمایش و یا بر روی کاغذ چاپ می شود.
پس از ECG
شما می توانید فعالیت خود را پس از ثبت الکتروکاردیوگرام از سر بگیرید.
اگر الکتروکاردیوگرام شما طبیعی باشد، ممکن است به آزمایش دیگری نیاز نباشد. اگر نتایج نشان دهنده اختلال باشد، ممکن است نیاز به یک آزمایش ECG دیگر یا سایر آزمایش های تشخیصی مانند اکوکاردیوگرام باشد. درمان بستگی به علائم و نشانه های شما دارد.
نتایج الکتروکاردیوگرام
پزشک شما به دنبال ریتم پایدار و ضربان قلب بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربه در دقیقه خواهد گشت. داشتن ضربان قلب سریع، کند یا نامنظم، سرنخ هایی درباره سلامت قلب شما را به پزشک می دهد از جمله :
ضربان قلب : به طور معمول، ضربان قلب را می توان با بررسی پالس اندازه گیری کرد. اگر اندازه گیری ضربان قلب شما دشوار، ضربان قلب خیلی سریع و یا بسیار نامنظم باشد، EKG ممکن است مفید باشد.
ریتم قلب : ECG می تواند بی نظمی های ریتم قلب (آریتمی ها) را نشان دهد. این شرایط ممکن است زمانی رخ دهد که بخشی از سیستم الکتریکی قلب شما عملکرد صحیحی نداشته باشد. در موارد دیگر، داروهایی نظیر بتا بلاکرها، کوکائین، آمفتامین و داروهای بدون نسخه می توانند منجر به آریتمی شود.
حمله قلبی : الکتروکاردیوگرام می تواند شواهدی از یک حمله قلبی قبلی یا در حال پیشرفت را نشان دهد. الگوهای ECG ممکن است نشان دهند که کدام قسمت از قلب شما آسیب دیده است و همچنین میزان آسیب را نشان می دهند.
خون و اکسیژن ناکافی قلب : ECG می تواند به پزشک کمک کند تا درد قفسه سینه ناشی از کاهش جریان خون به عضله قلب را بررسی کند.
ناهنجاری های ساختاری که توسط ECG نشان داده می شود می تواند سرنخی درباره بزرگ شدن حفره های قلب، نقایص قلبی و سایر مشکلات قلب ارائه دهد. اگر پزشک هرگونه اختلال در ECG شما پیدا کند، ممکن است آزمایش های بیشتری را برای بررسی وضعیت شما انجام دهد.
منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی