آسکاریازیس (Ascariasis) چیست و چه درمانی دارد ؟ | کافه پزشکی
بیماری آسکاریازیس زمانی رخ می دهد که نوعی کرم حلقوی به نام آسکاریس لومبریکوئیدس روده کوچک را آلوده می کند. این بیماری یک عفونت شایع در کشورهای در حال توسعه است که فاقد فاضلاب گسترده و مدرن هستند.
آسکاریس لومبریکوئیدس روده کوچک فرد را آلوده می کند و به عنوان یک انگل عمل می کند و از روده میزبان خود مواد مغذی دریافت می کند. این نوع کرم به همراه کرم شلاقی و کرم قلابدار، انگل های شناخته شده تحت عنوان کرم های منتقله از خاک (STH) هستند. همراه کافه پزشکی باشید
کرم حلقوی تخم هایی را می گذارد که در مدفوع فرد دفع می شود. این بیماری زمانی گسترش می یابد که فرد آلوده، در نزدیکی زمین های زراعی اجابت مزاج کند.
هنگامی که مردم محصولات زراعی را نمی شویند و یا کاملا نمی پزند، کرم حلقوی می تواند وارد بدن میزبان جدید شود و دوباره چرخه زندگی خود را آغاز کند.
بسیاری از مبتلایان به آسکاریازیس تا زمانی که عفونت شدید نداشته باشند علائمی را تجربه نمی کنند.
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
علائم آسکاریازیس
ممکن است در ابتدا این وضعیت باعث ایجاد علائم نشود. با این حال، با افزایش آلودگی در روده کوچک، فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
- درد یا ناراحتی شکم
- از دست دادن اشتها
- کرم های قابل مشاهده در مدفوع
- استفراغ
- اختلال در رشد کودکان
- کاهش وزن
- حالت تهوع
- اسهال
- حرکات نامنظم روده
در آلودگی های پیشرفته تر، کرم ها می توانند به ریه ها سفر کنند. اگر این اتفاق بیفتد، فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
- تب
- ناراحتی در قفسه سینه
- سرفه و عق زدن
- مخاط خونین
- تنگی نفس
- خس خس
در موارد نادر، فرد ممکن است عارضه ای به نام آسپیراسیون پنومونی را تجربه کند.
چرخه زندگی آسکاریس لومبریکوئیدس
اگر فردی تخم های آسکاریس را مصرف کند، کرم حلقوی توسط چرخه زندگی خود در بدن میزبان پیش می رود.
مراحل زندگی یک کرم حلقوی به شرح زیر است:
- تخم ها در روده میزبان به لارو تبدیل می شوند.
- لاروها از طریق جریان خون به ریه ها منتقل می شوند.
- لاروها قبل از ورود به گلو در ریه ها بالغ می شوند.
- فرد یا لاروها را می بلعد یا سرفه می کند.
- در صورت بلع، لاروها به داخل روده منتقل شده و به کرم های بالغ تبدیل می شوند.
- کرم ماده در روز حدود ۲۰۰۰۰۰ تخم تولید می کند.
- تخم ها بدن را در مدفوع فرد رها می کنند.
علل آسکاریازیس
اگر فرد آلوده در نزدیکی یک مزرعه کشاورزی یا منبع آب مدفوع کند یا اگر از مدفوع غربال نشده به عنوان کود برای محصولات زراعی استفاده کنند، مدفوع انسان می تواند باعث آلودگی شود.
فرد می تواند با خوردن یا نوشیدن غذا یا آب آلوده به آسکاریازیس مبتلا شود؛ به خصوص اگر آنها به اندازه کافی دست خود را نشویند.
کودکان ممکن است هنگام بازی با خاک یا گیاهان و قرار دادن دستان خود در دهان آلوده شوند.
عوامل خطر ابتلا به آسکاریازیس
کرم های حلقوی در سرتاسر جهان زندگی می کنند اما بیشتر در مناطق گرمسیری رایج هستند. آنها همچنین در مناطقی از جهان که سرویس بهداشتی عمومی مناسبی ندارند شیوع بیشتری دارند.
عوامل خطر برای ایجاد آسکاریازیس شامل موارد زیر است:
- قرار گرفتن در معرض خاک آلوده
- زندگی در یک منطقه نیمه گرمسیری یا گرمسیری
- عدم وجود بهداشت مناسب
- عدم دفع مناسب مدفوع
- استفاده از مدفوع آلوده به عنوان کود برای محصولات زراعی
تشخیص آسکاریازیس
متداول ترین روش تشخیص، نمونه مدفوع است. با استفاده از میکروسکوپ، پزشک می تواند تخم های انگل را در مدفوع شخص جستجو کند.
تشخیص زودرس عفونت برای پزشک ممکن است دشوار باشد زیرا ممکن است در این وضعیت تخم کرم وجود نداشته باشد.
همچنین ممکن است پزشک تست های تصویربرداری را درخواست کند تا مقدار کرم های موجود در فرد را تعیین و آنها را پیدا کنند.
برخی از تکنیک های تصویر برداری که ممکن است پزشک از آنها استفاده کنند شامل موارد زیر است:
- آندوسکوپی برای نگاه کردن به داخل روده
- سی تی اسکن
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- سونوگرافی
- اشعه ایکس
درمان آسکاریازیس
پزشک بیشتر موارد آسکاریازیس را با داروهای ضد انگل درمان می کند. آنها ممکن است گزینه های دیگری را برای عفونت های شدید در نظر بگیرند.
پزشک ممکن است برای کمک به از بین بردن تعداد زیاد کرم، جراحی را پیشنهاد کند. در صورت آلودگی بخشی از روده، جراحی نیز گزینه خوبی است.
عوارض آسکاریازیس
در اکثر موارد، آسکاریازیس عوارض بعدی ندارد. اگر آلودگی شدید شود، فرد در معرض خطر عوارض قرار می گیرد.
برخی از عوارض عبارتند از:
- انسداد مجاری که به کبد یا لوزالمعده وصل می شوند.
- انسداد در روده که باعث درد و استفراغ می شود.
- کمبود های تغذیه ای در کودکان.
جلوگیری از ابتلا به آسکاریازیس
شستشوی درست مواد غذایی و شستن دست ها پس از رفتن به دستشویی، بسیار ضروری است.
همچنین افراد باید بعد از هر بار استفاده از ظروف و سطوح آشپزی، آنها را بشویند.
در هنگام مراجعه به منطقه ای با کمبود امکانات بهداشتی، فرد باید از اقدامات احتیاطی زیر برای جلوگیری از عفونت استفاده کند:
- تمیز بودن فضاهای آماده سازی غذا را بررسی کنید.
- قبل از نوشیدن آب، آن را تصفیه کرده و بجوشانید.
- دست ها را مرتبا با صابون و آب گرم بشویید.
- هر سبزی یا میوه ای را که در شرایط غیر بهداشتی رشد می کند، پوست گرفته و طبخ کنید.
- اطمینان حاصل کنید که کودکان بعد از بازی کردن در خارج خانه، دست خود را با صابون و آب تمیز کنند.
منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی