اختلال شخصیت وسواسی اجباری چیست ؟ | کافه پزشکی

اختلال شخصیت وسواسی اجباری با مشغولیت شدید به نظم، کمال گرایی، کنترل ذهنی و بین فردی مشخص می شود. وقتی قوانین و رویه های تعیین شده جواب صحیح را دیکته نمی کنند، تصمیم گیری ممکن است به فرایندی زمان گیر و اغلب دردناک تبدیل شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی اجباری ممکن است چنین دشواری تصمیم گیری در مورد اینکه کدام وظایف را در اولویت قرار دهند یا بهترین راه انجام کاری کدام است را ایجاد می کنند.

افراد مبتلا، مستعد ناراحتی یا خشم در شرایطی هستند که قادر به کنترل محیط فیزیکی و بین فردی خود نیستند ؛ گرچه خشم معمولا به طور مستقیم بیان نمی شود. به عنوان مثال، زمانی که خدمت رسانی به آنها در یک رستوران ضعیف است، فرد ممکن است عصبانی شود اما به جای شکایت از مدیریت، به عدم پرداخت انعام فکر می کند. در موارد دیگر، خشم ممکن است با عصبانیت شدید در موارد به ظاهر جزئی منعکس شود. همراه کافه پزشکی باشید

افراد مبتلا به این اختلال اغلب عواطف خود را در یک حالت بسیار کنترله یا آرام انجام می دهند و ممکن است در حضور افرادی که احساسات عاطفی خود را به شدت بیان می کنند احساس ناراحتی داشته باشند. روابط روزمره آنها کیفیت رسمی و جدی دارد و ممکن است در شرایطی که دیگران لبخند می زنند و خوشحال هستند، جدی به نظر می رسند. آنها با دقت خود را بررسی می کنند تا مطمئن شوند هر چه می گویند درست خواهد بود.

اختلال شخصیتی یک الگوی پایدار تجربه و رفتار درونی است که از وضعیت نرمال فرهنگ فردی جدا می شود. الگو در دو یا چند ناحیه زیر دیده می شود: شناخت، تاثیر پذیری، عملکرد بین فردی یا کنترل. الگوی پایدار در گستره وسیعی از شرایط شخصی و اجتماعی غیر قابل انعطاف و فراگیر است. این امر به طور معمول منجر به ناراحتی یا اختلال شدید در زمینه های اجتماعی، کار و یا دیگر فعالیت ها می شود. الگو پایدار و طولانی مدت است و شروع آن می تواند به بلوغ یا نوجوانی برسد.

علائم اختلال شخصیت وسواسی اجباری

الگوی فراگیر مشغولیت شدید به نظم، کمال گرایی و کنترل ذهنی و بین فردی از ابتدای بزرگسالی آغاز می شود و در حالات مختلف دیده می شود که معمولا حداقل چهار مورد از موارد زیر را دارند :

• به جزئیات، قوانین، لیست ها، نظام یا برنامه ها مشغولیت زیادی دارد
• کمال گرایی را نشان می دهد که با اتمام کار ها مداخله می کند (مثلا قادر به تکمیل پروژه نیست زیرا استانداردهای بیش از حد سخت خود را رعایت نمی کند)
• بیش از حد به کار و بهره وری اعتقاد دارد و فعالیت های اوقات فراغت و دوستی را به تعویق می اندازد 
• در مورد مسائل اخلاقی یا ارزشی، بسیار دقیق و غیر قابل انعطاف است
• قادر به دور انداختن اشیای فرسوده و بی ارزش نیستند حتی زمانی که آنها هیچ ارزشی ندارند
• به همکاری کاری با دیگران بی میل هستند مگر اینکه دیگران دقیقا روش آنها را برای انجام کارها ارائه دهند
• پول را به عنوان راه حلی برای فاجعه های آینده ذخیره می کنند
• استحکام و استقامت قابل توجهی را نشان می دهند

از آنجا که اختلالات شخصیتی الگوهای رفتار مداوم و پایدار را توصیف می کند، اغلب آنها در بزرگسالی تشخیص داده می شوند. این امر غیر معمول است که در دوران کودکی یا نوجوانی تشخیص داده شود زیرا کودک یا نوجوان تحت تغییر مداوم شخصیت قرار دارد. با این حال، اگر این اختلال در یک کودک یا نوجوان تشخیص داده شود، ویژگی ها باید حداقل برای یک سال حضور داشته باشند.

اختلال شخصیت وسواسی اجباری تقریبا دو برابر در مردان نسبت به زنان شایع تر است و در بین ۲٫۱ تا ۷٫۹ درصد جمعیت وجود دارد. مانند اغلب اختلالات شخصیتی، شدت اختلال شخصیت وسواسی اجباری معمولا با افزایش سن کاهش می یابد.

تشخیص اختلال شخصیت وسواسی اجباری 

اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت وسواسی اجباری معمولا توسط یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده مانند یک روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده می شود. پزشکان خانواده و پزشکان عمومی به طور کلی برای این نوع تشخیص آموزش دیده نیستند. بنابراین در حالی که می توانید در ابتدا با پزشک خانواده خود در مورد این مشکل مشورت کنید، آنها شما را به یک متخصص بهداشت روان برای تشخیص و درمان ارجاع می دهند. هیچ آزمایش خون یا آزمایش ژنتیکی وجود ندارد که برای تشخیص اختلال شخصیت وسواسی اجباری استفاده شود.

بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواس اجباری به دنبال درمان نیستند. به طور کلی، افراد مبتلا به اختلالات شخصیت اغلب به دنبال درمان نیستند تا  زمانی که اختلال به طور قابل ملاحظه ای بر زندگی فرد تاثیر گذار باشد. 

تشخیص اختلال شخصیت وسواسی اجباری توسط یک متخصص بهداشت روان انجام می شود و پزشک علائم و سابقه زندگی شما را با موارد ذکر شده در اینجا مقایسه می کند. آنها تصمیم می گیرند که آیا نشانه های شما مطابق معیارهای لازم برای تشخیص اختلال شخصیت هست یا خیر.

علل اختلال شخصیت وسواسی اجباری

امروزه محققان نمی دانند که چه چیزی باعث اختلال شخصیت وسواسی اجباری می شود، اما نظریه های بسیاری در مورد علل احتمالی وجود دارد. اکثر متخصصان به یک مدل بیوسایکوسوشیال(روانی-اجتماعی) از علیت پیوسته اند ؛ یعنی احتمالا هر سه عوامل ژنتیکی، عوامل اجتماعی (مانند نحوه ارتباط فرد با خانواده و دوستان) و عوامل روانی (شخصیت فردی که به وسیله محیط شان شکل می گیرد) دخیل هستند. این نکته نشان می دهد که هیچ فاکتوری به تنهایی مسئول نیست بلکه هر سه عامل مهم است. 

درمان اختلال شخصیت وسواسی-اجباری

درمان اختلال شخصیت وسواسی اجباری معمولا شامل روان درمانی طولانی مدت با یک درمانگر است که دارای تجربه در درمان این نوع اختلال شخصیت است. داروها همچنین ممکن است برای کمک به علائم خاص و ناراحت کننده تجویز شوند. 

روان درمانی

همانند بسیاری از اختلالات شخصیت، افراد به دنبال درمان آیتم هایی می گردند که با مهارت های موجود در خود مداخله دارند. به دلیل اختلال، این مهارت ها ممکن است تا حدودی محدود باشد. درمان اغلب بر تسکین علائم کوتاه مدت و حمایت از مکانیسم های مقابله ای موجود در هنگام آموزش موارد جدید تمرکز دارد. کار طولانی مدت بر تغییر شخصیت معمولا بیشتر از سطح مهارت بالینی و بودجه بیمار است. اختلال شخصیت وسواسی اجباری به دلیل آرایش اولیه این اختلال در برابر چنین تغییراتی مقاوم است.

هنگامی که سیستم پشتیبانی فعلی بیمار و مهارت های مقابله ای مورد بررسی قرار می گیرند، درمان کوتاه مدت احتمالا مفید خواهد بود. مهارت هایی که در حال حاضر کار نمی کنند می توانند با مجموعه مهارت های اضافی تقویت شوند. روابط اجتماعی نیز می تواند مورد بررسی قرار گیرد. تقویت روابط قوی و مثبت می تواند موثر باشد. یک جنبه مهم این است که سعی کنید روابط فردی را بررسی کنید و وضعیت احساسات خود را به درستی شناسایی کنید. این می تواند از طریق روش های مختلفی مانند شناسایی احساس (مثلا “احساس چهره”) در شروع هر جلسه درمان انجام شود. تکلیف فرد در خانه ممکن است شامل نوشتن احساسات در یک دفتر و توجه ویژه به آنهاست. شناسایی مناسب احساسات می تواند تغییر زیادی در فرد ایجاد کند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی اجباری اغلب با احساس خود میانه خوبی ندارند. گاهی اوقات بیمار ممکن است شکایت کند که به یاد نمی آورد یا نمی داند که در زمان معین چه احساسی داشته است؛ دفتر یک ابزار مفید در این مرحله است.

به نظر نمی رسد که “درمان شناختی بک” در درمان موثر باشد و رویکردهای شناختی به طور کلی در این مورد مفید نخواهد بود. پزشکان باید در مورد درگیر شدن با بیمار در حملات کلامی یا بحث های فکری دقت داشته باشند زیرا این نکته آنها را از احساساتشان دور تر می کند. 

اکثر افرادی که از این اختلال شخصیت رنج می برند زندگی نسبتا طبیعی دارند و ممکن است کار منظم داشته باشند. پزشکان باید مراقب باشند که بیش از حد غربالگری روانپزشکی نکنند و به دنبال تغییر جنبه های شخصیت بیمار نباشند. این بدان معنی است که پزشک نباید شخصیت فرد را بدون رضایت هدفمند فرد ۱۸۰ درجه تغییر دهد. 

اگر چه درمان گروهی ممکن است مفید باشد ولی اکثر افرادی که از این اختلال رنج می برند قادر به تحمل در برابر ارتباط اجتماعی لازم برای پویایی گروهی سالم نخواهند بود. آنها ممکن است به سرعت گروه را تحریک کنند و شیوه های اشتباه در انجام کارها را نشان دهند.

بستری شدن

بستری شدن برای افرادی که از این اختلال رنج می برند به ندرت مورد نیاز است، مگر اینکه استرس شدید یا زندگی پر از استرس وجود داشته باشد و رفتارهای اجباری تا جایی که فعالیت های منظم روزانه متوقف شود یا خطرات احتمالی آسیب به بیمار افزایش یابد، ادامه پیدا کند. 

داروها

در اکثر موارد دارویی برای این اختلال تجویز نمی شود مگر این که افراد از یک اختلال روانی دیگر رنج ببرند. با این حال، داروهای جدید از قبیل فلوکستین(پروزاک) که یک SSRI است برای درمان اختلال شخصیت وسواسی اجباری مورد تایید قرار گرفته اند و ممکن است به افراد مبتلا کمک کنند. 

خود مراقبتی

روش های خود مراقبتی برای درمان این اختلال اغلب توسط حرفه پزشکی نادیده گرفته می شود زیرا تعداد کمی از متخصصان به فکر آن هستند. گروه های پشتیبانی به افراد مبتلا اجازه استقلال و ثبات بیشتری می دهند. بسیاری از گروه های پشتیبانی در سراسر جهان وجود دارند که برای کمک به افراد مبتلا آموزش دیده اند تا افراد احساسات خود را بهتر به اشتراک بگذارند.

منبع : psychcentral.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی