اطلاعات دارویی : بوپرنورفین Buprenorphine | کافه پزشکی
ایمپلنت بوپرنورفین (قرار دادن دارو زیر پوست) برای درمان اعتیاد به مواد مخدر در افرادی که اعتیاد آنها قبلا با فرم های دیگر بوپرنورفین کنترل شده است استفاده می شود. ایمپلنت بوپرنورفین برای افراد بالغ و نوجوانانی که حداقل ۱۶ سال سن دارند استفاده می شود.
ایپملنت های بوپرنورفین در داروخانه های معتبر و تحت پوشش یک برنامه خاص موجود است و برای درمان درد مصرفی ندارند. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
اطلاعات مهم بوپرنورفین
کاشت و برداشت ایمپلنت بوپرنورفین می تواند باعث شرایط جدی تهدید کننده حیات شود.
درباره ی ریسک ها و مزایای کاشت ایمپلت از پزشک خود سوال کنید. تمام راهنما های پزشکی و دستوالعمل های داده شده همراه دارو را مطالعه کنید.
قبل از مصرف بوپرنورفین
اگر به بوپرنورفین حساسیت دارید نباید از ایمپلنت آن استفاده کنید.
اگر سابقه موارد زیر را دارید، به پزشک خود اطلاع دهید :
- هر نوع مشکلات تنفسی و بیماری های ریوی
- بیماری کبدی
- مشکلات کیسه ی صفرا یا تیروئید
- پروستات بزرگ و مشکلات ادراری
- بیماری آدیسون
- خمیدگی غیر عادی ستون فقرات که تنفس را تحت تاثیر قرار می دهد
- ضربه به سر، تومور مغزی یا مشکلات نخاعی
- سایکوز یا بیماری های ذهنی
- اعتیاد به الکل
- مشکلات پوستی مثل زخم های غیر عادی
مصرف در بارداری بوپرنورفین
اگر شما در هنگام بارداری بوپرنورفین مصرف کنید نوزاد شما ممکن است وابسته به دارو شود که بعد از تولد، سندرم محرومیت از دارو پدید می آید. نوزاد متولد شده با وابستگی به بوپرنورفین ممکن است هفته ها نیاز به درمان دارویی داشته باشد. اگر باردار هستید و یا برنامه برای باردار شدن دارید به پزشک خود اطلاع دهید.
بوپرنورفین وارد شیر مادر می شود و می تواند موجب خواب آلودگی و مشکلات تنفسی در نوزاد شود.
بوپرنورفین برای مصرف کودکان زیر ۱۶ سال تایید نشده است.
ایمپلنت بوپرنورفین
ایمپلنت بوپرنورفین یک فلز یک اینجی است که با بی حسی موضعی و توسط یک سوزن داخل پوست قسمت بالایی بازو قرار داده می شود. در کل ۴ ایمپلنت گذاشته می شود.
بعد از کاشت ایمپلنت بازوی شما با دو بانداژ پوشانده می شود که بانداژ بالایی بعد از ۲۴ ساعت برداشته می شود و بانداژ کوچکتر برای ۳ تا ۵ روز باقی می ماند. محل کاشت را تمیز و خشک نگه دارید. در روز اول هر ۲ ساعت برای ۴۰ دقیقه روی محل کاشت یخ بگذارید.
برای حداقل یک هفته محل کاشت را از نظر گرم بودن، قرمزی، تورم یا نشانه های دیگر عفونت بررسی کنید.
اگر هر یک از علائم زیر را بعد از قرار دادن دارو دیدید با پزشک خود تماس بگیرید :
- اگر ایمپلنت خود به خود از پوست بیرون زده
- اگر درد، خارش، قرمزی، تورم، خونریزی و یا حساسیت شدید دارید
- اگر بی حسی و ضعف در بازو دارید
- اگر احساس تنگی نفس دارید
اگر ایمپلنت را زیر پوست حس نمی کنید به دکتر خود اطلاع دهید.
ایمپلنت بوپرنورفین می تواند برای بیش از ۶ ماه باقی بماند و برای برداشت آن نیاز به عمل جراحی دارید. خودتان تلاش نکنید تا آن را خارج کنید.
اگر ایمپلنت از پوستتان خارج شد آن را در جای امن نگه دارید و در اسرع وقت به پزشک خود بدهید. سواستفاده از بوپرنورفین میتواند باعث اعتیاد، اوردوز یا مرگ شود. مخصوصا در بچه ها و افرادی که ایمپلنت را طبق نسخه مصرف نمی کنند. فروش و دادن ایمپلنت بوپرنورفین به افراد دیگر غیرقانونی است.
بوپرنورفین فقط یک بخش از برنامه درمانی است که شامل مشاوره و بقیه حمایت ها نیز می شود. اگر ایمپلنت بوپرنورفین به درمان نشانه های اعتیاد شما کمک نمی کند به پزشک خود اطلاع دهید.
کادر درمانی شما باید در جریان درمان اعتیاد شما توسط بوپرنورفین باشند. مطمئن باشید خانواده شما می توانند در مواقع اورژانس به کادر درمان اطلاعات بدهند.
فراموشی یک دوز بوپرنورفین
چون ایمپلنت بوپرنورفین برای ۶ ماه در زیر پوست قرار دارد دوز کمی از آن به طور مداوم به بدن می رسد و شما در این امر دخیل نیستید.
اوردوز بوپرنورفین
با مراقبت های اورژانس تماس بگیرید. اوردوز بوپرنورفین می تواند کشنده باشد. نشانه های اوردوز شامل خواب آلودگی شدید، مردمک ته سنجاقی و کوچک شده، تنفس سطحی و ضعیف و یا از دست دادن هوشیاری است.
هشدار های بوپرنورفین
به همراه این دارو، الکل مصرف نکنید که می تواند باعث عوارض جانبی خطرناک و حتی مرگ شود.
از رانندگی و کار با ماشین آلات خودداری کنید. بوپرنورفین میتواند باعث گیجی، خواب آلودگی، تصادف و آسیب شدید شود.
بدون تجویز پزشک از داروی مخدر دیگری برای تسکین درد استفاده نکنید. دارو های مخدر هنگام مصرف بوپرنورفین به خوبی عمل نمی کنند. برای تسکین درد با پزشک خود مشورت کنید.
عوارض جانبی بوپرنورفین
اگر نشانه هایی از واکنش آلرژی در خود دیدید با اورژانس تماس بگیرید: کهیر، تنگی نفس، تورم صورت یا لب ها یا زبان یا گلو.
کاشت و برداشت ایمپلنت میتواند باعث ایجاد شرایط جدی تهدیدکننده حیات شود و می تواند باعث آسیب زدن به اعصاب و عروق خونی شود.
اگر عوارض زیر را داشتید سریعا با پزشک خود تماس بگیرید :
- نشانه های محرومیت از مخدر : لرز، افزایش تعریق، احساس گرما یا سرما، آبریزش بینی، اسهال، استفراغ
- گیجی، بی قراری، تغییرات وضعیت ذهنی
- خواب آلودگی شدید، مشکلات تمرکز
- احساس سبک سری و از هوش رفتن
- تنفس سطحی و ضعیف
- تاری دید، لکنت زبان، مشکل در راه رفتن، رفلکس ها و هماهنگی
- کاهش سطح کورتیزول بدن، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، گیجی، خستگی و ضعف
اگر علائم سندروم سروتونین را در خود دیدید سریعا با اورژانس تماس بگیرید : بی قراری، توهم، تب، تعریق، لرز، افزایش ضربان قلب، سفتی ماهیچه ها، کاهش هماهنگی، تهوع استفراغ و اسهال
استفاده طولانی مدت از داروهای مخدر میت واند بر باروری اثر بگذارد.
تداخلات دارویی بوپرنورفین
اگر از داروهای آنتی بیوتیک، ضد قارچ، دارو های قلبی، دارو های ضد تشنج و داروهایی برای درمان HIV و هپاتیت C استفاده می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
دارو های مخدر ممکن است با خیلی از داروها تداخل داشته باشند و باعث عوارض جانبی مرگباری شوند.
در صورت وجود موارد زیر، به پزشک اطلاع دهید :
- اگر داروهای ضد سرماخوردگی و حساسیت، داروهای گشاد کننده برونش، داروهایی برای آسم و COPD و یا داروهای مدر مصرف می کنید
- اگر داروهایی برای بیماری های حرکتی، سندروم روده تحریک پذیر و یا مثانه ی پرکار مصرف می کنید
- دارو های مخدر دیگر و داروهای ضد سرفه
- آرامبخش هایی مانند دیازپام، آلپرازولام، لورازپام و …
- داروهایی که شما را خواب آلود و یا تنفس را کند می کنند؛ شامل قرص خواب، شل کننده های عضلانی، داروهای درمان بیماری های ذهنی
- داروهایی که سطح سروتونین در بدن را تغییر می دهند مثل داروهایی برای درمان افسردگی، بیماری پارکینسون، سردرد میگرنی، عفونت شدید، تهوع و استفراغ
داروهای بدون نسخه و ویتامین ها و محصولات گیاهی نیز ممکن است با بوپرنورفین تداخل داشته باشند که از پزشک خود درباره ی آن ها سوال کنید.
این دارو و همه ی داروها را دور از دسترس کودکان قرار دهید. هرگز داروی خود را به دیگران توصیه نکنید. دارو را فقط برای کاربرد نسخه شده مصرف کنید.
منبع : drugs.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی