بیماری گال یا جرب چیست و چه درمانی دارد ؟ | کافه پزشکی

بیماری گال یا جرب یکی از چندین بیماری پوستی است که می تواند باعث خارش و ایجاد بثورات پوستی شود. این بیماری توسط یک کنه میکروسکوپی هشت پا به نام Sarcoptes Scabiei ایجاد می شود. بیماری گال واگیردار است و می تواند از طریق تماس فیزیکی نزدیک به راحتی پخش شود. این امر باعث شیوع بالای این بیماری در محیط هایی مانند خانه، گروه های مراقبت از کودک، مدرسه، خانه سالمندان یا زندان می شود.

این وضعیت می تواند در هر سنی، هر شرایط زندگی و هر وضعیت اقتصادی-اجتماعی تأثیر بگذارد. اگر شخصی دچار بیماری گال شود، خود فرد و هرکسی که ارتباط نزدیکی با او دارد باید به طور همزمان تحت درمان و مراقبت قرار گیرند. همراه کافه پزشکی باشید

این بیماری بسیار مسری است و به راحتی از طریق تماس جسمی نزدیک و با به اشتراک گذاشتن ملافه یا لباس آلوده به کنه گسترش می یابد.

تخمین زده می شود که گال سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون انسان در سراسر جهان را آلوده می کند. اغلب در کودکان رخ می دهد و شیوع آن در مراکز مراقبت از کودک و مدارس بالا است.

علائم بیماری گال

شروع علائم بستگی به این دارد که شخص قبلاً در معرض کنه بوده باشد یا خیر. اولین باری که فرد در معرض سارکوپتس اسکابیه قرار می گیرد، می تواند ۲ تا ۶ هفته بعد به علائم دچار شود.

این بازه زمانی در آلودگی های بعدی بطور قابل توجهی کوتاه تر است زیرا سیستم ایمنی بدن سریع تر واکنش نشان می دهد و به طور معمول بین ۱ تا ۴ روز طول می کشد.

علائم بیماری گال شامل موارد زیر است :

خارش : اغلب در شب بدتر می شود و می تواند بسیار شدید باشد. خارش یکی از شایع ترین علائم بیماری جرب است.

بثورات : هنگامی که کنه در پوست فرو می رود، خطوطی ایجاد می شود که بیشتر در لبه های پوستی دیده می شود و شبیه به کهیر، نیش، جوش یا تکه های پوسته پوسته شده است. ممکن است تاول نیز وجود داشته باشد.

زخم : در نواحی آلوده ای که پوست فرد خراشیده شده است اتفاق می افتد. زخم های باز می توانند منجر به سوزش شوند که معمولاً در اثر عفونت ثانویه با استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شود.

پوسته ضخیم : نوعی از گال شناخته شده تحت عنوان گال نروژی، یک شکل شدید از این بیماری است که باعث بروز علائم مختلف و شدیدی در پوست می شود.

کنه های ساکن در پوسته های جدا شده می توانند به دلیل داشتن غذای تهیه شده توسط خود پوسته ها، به مدت یک هفته بدون نیاز به انسان زندگی کنند.

متداول ترین محل آلودگی در بزرگسالان و نوجوانان شامل موارد زیر است :

• بین انگشتان
• اطراف ناخن ها
• زیر بغل
• خط کمر
• قسمت های داخلی مچ دست
• داخل آرنج
• کف پا
• سینه ها، به ویژه نواحی اطراف نوک سینه ها
• دستگاه تناسلی مردانه
• باسن
• زانو
• تیغه های شانه

در نوزادان و خردسالان در مناطق دیگر بدن از جمله موارد زیر، این وضعیت دیده می شود :

• پوست سر
• صورت
• گردن
• کف دست
• کف پا

در بعضی مواقع ، کودکان می توانند با آلودگی گسترده ای مواجه شوند و علائم اکثر بدن را در بر گیرند. نوزادانی که به بیماری گال آلوده هستند تمایل به بروز علائم تحریک پذیری دارند و مشکلات خواب و خوراک را نشان می دهند.

آزمایش و تشخیص بیماری گال

بیماری گال گاهی اوقات با درماتیت یا اگزما اشتباه گرفته می شود زیرا این شرایط پوستی نیز می توانند باعث ایجاد خارش و برآمدگی پوستی شوند.

پزشک می تواند با معاینه پوست و نگاه کردن به ضایعات پوستی در زیر میکروسکوپ، گال را تشخیص دهد.

علل بیماری گال

گال، بیماری آلوده به کنه سارکوپتس اسکابیه است که به عنوان کنه خارش انسان نیز شناخته می شود.

کنه ماده پس از لانه کردن در زیر پوست، تخم های خود را در تونلی که ایجاد کرده است می گذارد. سپس لاروها به سطح پوست منتقل می شوند و از طریق تماس فیزیکی با میزبان دیگری پخش می شوند.

انسان ها تنها گونه ای نیستند که توسط کنه ها تحت تأثیر قرار می گیرند. سگ ها و گربه ها نیز می توانند آلوده شوند. با این حال، هر گونه ای میزبان گونه مختلفی از کنه است و اگرچه ممکن است انسان در تماس با کنه های غیر انسانی، واکنش پوستی خفیف و زودگذر را تجربه کند اما ایجاد عفونت کامل با کنه های حیوانی نادر است.

گال بسیار مسری است و از طریق تماس مستقیم پوست به پوست یا با استفاده از حوله، ملافه یا مبلمان آلوده به کنه گسترش می یابد. به این ترتیب، برخی از افرادی که به احتمال زیاد در معرض آلوده شدن به سارکوپتس اسکابیه قرار دارند عبارتند از :

• کودکانی که در مهد کودک یا مدرسه حضور پیدا می کنند
• والدین فرزندان خردسال
• افراد فعال جنسی و افراد دارای شریک های متعدد جنسی
• ساکنان مراکز مراقبت های گسترده
• مسن تر ها
• افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارند از جمله افراد دارای HIV / AIDS، گیرندگان پیوند و افرادی که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند

درمان بیماری گال 

گال بسیار مسری است و به هرکسی که با فرد مبتلا به این بیماری تماس نزدیک دارد، به احتمال زیاد باید تحت مراقبت قرار گیرد حتی اگر علائمی نشان ندهد. این نکته شامل هر شخصی است که بیمار اخیراً با او تماس نزدیک داشته است.

بیماری گال معمولاً با داروهای موضعی مانند کرم پرمترین ۵ درصد، کرم کروتامیتون یا لوسیون لیندان درمان می شود. در بعضی موارد، ممکن است از لوسیون ۲۵ درصد بنزیل بنزوات یا پماد ۱۰ درصد گوگرد استفاده شود. بیشتر داروهای موضعی در شب اعمال می شود و در صبح شسته می شوند.

ایورمکتین ممکن است برای افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارند، افرادی که دچار پوسته پوسته شدن شده اند یا افرادی که به درمان موضعی پاسخ نمی دهند، توصیه شود. ایورمکتین نباید در دوران بارداری یا هنگام شیردهی و همچنین توسط کودکانی که وزن آنها کمتر از ۱۵ کیلوگرم باشد استفاده شود.

داروهای دیگری مانند آنتی هیستامین ها، لوسیون ضد خارش مانند لوسیون پراموکسین، آنتی بیوتیک ها و کرم های استروئیدی ممکن است برای تسکین علائم تجویز شوند.

درمان با داروهای تجویز شده معمولاً به سرعت کنه ها را از بین می برد. ممکن است در ابتدا خارش و بثورات بدتر شود. با این حال، بهبودی پوست باید تا ۴ هفته پس از درمان مشاهده شود. برخی افراد برای رهایی کامل از کنه ها به بیش از یک دوره درمانی نیاز دارند.

درمان های خانگی

راه حل های خانگی برای بیماری گال اغلب توصیه نمی شود. بنابراین توصیه می شود به پزشک مراجعه کرده و از او نسخه بخواهید.

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی