همه چیز درباره سرطان بیضه ؛ علل، علائم، تشخیص و درمان | کافه پزشکی
سرطان بیضه نوعی سرطان نسبتاً نادر است که در بیضه ها رخ می دهد. بیضه ها تستوسترون و اسپرم را ذخیره می کنند. تستوسترون رشد اندام های تولید مثل و سایر خصوصیات جسمی مردان را کنترل می کند.
در آمریکا، حدود ۴ نفر از هر ۱۰۰۰ مرد در طول زندگی خود به سرطان بیضه مبتلا می شوند. در سال ۲۰۱۹، کارشناسان پیش بینی می کنند ۹۵۶۰ مرد مبتلا به سرطان بیضه تشخیص داده شوند. سن متوسط تشخیص آن ۳۳ سال است. این وضعیت بیشتر مردان جوان و میانسال را درگیر می کند. در موارد بسیار نادر، ممکن است قبل از بلوغ اتفاق بیفتد. فقط ۸٪ موارد بعد از سن ۵۵ سالگی رخ می دهد. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
علائم اولیه سرطان بیضه
علائم سرطان بیضه اغلب در مراحل اولیه ظاهر می شوند اما گاهی اوقات، تا مدت ها نیز ظاهر نمی شوند.
ممکن است فرد متوجه تغییر وضعیت شود یا پزشک در طی معاینه روتین جسمی آن را پیدا کند.
یک علامت شایع اولیه، توده بدون تورم در بیضه است. به دلایل زیادی تغییرات در بیضه ها اتفاق می افتد. توده همیشه به معنای سرطان نیست اما هرکسی که متوجه تغییر شود باید به پزشک مراجعه کند.
همچنین ممکن است علائم زیر وجود داشته باشد:
- درد شدید در بیضه یا کیسه بیضه
- احساس سنگینی در کیسه بیضه
- تفاوت در اندازه بین بیضه ها
در بعضی موارد، تغییرات هورمونی باعث رشد و درد سینه ها می شود.
علائم دیگر
در مراحل بعدی، با گسترش سرطان به اعضای دیگر بدن، فرد ممکن است متوجه موارد زیر شود:
- در صورت شیوع سرطان به غدد لنفاوی، درد کمر
- در صورت شیوع به ریه ها، مشکل تنفسی
- در صورت شیوع به کبد، درد شکمی
- در صورت شیوع به مغز، سردرد و گیجی
علل سرطان بیضه
بیشتر سرطان های بیضه در سلول های جوانه زا شروع می شوند. این سلول ها در بیضه ها هستند که اسپرم نابالغ تولید می کنند.
پزشکان نمی دانند که چرا سلول های بیضه سرطانی می شوند اما برخی از عوامل ژنتیکی ممکن است خطر را افزایش دهند.
سرطان بیضه بیشتر در افراد با فاکتورهای خطر زیر وجود دارد:
- کریپتورکیدیسم یا بیضه نزول نکرده
- سابقه خانوادگی سرطان بیضه
- سفید پوست بودن
ابتلا به HIV ممکن است خطر را افزایش دهد. سابقه وازکتومی نیز خطر را افزایش نمی دهد.
پیشگیری از سرطان بیضه ممکن نیست زیرا پزشکان نمی دانند چه چیزی باعث آن می شود و از آنجا که عوامل ژنتیکی ممکن است نقش داشته باشند، فرد نمی تواند این عوامل را تغییر دهد.
درمان سرطان بیضه
سرطان بیضه به ویژه در مراحل اولیه قابل درمان است. اکثر مردان با تشخیص سرطان بیضه حداقل ۵ سال دیگر پس از تشخیص زندگی می کنند و امید به زندگی زیادی وجود دارد.
درمان معمولاً شامل موارد زیر است:
- عمل جراحی
- پرتو درمانی
- شیمی درمانی
- درمان سلو لهای بنیادی
- نظارت
ما در بخش های زیر این گزینه ها را با جزئیات بیشتری توضیح می دهیم:
عمل جراحی
در عمل جراحی، جراح یک یا هر دو بیضه را برداشته تا از شیوع تومور جلوگیری کند.
فرد بیهوشی عمومی دریافت می کند. سپس جراح برش کوچکی در کشاله ران ایجاد می کند و بیضه را از طریق برش خارج می کند.
برداشتن یکی از بیضه ها معمولاً بر زندگی جنسی و باروری فرد تأثیر نمی گذارد اما برداشتن هر دو بیضه بدین معنی است که فرد به طور طبیعی قادر به تولید مثل نیست.
با این حال گزینه های دیگر باروری در دسترس هستند. به عنوان مثال، پزشک ممکن است در صورت لزوم، بانک اسپرم را برای استفاده در آینده پیشنهاد کند.
سایر اثرات از بین بردن بیضه ها می تواند شامل موارد زیر باشد:
- از دست دادن انگیزه جنسی
- اشکال در نعوظ
- خستگی
- گر گرفتگی
- از دست دادن توده عضلانی
پزشک ممکن است مکمل های تستوسترون را برای کمک به این مشکلات تجویز کند. همچنین بازگرداندن ظاهر بیضه ها با پروتز امکان پذیر است.
شخصی که در مراحل اولیه سرطان عمل جراحی داشته باشد، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نداشته باشد.
جراحی غدد لنفاوی
اگر سرطان به غدد لنفاوی رسیده باشد، به یک جراح نیاز دارید که این موارد را برطرف کند. جراح می تواند این عمل را به صورت جراحی باز یا لاپاروسکوپی انجام دهد.
این روش به طور مستقیم روی باروری تأثیر نمی گذارد اما هرگونه آسیب عصبی ممکن است روی انزال تأثیر بگذارد. این امر ممکن است بدان معنی باشد که اسپرم از مجرای ادراری خارج نمی شود بلکه به جای آن به مثانه می رود.
این جراحی خطرناک نیست اما تعداد کم اسپرم می تواند روی باروری تأثیر بگذارد.
پرتو درمانی
پرتو درمانی به DNA درون سلول های تومور آسیب می زند و توانایی تقسیم آنها را از بین می برد. به این ترتیب، می تواند سرطان را از بین ببرد و ممکن است از شیوع یا بازگشت آن جلوگیری کند.
شخصی که عمل جراحی دارد ممکن است نیاز به پرتو درمانی داشته باشد تا از این طریق، سلول های سرطانی باقی مانده نیز از بین برود. اگر سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده باشد، پزشک ممکن است پرتو درمانی را نیز توصیه کند.
عوارض جانبی موقت زیر نیز ممکن است رخ دهد:
- خستگی
- بثورات
- عضلات و سفتی مفصل
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع
این علائم باید پس از پایان دوره درمان از بین بروند.
شیمی درمانی
شیمی درمانی از دارو ها برای از بین بردن سلول های سرطانی و جلوگیری از تقسیم و رشد آنها استفاده می کند.
پزشک ممکن است در صورت وجود سرطان متاستاتیک بیضه، شیمی درمانی را توصیه کند. پزشک داروها را به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می کند.
شیمی درمانی به سلول های سالم و همچنین سلول های سرطانی حمله می کند که ممکن است عوارض جانبی زیر را در پی داشته باشد:
- تهوع و استفراغ
- ریزش مو
- زخم های دهانی
- خستگی و یک احساس کلی ناخوشایند
این علائم معمولاً پس از اتمام درمان برطرف می شود.
درمان سلول های بنیادی
در برخی موارد، سلول های بنیادی می توانند فرد را به دریافت دوز های بیشتر شیمی درمانی قادر کنند.
طی هفته های قبل از درمان، یک دستگاه ویژه سلول های بنیادی را از خون فرد جمع می کند. متخصصان این سلول ها را منجمد و ذخیره می کنند.
فرد مقدار زیادی داروی شیمی درمانی دریافت می کند و سلول های بنیادی را همانند انتقال خون به داخل ورید تزریق می کنند.
این سلول ها خود را به مغز استخوان می رسانند و شروع به ساختن سلول های خونی جدید می کنند. این امر باعث می شود بدن فرد از دوز های بالاتر شیمی درمانی بهره مند شود.
معایب این نوع درمان شامل موارد زیر است:
- دوز بالای شیمی درمانی، خطرناک است و ممکن است عوارض جانبی خطرناکی را در پی داشته باشد.
- فرد باید مدت طولانی در بیمارستان بماند.
- می تواند گران باشد و بیمه ممکن است آن را پوشش ندهد.
نظارت
بعد از درمان، فرد تحت نظر قرار خواهد گرفت تا هرگونه علائم برگشت سرطان بررسی شود.
نظارت شامل درمان فعال نمی باشد اما فرد تحت ویزیت های منظم و آزمایش قرار می گیرد.
تشخیص سرطان بیضه
برای تشخیص سرطان بیضه، پزشک موارد زیر را توصیه می کند:
آزمایش خون: می تواند میزان آلفا-فتوپروتئین، گنادوتروفین کوریونی انسان و لاکتات دهیدروژناز را اندازه گیری کند. اینها مواردی هستند که احتمالاً وجود تومور را نشان می دهد.
سونوگرافی: می تواند وجود و اندازه یک تومور را آشکار کند.
بیوپسی: پزشک با استفاده از میکروسکوپ، یک نمونه بافت کوچک از بیضه را برای بررسی بر می دارد. بیوپسی می تواند تعیین کند که سرطان وجود دارد یا نه.
انواع سرطان بیضه
اگر آزمایش ها نشان دهند که سرطان بیضه وجود دارد، پزشک باید قبل از صحبت درباره یک برنامه درمانی، بداند که سرطان از چه نوعی است و در چه مرحله ای قرار دارد.
دو نوع اصلی سرطان بیضه وجود دارد:
سمینوما: این نوع به آرامی رشد می کند و فقط سلول های سمینوما را درگیر می کند. دو زیر مجموعه دارد: کلاسیک و اسپرماتوسیتیک.
غیر سمینوما: می تواند انواع مختلف سلول ها را درگیر کند. چندین زیر گروه وجود دارد از جمله کارسینوما جنینی، کارسینوما کیسه زرده، کیورکارسینوما و تراتوما.
مرحله بندی سرطان بیضه
- منطقه ای: سرطان فقط در بیضه است و شیوع پیدا نکرده است.
- ناحیه ای: سرطان به غدد لنفاوی شکم رسیده است.
- گسترده: این سرطان در سایر نقاط بدن مانند ریه ها، کبد، مغز و استخوان ها نیز گسترش یافته است.
خود آزمایی
بهترین زمان برای بررسی سرطان بیضه زمانی است که پوست اسکروتوم شل می شود، معمولاً بعد از حمام گرم.
برای انجام تست خود آزمایی:
۱٫ اسکروتوم را به آرامی در کف هر دو دست نگه دارید. در مقابل آینه بایستید و به دنبال هر نوع تورم بر روی پوست بیضه باشید.
۲٫ ابتدا اندازه و وزن بیضه ها را حس کنید.
۳٫ با انگشتان و شست اطراف بیضه ها را فشار دهید و به دنبال هرگونه برآمدگی یا تورم غیرمعمول باشید.
۴- هر بیضه را به صورت جداگانه بررسی کنید. بیضه را به آرامی بین شست و انگشتان بچرخانید. باید صاف ، بیضی شکل و تا حدودی محکم باشد؛ بدون توده و تورم. قسمت بالایی و پشتی هر بیضه باید دارای یک بخش لوله مانند باشد که اپیدیدیمیس نام دارد و اسپرم در آن ذخیره می شود.
در بسیاری از مرد ها، یک بیضه پایین تر از بیضه دیگر قرار می گیرد. تا زمانی که این نسبت به مرور زمان تغییر نکند، دلیلی برای نگرانی نیست.
پیشگیری و چشم انداز
در حال حاضر پیشگیری از سرطان بیضه ممکن نیست زیرا هیچ فاکتور خطری در سبک زندگی شناخته نشده است اما اگر سابقه خانوادگی وجود داشته باشد، آزمایش ژنتیکی ممکن است به شناسایی زود هنگام کمک کند. خود آزمایی منظم نیز ممکن است منجر به تشخیص زودرس شود.
چشم انداز شخصی که مبتلا به سرطان بیضه در مراحل اولیه است، بسیار عالی است؛ به طوری که ۹۵٪ از افراد حداقل ۵ سال بعد از تشخیص زنده مانده اند.
حدود ۱۱٪ از افراد بعد از شیوع سرطان در اندام های دیگر، تشخیص را دریافت می کنند. طبق آمار انجمن انکولوژی بالینی آمریکا، ۷۴٪ از این افراد حداقل ۵ سال دیگر زندگی می کنند.
منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی