سندروم دیوژن یا گدا منشی Diogenes Syndrome چیست ؟ | کافه پزشکی

سندروم دیوژن یک اختلال رفتاری است که بر روی افراد مسن تاثیر می گذارد و در هر دو زنان و مردان رخ می دهد. علائم اصلی شامل انباشتن بیش از حد وسایل، خانه های کثیف و بهداشت شخصی ضعیف است. افراد مبتلا به سندرم دیوژن از زندگی و جامعه نیز خارج می شوند. آنها اغلب به تنهایی زندگی می کنند و نمی دانند که وضعیت خانه هایشان و عدم مراقبت از خود چیزی اشتباه است. این شرایط اغلب منجر به بیماری هایی مانند پنومونی یا حوادثی مانند آتش سوزی می شود.

سندرم دیوژن اغلب با بیماری های روانی مرتبط است که عبارتند از؛ اسکیزوفرنی، اختلال وسواس اجباری (OCD)، افسردگی، زوال عقل و اعتیاد به ویژه اعتیاد به الکل. همراه کافه پزشکی باشید

علائم سندروم دیوژن

سندرم دیوژن گاهی اوقات در افراد میانسال تشخیص داده می شود  اما معمولا در افراد بالای ۶۰ سال رخ می دهد. علائم معمولا در طول زمان ظاهر می شوند.

علائم اولیه اغلب شامل کنار رفتن از شرایط اجتماعی و اجتناب از دیگران است. مردم همچنین ممکن است قضاوت ضعیف، تغییر در شخصیت و رفتارهای نامناسب را شروع کنند.

علائم هشدار دهنده در فرد ناشناخته ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بثورات پوستی ناشی از سلامت ضعیف، کک و یا شپش 
• ناخن انگشتان بیش از حد بلند است
• بوی بد بدن
• ظاهر شلخته
• آسیب های ناشناخته
• سوء تغذیه
• کمبود آب بدن

به احتمال زیاد خانه فرد نیز علائم غفلت را نشان خواهد داد. بعضی از نمونه ها عبارتند از:

• حیوانات جوندگان
• مقدار زیادی زباله در داخل و اطراف خانه
• یک بوی شدید و ناخوشایند

یک فرد مبتلا به سندرم دیوژن به طور معمول برخی یا همه این علائم را نشان می دهد:

• خودخواهی شدید
• محیط کثیف
• تجمع بیش از حد وسایل
• انکار در مورد وضعیت 
• هیچ خجالت یا شرم در مورد محیط اطراف و یا عدم پاکیزگی ندارند
• امتناع از کمک خواستن

ریسک فاکتور های سندروم دیوژن

داشتن یک یا چند عامل خطر برای این بیماری به این معنی نیست که حتما اتفاق می افتد. اغلب یک حادثه خاص باعث می شود علائم شروع شود که می تواند چیزی شبیه به مرگ همسر یا یکی دیگر از بستگان نزدیک، بازنشستگی یا طلاق باشد. شرایط پزشکی نیز ممکن است علائم را آغاز کند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سکته مغزی
• از دست دادن تحرک به دلیل آرتریت
• نارسایی احتقانی قلب
• زوال عقل
• مشکلات بینایی
• افسردگی

سایر عوامل خطر عبارتند از:

• از دست دادن همدم یا مراقب مورد اعتماد
• سابقه بیماری روحی
• سابقه سوء مصرف مواد
• صفات شخصیتی مانند درونگرا بودن

تشخیص سندروم دیوژن

افراد مبتلا به سندرم دیوژن به ندرت درخواست کمک می کنند. آنها اغلب تشخیص داده می شوند پس از اینکه یک عضو خانواده برای کمک به آن شخص دسترسی پیدا می کنند. همچنین تشخیص ممکن است نتیجه شکایات همسایگان باشد. سندرم دیوژن به عنوان یک بیماری طبقه بندی نشده است. بسیاری از تشخیص های دیگر نیز شامل این علائم می شوند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وسواس اجباری
• اسکیزوفرنی
• زوال عقل

دو نوع سندرم دیوژن وجود دارد :

سندرم دیوژن اولیه : این تشخیص زمانی که هیچ بیماری روانی دیگری تشخیص داده نشده است، تایید می شود.

سندرم دیوژن ثانویه : این تشخیص زمانی که یک بیماری روانی بخشی از تشخیص کلی است تایید می شود.

هر گروه حدود ۵۰ درصد از موارد تشخیص داده شده را تشکیل می دهد.

برای تشخیص، دکتر فرد به سرنخ ها نگاه خواهد کرد. خصوصا اگر شخص سابقه شکایت همسایگان یا دیگران را داشته باشد، صادق است.

آزمایش تصویر برداری مغز مانند MRI یا اسکن PET، به پزشک کمک خواهد کرد که علت اصلی را شناسایی کند.

درمان سندروم دیوژن 

افراد مبتلا به این اختلال ممکن است در معرض خطر بیماری های خطرناک زندگی و یا آسیب در صورت عدم درمان باشند. وضعیت آنها نیز ممکن است خطرات محیط زیست را برای اطرافیان خود ایجاد کند.

دکتر به دنبال عوامل اصلی برای کمک به تعیین بهترین درمان است. اگر فرد بتواند در درمان خود مشارکت کند، درمان های رفتاری ممکن است کمک کنند.

درمان ممکن است شامل داروهای مورد استفاده برای درمان اضطراب، اختلال وسواسی اجباری (OCD) یا افسردگی باشد.

منبع : healthline.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی