بیماری اپیدیدیمیت یا التهاب اپیدیدیم چیست و چه درمانی دارد؟ | کافه پزشکی

اپیدیدیمیت به معنای التهاب اپیدیدیم است. اپیدیدیم لوله ای در قسمت پشت بیضه است که اسپرم را ذخیره و حمل می کند. مردان در هر سنی می توانند به بیماری اپیدیدیمیت مبتلا شوند.

اپیدیدیمیت اغلب در اثر بیماری های منتقله از راه جنسی (STI) مانند سوزاک یا کلامیدیا ایجاد می شود. گاهی اوقات بیضه نیز ملتهب می شود که به این بیماری اپیدیدیمو-ارکیت گفته می شود.

علائم اپیدیدیمیت

علائم بیماری اپیدیدیمیت شامل موارد زیر است:

• تورم، قرمزی یا گرمی کیسه بیضه
• درد و حساسیت بیضه؛ معمولاً یک طرفه که به تدریج بروز می کند
• ادرار دردناک یا نیاز فوری و مکرر به ادرار کردن
• خروج ترشحات از آلت تناسلی
• درد یا ناراحتی در ناحیه تحتانی شکم یا لگن
• خون در مایع منی
• تب

اپیدیدیمیت مزمن

اگر این وضعیت بیش از شش هفته طول بکشد یا عود مجدد داشته باشد، مزمن محسوب می شود. علائم بیماری اپیدیدیمیت مزمن ممکن است به تدریج ظاهر شود. بعضی اوقات علت این وضعیت مشخص نمی شود.

علل اپیدیدیمیت

علل اپیدیدیمیت شامل موارد زیر است:

بیماری های منتقله از راه جنسی مانند سوزاک و کلامیدیا: شایع ترین علل اپیدیدیمیت در مردان جوانی است که دارای فعالیت جنسی هستند.

سایر عفونت ها: باکتری های دستگاه ادراری یا عفونت پروستات ممکن است از محل آلوده به اپیدیدیم گسترش یابد. همچنین عفونت های ویروسی مانند ویروس اوریون، می تواند منجر به اپیدیدیمیت شود.

ادرار در اپیدیدیم (اپیدیدیمیت شیمیایی): این حالت هنگامی اتفاق می افتد که ادرار به سمت عقب و به داخل اپیدیدیم جریان می یابد.

ضربه و آسیب: آسیب کشاله ران می تواند باعث اپیدیدیمیت شود.

بیماری سل: به ندرت، اپیدیدیمیت می تواند ناشی از عفونت سل باشد.

عوامل خطر ابتلا به اپیدیدیمیت

برخی از رفتار های جنسی مانند موارد زیر که می تواند منجر به STI شود، شما را در معرض بیماری اپیدیدیمیت قرار می دهد:

• رابطه جنسی با شریک زندگی خود که دارای STI است
• رابطه جنسی بدون کاندوم
• سابقه ابتلا به STI

عوامل خطر برای اپیدیدیمیت غیر منتقله شامل موارد زیر است:

• سابقه عفونت های پروستات یا مجاری ادراری
• سابقه پروسیجر های پزشکی که بر مجاری ادراری تأثیر می گذارد مانند قرار دادن سوند ادراری
• بزرگ شدن پروستات که خطر عفونت مثانه و اپیدیدیمیت را افزایش می دهد

عوارض اپیدیدیمیت

• عفونت پر از چرک (آبسه) در داخل کیسه بیضه
• گسترش التهاب به بیضه
• به ندرت، کاهش باروری

جلوگیری از ابتلا به اپیدیدیمیت

برای محافظت در برابر STI هایی که می توانند باعث بروز اپیدیدیمیت شوند، رابطه جنسی ایمن مهم است.

اگر به عفونت های مکرر مجاری ادراری یا سایر عوامل خطرزای اپیدیدیمیت مبتلا هستید، پزشک شما ممکن است روش های دیگری برای جلوگیری از عود با شما در میان بگذارد.

تشخیص اپیدیدیمیت

پزشک شما غدد لنفاوی بزرگ شده در کشاله ران و بیضه بزرگ شده در طرف مبتلا را معاینه می کند. وی همچنین ممکن است معاینه رکتوم را انجام دهد تا بزرگ شدن یا حساسیت پروستات را بررسی کند.

آزمایشاتی که ممکن است پزشک توصیه کند شامل موارد زیر است:

غربالگری عفونت های جنسی: یک سواب باریک در انتهای آلت تناسلی شما وارد می شود تا نمونه ای از ترشحات مجرای ادرار شما بدست آید. نمونه در آزمایشگاه برای سوزاک و کلامیدیا بررسی می شود.

آزمایش ادرار و خون: نمونه ادرار و خون شما برای ناهنجاری ها مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

سونوگرافی: این آزمایش تصویربرداری ممکن است برای رد کردن پیچ خوردگی بیضه استفاده شود. سونوگرافی با داپلر رنگی می تواند تشخیص دهد آیا جریان خون به بیضه شما پایین تر از حد طبیعی است – که نشان دهنده پیچ خوردگی است – یا بالاتر از حد طبیعی است که به تأیید تشخیص اپیدیدیمیت کمک می کند.

درمان اپیدیدیمیت

آنتی بیوتیک ها برای درمان اپیدیدیمیت باکتریایی و اپیدیدیمو-ارکیت لازم هستند. اگر علت عفونت باکتریایی STI است، شریک جنسی شما نیز به درمان نیاز دارد. برای اطمینان جهت از بین رفتن عفونت، کل دوره آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک را، حتی اگر علائم شما زودتر رفع شود، طی کنید.

شما باید در طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت از شروع دوره آنتی بیوتیک احساس بهتری داشته باشید. استراحت، استفاده از بسته های یخ و مصرف داروهای ضد درد می تواند به رفع ناراحتی کمک کند.

احتمالاً پزشک برای بررسی اینکه رفع عفونت، ویزیت های پیگیری را توصیه می کند.

عمل جراحی

اگر آبسه تشکیل شده باشد، برای تخلیه آن ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید. بعضی اوقات تمام یا بخشی از اپیدیدیم نیاز به برداشتن با جراحی (اپیدیدیمکتومی) دارد. اگر اپیدیدیمیت ناشی از ناهنجاری های جسمی باشد، ممکن است جراحی نیز در نظر گرفته شود.

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی