اختلال ترس از مکان های بسته یا کلاستروفوبیا Claustrophobia | کافه پزشکی

کلاستروفوبیا یک اختلال اضطرابی است که شامل ترس از فضاهای محصور شده یا محدود است. فرد مبتلا از حملات هراسی و یا ترس از شرایطی مانند آسانسور، قطار یا هواپیما رنج می برد و از ناتوانی در فرار از وضعیت می ترسد. برای فرد مبتلا به کلاستروفوبیا، تنفس در سالن های بسته مشکل می شود. مانند بسیاری از اختلالات دیگر، گاهی اوقات ممکن است به دلیل یک حادثه تروماتیک در دوران کودکی ایجاد شود.

به طور معمول، کلاستروفوبیا به عنوان مخالف اختلال آگورافوبیا یا “ترس از فضاهای باز” در نظر گرفته می شود ولی گاهی اوقات فرد مبتلا به کلاستروفوبیا ممکن است از مکان های شلوغ و پرجمعیت هم بترسد. همراه کافه پزشکی باشید

علائم اختلال کلاستروفوبیا

اگر فرد مبتلا، ناگهان خود را در یک فضای محصور قرار دهد  ممکن است حمله اضطرابی داشته باشد. علائم عبارتند از:

• تعریق
• افزایش ضربان قلب
• تنفس بیش از حد یا هایپرونتیلاسیون
• سر و صدا
• حالت تهوع
• ترس از آسیب

آنها شروع به اجتناب از اشیا یا شرایطی می کنند که به حمله می انجامد. با این حال، هر تکنیک مقابله ای که مبتنی بر اجتناب است، تنها می تواند موجب ترس از بدتر شدن فوبیا شود، زیرا پیش بینی احتمالات گرفتاری در فضای کوچک به طور معمول احساس اضطراب و ترس را افزایش می دهد.

علل اختلال کلاستروفوبیا

علت دقیق کلاستروفوبیا شناخته شده نیست. عوامل محیطی و بیولوژیکی هر دو می توانند درگیر باشند. بعضی از افراد با سبک شخصیتی متولد می شوند که ممکن است آنها را به سمت اختلال سوق دهد. دیگران ممکن است با توجه به تجربیاتشان، نحوه رفتار دیگران با آنها و یا رفتارهایی که در والدین و دیگران مشاهده می کنند، اختلال را دریافت کنند. فرایندهای بیولوژیکی و شیمیایی در مغز نیز ممکن است بخشی از آن باشد.

درمان اختلال کلاستروفوبیا

اختلال ترس از مکان های بسته را می توان به شیوه های مشابه برای سایر اختلالات اضطرابی درمان کرد، با طیف وسیعی از درمان ها از جمله رفتار درمانی شناختی، واقعیت درمانی و استفاده از داروهای ضد اضطراب. 

درمانگران می توانند به افرادی که دچار اختلال هستند کمک کنند تا مهارت های مقابله ای را برای مدیریت ترس و اضطراب خود به وجود آورند. این شامل درک و تنظیم افکار و باورهایی است که به ایجاد اضطراب، یادگیری و مهارت های اجتماعی خاص رفتاری کمک می کند تا اعتماد به نفس را بالا ببرد و سپس به آرامی و به تدریج این مهارت ها را در شرایط واقعی تمرین می کند.

رفتار درمانی شناختی رویکردی است که در آن فرد تشویق به مقابله با افکار و نگرش های خاص منجر به احساس ترس می شود. Systematic desensitization یا حساسیت زدایی منظم، که نوعی از رفتار درمانی شناختی (CBT) است، یک روش رفتاری است که برای درمان کولستروفوبیا مورد استفاده قرار می گیرد. بر این اساس شخص ریلکس می شود و سپس اجزای فوبیا را از کمترین ترس به بیشترین ترس تصور می کند. قرار گرفتن در معرض ترس های واقعی زندگی به مردم برای رهایی از ترس کمک کرده است. با توجه به موسسه ملی سلامت روان، حدود ۷۵٪ از افراد مبتلا به ترس های خاص از طریق رفتار درمانی شناختی درمان می شوند.

تکنیک های آرامش بخش و تسکین استرس اغلب با سایر روش های درمانی استفاده می شود. تکنیک های آرامش بخش ممکن است شامل مواردی مانند روش های ویژه تنفس، آموزش ریلکس کردن عضلات، تصویر ذهنی هدایت شده یا صحبت کردن با آرامش باشد.

بعضی از داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی برای کمک به تسکین علائم مرتبط با آگورافوبیا استفاده می شوند. بعضی از داروهایی که به تنظیم عملکرد سروتونین کمک می کنند گاهی استفاده می شود. اگرچه دارو تمام مشکل را حل نمی کند، می تواند اضطراب را کاهش دهد به طوری که فرد می تواند به راحتی با مشکل خود مقابله کند. داروهایی مانند آرام بخش و ضد افسردگی و داروهایی که به عنوان بتابلاکر شناخته می شوند، ممکن است برای درمان علائم فیزیکی اضطراب مانند تپش قلب استفاده شود.

هیپنوتراپی نیز می تواند موثر باشد. این معمولا شامل حساسیت زدایی منظم و سایر روش های درمانی تحت هیپنوتیزم توسط هیپنوتراپیست بالینی است.

منبع : psychologistanywhereanytime.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی