همه چیز درباره بیماری آلزایمر | کافه پزشکی

بیماری آلزایمر شکل پیشرونده زوال عقل است. دمانس یک اصطلاح وسیع تر برای شرایط ناشی از آسیب های مغزی یا بیماری های مغزی است که حافظه، تفکر و رفتار را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به انجمن آلزایمر، بیماری آلزایمر ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد ابتلا به زوال عقل را تشکیل می دهد. اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس از ۶۵ سالگی تشخیص داده می شوند. 

هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند سرعت پیشرفت بیماری را آرام کند. برای اینکه درباره اصول اولیه بیماری آلزایمر بیشتر بدانید با کافه پزشکی همراه باشید .

حقایق آلزایمر

اگر چه بسیاری از مردم درباره بیماری آلزایمر شنیده اند، برخی مطمئن نیستند دقیقا چه چیزی است. در اینجا برخی از حقایق در مورد این شرایط وجود دارد :

• آلزایمر یک بیماری مزمن است.
• نشانه های آن به تدریج ظهور می کند و اثرات آن بر مغز دژنراتیو است
• هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان می تواند به پیشرفت بیماری کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
• هر کسی می تواند بیماری آلزایمر را دریافت کند، اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری هستند؛ شامل افراد بالای ۶۵ سال و کسانی که سابقه خانوادگی این وضعیت را دارند.
• آلزایمر و زوال عقل یکسان نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
• هیچ نتیجه قابل انتظاری برای افراد مبتلا به آلزایمر وجود ندارد. برخی افراد مدت زمان طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می کنند، در حالی که دیگران علائم و پیشرفت بیماری سریع تری را تجربه می کنند.

بیماری آلزایمر در هر شخص با شخص دیگری متفاوت است. 

دمانس و آلزایمر

اصطلاح “دمانس” و “آلزایمر” گاهی اوقات به عنوان دو کلمه هم معنا استفاده می شود. با این حال، این دو شرایط یکسان نیستند. آلزایمر نوعی دمانس است.

دمانس یک اصطلاح وسیع تر برای شرایط مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و سردرگمی است. بیماری های زوال عقل عبارتند از شرایط ویژه ای مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و دیگر موارد.

علل، علائم و درمان ها می توانند برای این بیماری ها متفاوت باشند.

علل و ریسک فاکتورهای آلزایمر

کارشناسان علت خاصی از بیماری آلزایمر را مشخص نکرده اند اما برخی از عوامل خطر را شناسایی کرده اند، از جمله:

سن : اکثر افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ۶۵ سال یا بیشتر هستند.

سابقه خانوادگی : اگر شما یک عضو خانواده دارید که آلزایمر دارد ، بیشتر احتمال دارد که آن را دریافت کنید.

ژنتیک : برخی ژن ها به بیماری آلزایمر مرتبط هستند.

داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما بیماری آلزایمر را دریاف می کنید. 

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خطرهای شخصی شما برای توسعه بیماری، با پزشک خود صحبت کنید. 

آلزایمر و ژنتیک 

در حالی که علت مشخصی برای آلزایمر وجود ندارد، ژنتیک ممکن است نقش کلیدی ایفا کند. یک ژن توجه پژوهشگران را به خود جلب کرده است. (Apolipoprotein E (APOE یک ژن است که با شروع علائم آلزایمر در سالمندان مرتبط است.

آزمایش خون می تواند تعیین کند که آیا شما این ژن را دارید و خطر ابتلا به آلزایمر را دارید یا خیر اما به یاد داشته باشید که حتی اگر کسی این ژن را داشته باشد، ممکن است آلزایمر را دریافت نکند . مخالف نیز درست است : کسی ممکن است آلزایمر را دریافت بکند در حالی که این ژن را نداشته باشد. 

علائم بیماری آلزایمر

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر برخی رفتارها و نشانه های مداوم خود را نشان می دهند که در طول زمان بدتر می شوند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• از دست دادن حافظه برای فعالیت های روزانه خود، مانند عدم توانایی در یادآوری ساعت قرار
• مشکل با وظایف روزمره مانند استفاده از مایکروویو
• مشکلات حل مسئله
• مشکلات گفتاری یا نوشتاری
• کاهش بهداشت شخصی
• تغییرات خلقی و شخصیتی
• خروج از جمع دوستان، خانواده و جامعه

علائم با توجه به مرحله بیماری تغییر می کنند. 

مراحل بیماری آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرفته است که علائم در طول زمان به تدریج بدتر می شود. آلزایمر به هفت مرحله مختلف تقسیم می شود:

مرحله ۱: در این مرحله علائم وجود ندارد، اما ممکن است تشخیص زودهنگام بر اساس سابقه خانوادگی وجود داشته باشد.
مرحله ۲: اولین علائم ظاهر می شود، مانند فراموشی.
مرحله ۳: اختلالات جسمی و روحی خفیف، مانند کاهش حافظه و تمرکز . 
مرحله چهارم: آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده می شود، اما هنوز هم خفیف است. از دست دادن حافظه و عدم توانایی انجام وظایف روزمره آشکار است.
مرحله ۵: علائم متوسط ​​تا شدید نیاز به کمک از عزیزان و مراقبین دارد.
مرحله ۶: در این مرحله، فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است برای وظایف اساسی مانند خوردن و لباس پوشیدن به کمک نیاز داشته باشد.
مرحله ۷: این مرحله شدید ترین و مرحله نهایی آلزایمر است. ممکن است شامل از دست دادن توانایی گفتار باشد.

تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص فرد مبتلا به بیماری آلزایمر این است که پس از مرگ، بافت مغز او را بررسی کنید. اما پزشک شما می تواند از تست ها و آزمایش های دیگر برای ارزیابی توانایی های ذهنی ، تشخیص زوال عقل و غیره استفاده کند.

تست ها احتمالا با در نظر گرفتن تاریخچه پزشکی شروع خواهند شد. آنها ممکن است از شما :

• علائم شما
• سابقه خانوادگی 
• سایر شرایط سلامتی فعلی یا گذشته 
• رژیم غذایی، مصرف الکل یا سایر عادات شیوه زندگی 

را بپرسند . دکتر شما احتمالا چندین آزمایش برای کمک به تعیین اینکه آیا شما مبتلا به بیماری آلزایمر هستید، تجویز کند.

درمان آلزایمر

هیچ درمان شناخته شده ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، پزشک شما می تواند داروها و سایر روش های درمان را برای کمک به کاهش نشانه ها و تاخیر در پیشرفت بیماری تا زمانی که ممکن است توصیه کند.

برای درمان زودهنگام آلزایمر، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (آریسیتپ) یا ریواستیگمین (Exelon) تجویز کند. این داروها می تواند به حفظ سطح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کند. این یک نوع انتقال دهنده عصبی است که می تواند به حافظه شما کمک کند.

برای درمان آلزایمر متوسط ​​تا شدید، پزشک ممکن است دپزیل یا ممانتین (نامندا) را تجویز کند. ممانتین می تواند اثرات گلوتامات اضافی را مهار کند. گلوتامات در مقادیر بالاتری در بیماری آلزایمر منتشر می شود و باعث آسیب سلول های مغزی می شود.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضدویروسی را برای درمان علائم آلزایمر توصیه کند. 

پیشگیری از آلزایمر

اقدامات زیر ممکن است کمک کند:

• ترک سیگار
• تمرین منظم
• تمرینات یادگیری شناختی 
• رژیم غذایی گیاهی
• مصرف بیشتر آنتی اکسیدان ها
• حفظ یک زندگی اجتماعی فعال

قبل از اینکه هر گونه تغییر بزرگی در شیوه زندگی خود داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید. 

منبع : healthline.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی