بررسی اختلال خُلق ادواری یا سایکلوتایمیا Cyclothymic Disorder | کافه پزشکی

اختلال خلق و خوی ادواری یا سایکلوتایمیا یک شکل خفیف اختلال دوقطبی با تغییرات خلقی و نوسان روحی از علائم افسردگی تا علائم هیپومانیا می باشد. این علائم در تعداد، شدت یا طول مدت برای برآوردن معیارهای کامل هیپومانیا یا افسردگی کافی نیستند.

هایپومانیا شامل دوره های خلق و خوی هیجانی و خوشحالی و سرخوشی است، اما شخص را از واقعیت جدا نمی کند. یک فرد مبتلا به سایکلوتایمیا، علائم هیپومانیا را تجربه می کند اما اپیزود های مانیک کامل ندارد. هیپومانیا ممکن است به فردی که آن را تجربه می کند احساس خوبی بدهد و ممکن است منجر به افزایش کارایی و بهره وری شود. بنابراین، حتی زمانی که خانواده و دوستان یاد می گیرند تغییرات خلقی را به عنوان اختلال دوقطبی تشخیص دهند فرد ممکن است انکار کند که مشکل وجود دارد. همراه کافه پزشکی باشید

برای تشخیص سایکلوتایمیا علائم هیپومانیا و نشانه های افسردگی باید حداقل دو سال در زمان های جداگانه حضور داشته باشند. تقریبا ۰٫۴-۱ درصد مردم در طول عمر خود اختلال خلق ادواری را تجربه خواهند کرد. اختلال معمولا در نوجوانی شروع می شود و خطر ۱۵ تا ۵۰ درصدی وجود دارد که فرد مبتلا به اختلال سایکلوتایمیا به اختلال دوقطبی مبتلا شود. اختلال سایکلوتایمیا در مردان و زنان به طور مساوی است.

علائم اختلال سایکلوتایمیا

برای حداقل دو سال (یک سال برای کودکان و نوجوانان) فرد علائم هیپومانیا و دوره علائم افسردگی را نشان می دهد.

علائم هایپومانیک شبیه به نشانه های مانیک هستند اما در مدت زمان کوتاه تر و از لحاظ شدت، کمتر هستند.

علائم و نشانه های هیپومانیک، همانطور که توسط DSM-5 فهرست شده است:

• افزایش انرژی و فعالیت
• خلق و خوی بیش از حد خوب
• تحریک پذیری
• افکار و گفتار مسابقه ای، پریدن از یک ایده به دیگری
• عدم توانایی تمرکز
• صحبت کردن بیشتر از حد معمول 
• نیاز کم به خواب 
• قضاوت ضعیف
• یک دوره پایدار رفتار که متفاوت از معمول است
• افزایش فعالیت جنسی
• استفاده از مواد مخدر به ویژه کوکائین، داروهای خواب و الکل
• رفتار تهاجمی

قسمت هیپومانیک تشخیص داده می شود اگر سه یا بیشتر علائم به مدت چهار روز یا بیشتر اتفاق بیفتد. 

علائم افسردگی عبارتند از:

• غم و اندوه پایدار
• خستگی 
• خواب آلودگی بیش از حد 
• از دست دادن اشتها 
• از دست دادن عزت نفس
• احساس بی ارزش بودن، ناامیدی و گناه
• دشواری تمرکز یا تصمیم گیری
• خروج از جمع دوستان
• افکار ماندگار مرگ

یک فرد ممکن است با اختلال سایکلوتایمیا تشخیص داده شود:

• در طول دوره دو ساله (یکسال برای جوانان) علائم بیش از دو ماه متوالی قطع نمی شوند
• بیمار هرگز قسمت عمده افسردگی یا هر نوع مانیک مخلوط نداشته است.
• علائم مستقیما نتیجه یک وضعیت پزشکی یا مصرف مواد نیستند.
• علائم ناشی از ناراحتی یا اختلال عملکردی در مناطق اجتماعی، کار و یا شخصی است.

برای افراد مبتلا به اختلال سایکلوتایمیا، تشخیص اختلالات مربوط به مواد مخدر و اختلالات خواب غیر معمول نیست. 

علل سایکلوتایمیا

علت اختلال سایکلوتایمیا ناشناخته است. اگر چه نوسانات خلقی نامنظم و ناگهانی است اما شدت تغییرات خلقی بسیار کمتر از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است. بر خلاف اختلال دوقطبی، دوره های هیپومانیا به مانیا تبدیل نمی شود، در این صورت فرد ممکن است کنترل رفتار خود را از دست بدهد و به مصرف مواد مخدر بپردازد، رفتار جنسی خطرناک کند و ارتباط با واقعیت را از دست بدهد.

اکثر دانشمندان در حال حاضر موافق هستند که اختلالات دوقطبی علت یک بعدی ندارند، بلکه بسیاری از عوامل برای ایجاد این شرایط همکاری می کنند. با این حال شناخته شده است که اختلال افسردگی، اختلال دوقطبی I و اختلال دوقطبی II در بین بستگان نزدیک بیولوژیک مبتلا به اختلال سایکلوتایمیا شایع است.

از آنجایی که اختلالات دوقطبی به صورت ارثی وجود دارد، محققان ژنهای خاصی را جستجو می کنند که احتمال شانس ابتلا به بیماری را افزایش می دهد. اما ژنها کل داستان نیستند. مطالعات دوقلوهای یکسان که همگی ژنهای مشترک دارند، نشان می دهد که ژن و عوامل دیگر هر دو در اختلال دوقطبی نقش دارند. اگر اختلال دوقطبی به طور کامل توسط ژن ایجاد شده باشد، دوقلوهای یکسان ابتلا به بیماری را همواره با هم توسعه می دهند ولی این مورد صحیح نیست. 

اختلال دوقطبی، مانند سایر بیماری های روانی، به دلیل یک ژن تنها رخ نمی دهد. به نظر می رسد که بسیاری از ژن های مختلف با یکدیگر عمل می کنند و در ترکیب با عوامل دیگر قرار می گیرند. پیدا کردن این ژن ها، که هر کدام تنها مقدار کمی نقش در ایجاد اختلال دوقطبی دارند، بسیار دشوار است. اما دانشمندان بر این باورند که ابزارهای پیشرفته تحقیقاتی که در حال حاضر استفاده می شوند، منجر به درمان های موثرتر خواهد شد.

درمان اختلال خلق ادواری

درمان سایکلوتایمیا شبیه به درمان اختلال دوقطبی I و اختلال دوقطبی II است. سطح درمان بستگی به شدت علائم دارد.

اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، حتی از نوع شدید،علائم آنها می تواند به طور قابل توجهی با درمان مناسب اصلاح شود. از آنجا که این یک بیماری مداوم است، درمان پیشگیرانه درازمدت بسیار توصیه می شود و تقریبا همیشه تجویز می شود. استراتژی درمان که ترکیبی از دارو و روان درمانی است برای مدیریت اختلال دو قطبی در طول زمان مطلوب است.

نگه داشتن یک نمودار از علائم خلقی روزانه، الگوهای خواب و حوادث زندگی می تواند به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و خانواده های آنها کمک کند تا بیماری را بهتر درک کنند. این نمودار همچنین می تواند به پزشک کمک کند تا بیماری را به طور موثر تر درمان کند.

داروها برای اختلال توسط روانپزشک تجویز می شود. در حالیکه پزشکان مراقبت های اولیه که تخصص روانپزشکی ندارند نیز ممکن است داروها را تجویز کنند. ترجیح داده می شود افرادی که اختلال دوقطبی دارند، روانپزشک را برای درمان انتخاب کنند.

تثبیت کننده های حالت معمولا برای کمک به کنترل اختلال دو قطبی تجویز می شوند. چند نوع مختلف در دسترس هستند. به طور کلی، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در طول مدت زمان طولانی درمان، تثبیت کننده های خلق را ادامه می دهند. 

لیتیم که برای درمان مانیای حاد در سال ۱۹۷۰ توسط اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید شده است، برای بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی موثر است.

در بسیاری از موارد داروهای ضد تشنج، به ویژه والپروات و کاربامازپین، به عنوان جایگزین برای لیتیوم استفاده شده است. داروهای ضد تشنج جدید، از جمله لاموتریژین، گاباپنتین و توپیرامات، برای تعیین اثربخشی آن به عنوان تثبیت کننده های خلق در اختلال دوقطبی مورد مطالعه قرار می گیرند. برخی تحقیقات نشان می دهد که ترکیبات متفاوتی از لیتیوم و ضد تشنج ممکن است مفید باشد. با این وجود مهم است توجه داشته باشید که برخی از افراد مبتلا به اختلال خلق ادواری ممکن است به دارو پاسخ ندهند.

کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی معمولا با لیتیوم درمان می شوند، اما والپروات و کاربامازپین نیز مفید هستند. محققان در حال بررسی ایمنی و کارآیی و دیگر داروهای روانگردان در کودکان و نوجوانان هستند. برخی شواهد وجود دارد که والپروات ممکن است منجر به تغییرات هورمون در دختران نوجوان و سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنانی که شروع به مصرف این دارو در سن ۲۰ سالگی کرده اند، بشوند. بنابراین، زنان مبتلا به والپروات باید با دقت تحت نظارت پزشک قرار گیرند.

زنان مبتلا به اختلال دوقطبی که مایل به باردار شدن هستند یا در معرض حاملگی قرار دارند، به علت اثرات مضر مصرف داروهای تثبیت کننده فعلی موجود در جنین در حال رشد و نوزاد با مشکل مواجه می شوند. مزایا و خطرات کلیه گزینه های در دسترس باید با پزشک متخصص مورد بحث قرار گیرد. درمان های جدید با کاهش خطر در دوران بارداری و شیردهی در حال مطالعه است.

تغییرات در برنامه درمان ممکن است در زمان های مختلف مورد نیاز باشد. یک روانپزشک باید هر گونه تغییر نوع یا دوز دارو را پیش بینی کند.

اطمینان حاصل کنید که روانپزشک درباره سایر داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه یا مکملهای طبیعی که ممکن است مصرف کنید، اطلاع داشته باشد. این موضوع بسیار مهم است زیرا برخی داروها و مکمل ها ممکن است واکنش های نامطلوب ایجاد کنند. 

به عنوان یک درمان اضافی، درمان های روان شناختی – از جمله صحبت درمانی – می تواند برای کسانی که در معرض اختلال دوقطبی هستند حمایت، آموزش و راهنمایی را انتقال دهد. مطالعات نشان داده اند که مداخلات روان شناختی می تواند منجر به افزایش تثبیت خلق و کمتر بستری شدن شود. روانشناس مجرب، مددکار اجتماعی یا مشاور، معمولا این درمان ها را ارائه می دهد و اغلب با روانپزشک برای بررسی پیشرفت بیمار کار می کند. 

منبع : psychologytoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی