سندروم لش نیهان ؛ علائم ، تشخیص و درمان | کافه پزشکی

سندروم لش نیهان یک مشکل نامشخص متابولیسم پورین است که به دلیل عدم وجود یا کمبود فعالیت آنزیم هیپوکسانتین-گوانین فسفریبوسیلت مشخص می شود. پورین ها ترکیبات حاوی نیتروژن در بسیاری از غذاها (مانند گوشت ارگان، مرغ و حبوبات) یافت می شود. در غیاب HPRT، هیپوکسانتین و گوانین به نوکلئوتید ساخته نمی شوند. سطوح اسید اوریک در افراد مبتلا به سندروم لش نیهان به طور غیر طبیعی بالا است و کریستال های سدیم اورات ممکن است غیرمعمول در مفاصل و کلیه انباشته شود. سندرم Lesch-Nyhan به عنوان یک اختلال ژنتیکی خونی وابسته به X به ارث می رسد ، اغلب مردان را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم سندروم لش نیهان شامل اختلال در عملکرد کلیه، آرتروز و رفتارهایی مانند لرزیدن لب و انگشت است. علائم اضافی شامل حرکات ناخواسته عضلانی و اختلالات عصبی است. همراه کافه پزشکی باشید

علائم و نشانه های سندروم لش نیهان 

علائم سندرم لش نیهان ممکن است در اوایل شش ماهگی ظاهر شود. تشکیل کریستال اورات و افزایش غلظت اسید اوریک در ادرار منجر به وجود رسوبات  نارنجی رنگ (ماسه نارنجی) در پوشک نوزادان مبتلا به این اختلال می شود. این ممکن است اولین تظاهر سندرم Lesch-Nyhan باشد .

سنگ های اورات ممکن است در کلیه های نوزادان مبتلا به سندرم لش نیهان به علت مقدار بیش از حد اسید اوریک که به عنوان سدیم اورات دفع می شوند، ایجاد شود. این سنگ ممکن است خون را در ادرار (هماچوری) ایجاد کند و خطر عفونت ادراری را افزایش دهد. کریستال های اورات نیز ممکن است در مفاصل یافت شود، اما به طور کلی، هنوز تا نوجوانی یا بزرگسالان دیر نشده است که بیماران درمان نشده با سندرم لش نیهان قسمت های تکراری درد و تورم مفاصل، درست مثل بزرگسالان مبتلا به نقرس را تجربه کنند . این قسمتها ممکن است به مرور زمان شروع شوند.

در کودکان بزرگتر با این اختلال، رسوبات اورات سدیم ممکن است در بافت غضروفی در مفاصل و در گوش جمع شود. 

علل سندروم لش نیهان 

تنها ژن شناخته شده مرتبط با سندرم لش نیهان در کروموزوم X واقع شده و به نام HPRT1 نامیده می شود. اختلالات (جهش) در ژن HPRT1 منجر به عدم وجود یا کمبود آنزیم هیپوکسانتین-گوانین فسفریوبوسیل انتقالاز (HPRT) و انباشت غیر طبیعی اسید اوریک در خون می شود.

حامل های زن مبتلا به اختلال وابسته به X دارای احتمال ۲۵٪ در هر حاملگی هستند تا یک دختر حامل مانند خودشان داشته باشند، شانس ۲۵٪ برای داشتن یک دختر غیر حامل، ۲۵٪ احتمال داشتن فرزند مبتلا به این بیماری و ۲۵٪ شانس داشتن یک پسر سالم .

اگر یک مرد با اختلال وابسته به X قادر به تکثیر باشد، ژن غیر طبیعی را به تمام دخترانش که حامل هستند منتقل خواهد کرد. یک مرد نمی تواند یک ژن مرتبط با X را به فرزندان پسرش منتقل کند، زیرا مردان همیشه کروموزوم Y خود را به جای کروموزوم X خود به فرزند پسر منتقل می کنند.

تشخیص سندروم لش نیهان 

تشخیص سندرم لش نیهان ممکن است با یک ارزیابی کلینیکی کامل، از جمله تاریخچه دقیق بیمار و آزمایشات تخصصی خون تایید شود. کودکان مبتلا به این اختلال غلظت بالای اسید اوریک در خون دارند. غلظت آنزیم HPRT در سلول ها از هر بافت، تشخیص را تایید می کند. آزمایش ژنتیکی مولکولی برای ژن HPRT1 برای تعیین جهش خاص بیماری ایجاد می شود. آزمایش حامل برای سندرم Lesch-Nyhan با استفاده از آزمایش ژنتیک مولکولی امکان پذیر است.

تشخیص ژنتیکی قبل از زایمان و تشخیص ژنتیکی قبل از تکامل ممکن است اگر جهش ژن HPRT1 باعث ایجاد بیماری در یک عضو خانواده آسیب دیده شود. تشخیص پیش از تولد نیز می تواند با تجزیه آنزیم انجام شود.

درمان سندروم لش نیهان 

درمان سندرم Lesch-Nyhan به سمت علائم خاصی که در هر فرد ظاهر می شود هدایت می شود. 

داروی آلوپورینول برای کنترل مقدار بیش از حد اسید اوریک همراه با سندرم لش نیهان و علائم کنترل همراه با مقدار بیش از حد اسید اوریک مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، این درمان تاثیری بر علائم عصبی یا رفتاری ناشی از این اختلال ندارد.

هنگامی که سنگ کلیه وجود دارد، آنها ممکن است با لیتو تیپریپسی موج ضربه ای اضافی (ESWL) درمان شوند. در طی این روش، بیمار در آب غوطه ور می شود و امواج شوک با انرژی بالا به داخل بدن سنگ کلیه هدایت می شوند. سنگ به قطعات کوچک باز می گردد و این قطعات با ادرار منتقل می شوند.

هیچ درمان پایدار و یا درمان دارویی به طور مساوی برای درمان مشکلات عصبی مرتبط با سندرم Lesch-Nyhan اثبات نشده است. باکلوفن یا بنزودیازپین ها برای درمان اسپاسم مورد استفاده قرار می گیرند. دیازپام ممکن است مفید باشد.

افراد مبتلا به سندرم لش نیهان گزارش شده اند که از تکنیک های اصلاح رفتار طراحی شده برای کاهش رفتارهای خودخواهانه بهره مند شده اند، اما موفقیت واقعی غیر معمول است. کودکان مبتلا به سندرم لش نیهان معمولا نیاز به محدودیت فیزیکی در ناحیه کمر، سینه و آرنج دارند تا خودشان آسیب نبینند. محدود کردن آرنج دست ها را آزاد نگه می دارد. بسیاری از افراد مبتلا درخواست محدودیت خود را دارند. با پیشرفت سن، برخی رفتارهای خودخواهانه افراد ممکن است بهبود یا متوقف شود.

در برخی از بیماران، داروها برای درمان اختلالات رفتاری مرتبط با سندرم لش نیهان مورد استفاده قرار می گیرند. این شامل Depapote (والپروات سدیم)، گاباپنتین، باکوفن و کاربامازپین است. بنزودیازپین ها ممکن است در درمان علائم اضطراب گاهی اوقات با سندرم لش نیهان مفید باشد.

مشاوره ژنتیکی برای خانواده هایی که دارای سندرم لش نیهان هستند توصیه می شود. درمان دیگر علامتدار و حمایتی است.

منبع : rarediseases.org | ترجمه کافه پزشکی