بیماری آنژیوم گیلاسی (خال قرمز) ؛ علائم، علل و درمان | کافه پزشکی

آنژیوم گیلاسی شامل بخش های خال خالی قرمز رنگ پوست است که از رگ های خونی کوچک یا مویرگ ها تشکیل شده است و شایع ترین نوع آنژیوم محسوب می شود. در واقع، آنژیوم تومور خوش خیمی است که از رشد بیش از حد مویرگ ها منشا می گیرد. ایجاد این ضایعات غیر سرطانی در کودکان نادر است. آنژیوم های گیلاسی شکل بیشتر در بزرگسالان بالای ۳۰ سال ظاهر می شود. این نوع آنژیوم همچنین به عنوان آنژیوم بزرگسالان یا خال قرمز شناخته می شود.

این تومور های خوش خیم مربوط به دوران پیری هستند و با افزایش سن، تمایل به ازدیاد دارند. طبق یک مطالعه منتشر شده در انجمن پزشکان خانواده آمریکا، این وضعیت در حدود ۵۰ درصد از بزرگسالان رخ می دهد. همراه کافه پزشکی باشید

آیا آنژیوم گیلاسی نگران کننده است؟

ظاهر آنژیوم گیلاسی معمولا نباید موجب نگرانی شود زیرا تقریباً همیشه بی ضرر است.

با این حال، اگر متوجه شیوع ناگهانی چندین ضایعه شدید به پزشک مراجعه کنید زیرا احتمال دارد آنها نوع دیگری از آنژیوم باشند. اگرچه نادر است اما نوع دیگر آنژیوم به نام آنژیوم عنکبوتی می تواند یک مشکل در حال توسعه مانند آسیب کبدی را نشان دهند.

پزشکان همچنین توصیه می کنند اگر آنژیوم شروع به خونریزی، احساس ناراحتی و یا تغییر در ظاهر کند باید به دنبال مراقبت پزشکی باشید. افرادی که مایل به از بین بردن ضایعات برای اهداف زیبایی هستند، باید یک قرار ملاقات تعیین کنند و گزینه های خود را بررسی کنند.

علائم آنژیوم گیلاسی

آنژیوم های گیلاسی نام خود را از ظاهر خود می گیرند. رنگ قرمز روشن آنها ناشی از گشاد شدن مویرگ ها است.

با این وجود، آنژیوم های گیلاسی می توانند طیف وسیعی از رنگ ها داشته باشد و همچنین ممکن است به رنگ آبی یا بنفش به نظر برسند. اگر شخصی به آنها فشار وارد کند، معمولاً سفید یا سفید نمی شوند.

این نوع آنژیوم همچنین می توانند در اندازه متفاوت باشند اما معمولاً به قطر چند میلی متر رشد می کنند. هر چه بزرگتر می شوند، معمولاً به شکل گرد و گنبدی با شکاف های صاف در می آیند.

این وضعیت می تواند در هر نقطه از بدن ظاهر شود اما بیشتر در سینه، معده و کمر اتفاق می افتند. آنژیوم های گیلاسی به صورت متعدد در گروه ها ظاهر می شوند.

آنژیوم گیلاسی در برابر آنژیوم عنکبوتی

به راحتی می توان آنژیوم های گیلاسی را با آنژیوم های عنکبوتی اشتباه گرفت. تفاوت بین این دو، زائده های متمایز و مایل به قرمز است که از لکه قرمز آنژیوم عنکبوتی پخش می شوند.

زائده ها شبیه به تار عنکبوت گسترش می یابند. آنژیوم عنکبوتی معمولاً در صورت فشرده شدن از بین می رود یا رنگ خود را از دست می دهد.

علل آنژیوم گیلاسی

دلایل آنژیوم های گیلاسی تا حد زیادی ناشناخته است؛ اگرچه متخصصان معتقدند که آنها ژنتیکی هستند. سن به شدت مهم است و آنژیوم های گیلاسی بعد از ۴۰ سالگی از نظر تعداد و اندازه افزایش می یابند.

آنژیوم های گیلاس و قرار گرفتن در معرض برمین

برخی تحقیقات نشان می دهند که قرار گرفتن در معرض برمیدها ممکن است دلیل آنژیوم های گیلاسی باشد.

برم عنصری شیمیایی است که در بسیاری از موارد روزمره از جمله مواد پخت و پز ، دارو های تجویزی و پلاستیک وجود دارد.

در حال حاضر، شواهد محکم کمی برای حمایت از این نظریه وجود دارد. در این زمینه باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

به عنوان مثال یک پژوهش که در سال ۲۰۰۱ انجام شد، دو دستیار آزمایشگاهی را دنبال کرد که پس از قرار گرفتن در معرض ترکیبات برم، به آنژیوم گیلاسی مبتلا شدند. با این حال، این یک نمونه بسیار محدود است.

اگر شخصی اغلب به صورت طولانی مدت با برمید ها تماس مستقیم دارد، باید در مورد اثرات احتمالی با پزشک صحبت کند. با این حال، محققان ارتباط آنژیوم گیلاسی با برم را تأیید نکرده اند.

درمان آنژیوم گیلاسی

در اکثر موارد، درمان آنژیوم های گیلاسی کاملاً هدف زیبایی دارند زیرا تهدید جدی نیست. چهار روش معمول برای درمان آنژیوم وجود دارد.

برداشتن ضایعه

این روش شامل برش یا تراشیدن ضایعه از پوست است. پزشک معمولاً ابتدا به منظور کم کردن درد، از بی حسی موضعی استفاده می کند. با این وجود ممکن است بعد از عمل درد و ناراحتی ایجاد شود. عمل جراحی همچنین می تواند باعث ایجاد برخی زخم ها شود.

الکترودسیکاسیون

الکترودسیکاسیون شامل توقف رشد پوستی است. متخصصان پوست معمولاً این مورد را برای تومور خوش خیم، سرطان های جدی پوستی و توده های پیش سرطانی استفاده می کنند.

ابتدا، پزشک به احتمال زیاد یک بی حسی موضعی را تزریق می کند. سپس آنها با استفاده از یک الکترود، بافت غیرطبیعی را دستکاری می کنند تا رگ های خونی را از بین ببرند و آنژیوم را جدا کنند.

سپس پزشک زخم را می پوشاند و تا زمانی که زخم بهبود یابد، به این صورت باقی می ماند.

مانند روش برداشتن، این روش می تواند بعد از عمل ناراحتی ایجاد کند. الکترودسیکاسیون معمولا یک اسکار سفید و کوچک به همراه دارد.

جراحی کرایو

یک روش متداول دیگر است که با انجماد بافت کار می کند. پزشک برای منجمد کردن بافت، نیتروژن مایع را روی آن منطقه اسپری می کند.

این امر باعث می شود تا آنژیوم قبل از افتادن تاول بزند یا پوسته پوسته شود. در بعضی موارد، آنژیوم ممکن است قبل از برداشتن زخم شود. این روش درمانی ممکن است کمتر از سایرین موثر باشد.

لیزر

لیزر از روی پوست عبور می کند و رگ های خونی موجود در آنژیوم، آن را جذب می کنند. پس از درمان، آنژیوم باید ناپدید شود یا به رنگ خاکستری یا رنگ تیره دیگری ظاهر شود. عموما باید طی ۲ تا ۴ هفته آینده محو شوند.

به طور متوسط​​، فرد برای تجربه بهترین نتیجه به دو روش درمانی نیاز دارد. با این حال، نتایج با توجه به تون پوست متفاوت است. درمان منفرد ممکن است برای موارد کوچکتر کافی باشد.

افراد باید بعد از هر نوع درمان، بهبود پیدا کنند. برای کسب بهترین نتایج و حداقل عوارض جانبی، حدود ۴ هفته قبل و ۲ هفته بعد از درمان با لیزر، از قرار گرفتن در معرض نور خورشید خودداری کنید.

از بین بردن آنژیوم های گیلاسی در خانه

پزشکان توصیه نمی کنند که افراد سعی در حذف آنژیوم گیلاسی در خانه داشته باشند.

در مرحله اول پزشک باید تأیید کند که این وضعیت، آنژیوم گیلاسی است و ضایعه ای نیست که نیاز به نگاه دقیق تری داشته باشد.

ثانیاً تلاش برای تراشیدن، بریدن، سوزاندن یا منجمد کردن آنژیوم گیلاسی می تواند بسیار دردناک باشد و در صورت انجام توسط یک آماتور، منجر به عفونت یا زخم قابل توجهی می شود. پزشکان آموزش های حرفه ای را برای از بین بردن رشد سلول های پوستی دریافت می کنند و این کار را در محیط های استریل با استفاده از ابزار استریل انجام می دهند.

بسیاری افراد از سرکه سیب یا روغن درخت چای برای برداشتن این ضایعات استفاده می کنند. با این حال، هیچ مدرک علمی برای اثبات اثربخشی هر یک از این راه حل های طبیعی وجود ندارد.

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی