آشنایی با بیماری شانکروئید ؛ علائم، علل، تشخیص و درمان | کافه پزشکی

بیماری شانکروئید یک عفونت مقاربتی است که باعث ایجاد زخم های دردناک باز در ناحیه دستگاه تناسلی می شود. این بیماری همچنین ممکن است باعث درد و ورم غدد لنفاوی در کشاله ران شود. عامل ایجاد کننده این بیماری، باکتری های هموفیلوس دوکرئی هستند و در آمریکای شمالی و اروپا نادر است.

ابتلا به بیماری شانکروئید خطر ابتلا به سایر بیماری های منتقله از راه جنسی را افزایش می دهد زیرا زخم ها سیستم ایمنی بدن را به خطر می اندازد. مبتلایان به محض مشاهده علائم باید به دنبال درمان پزشکی باشند. هر کسی که مبتلا به بیماری شانکروئید است، باید همسر خود را نیز مطلع کند تا در اسرع وقت آزمایش شوند. آنتی بیوتیک ها در اکثر موارد می توانند این وضعبت را درمان کنند. همراه کافه پزشکی باشید

علائم بیماری شانکروئید

اکثر مبتلایان بین ۳ تا ۱۰ روز پس از دریافت عفونت شروع به مشاهده علائم می کنند. بعضی از افراد هیچ علامت قابل توجهی ندارند. شایع ترین علائم این وضعیت، برجستگی های دردناک و قرمز رنگ در ناحیه تناسلی است که به زخم باز تبدیل می شوند.

پایه زخم ممکن است خاکستری یا زرد به نظر برسد.

زخم های سرطانی در مردان غالبا بسیار دردناک است اما در خانم ها کمتر دیده می شود و دردناک نیست. علائم دیگر مرتبط با سرطان خون شامل موارد زیر هستند:

• التهاب مجرای ادراری
• ترشحات غیر طبیعی واژن
• درد و خونریزی از زخم
• دیس یوریا

تشخیص بیماری شانکروئید

برای تشخیص، پزشک باید حضور H. ducreyi در مایعات گرفته شده از زخم ها را تایید کند.

با این وجود، تشخیص قطعی همیشه ممکن نیست زیرا برخی از مواد مورد نیاز برای شناسایی باکتری ها به طور گسترده ای در دسترس نیستند. در هر صورت، این تست ها در ۸۰ درصد موارد دقیق هستند.

برای تشخیص شانکروئید، پزشک از شخص در مورد علائم و نحوه فعالیت های جنسی سؤال می کند. معمولا اگر علائم فرد منطبق با علائم معمول بیماری شانکروئید باشد و سایر عفونت ها رد شوند، تشخیص تایید می شود.

عوامل خطر بیماری شانکروئید

فاکتور خطر شماره یک ابتلا، تماس با زخم های باز فرد مبتلا به شانکروئید است. عوامل خطر بیشتر برای ابتلا شامل موارد زیر هستند:

• تماس جنسی یا رابطه جنسی محافظت نشده
• داشتن چندین شریک جنسی
• تماس جنسی یا مقاربت با یک کارگر جنسی
• سوء مصرف مواد
• مقاربت خشن
• مقاربت مقعدی
• زندگی در برخی از کشورهای در حال توسعه مانند بخش هایی از آفریقا و کارائیب

درمان بیماری شانکروئید

پزشک به طور معمول برای پاک کردن عفونت، آنتی بیوتیک تجویز می کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) یکی از دوره های آنتی بیوتیکی زیر را برای درمان این وضعیت توصیه می کند:

• آزیترومایسین: ۱ گرم یک بار در روز
• سفتریاکسون: ۲۵۰ میلی گرم عضلانی (IM) یک بار در روز
• سیپروفلوکساسین: ۵۰۰ میلی گرم خوراکی دو بار در روز به مدت ۳ روز
•  اریترومایسین: ۵۰۰ میلی گرم خوراکی سه بار در روز به مدت ۷ روز

مصرف تمام داروهایی که پزشک تجویز می کند ضروری است. درمان عفونت های مزمن دشوارتر است زیرا باکتری ها می توانند در مناطق دیگر بدن گسترش یابند.

پزشک علائم بیماری شانکروئید را ۳ تا ۷ روز پس از تجویز آنتی بیوتیک ارزیابی می کند. اگر علائم باقی بماند، پزشک ممکن است:

• فرد را ارزیابی مجدد کند
• اطمینان حاصل کند که فرد داروهای خود را به درستی مصرف می کند
• تست سایر اختلالات STI از جمله HIV را انجام دهد
• بررسی کند که آیا H. ducreyi نسبت به آنتی بیوتیک تجویز شده مقاوم است یا خیر

زمان بهبودی عمدتا به شدت عفونت و اندازه زخم بستگی دارد. برای بهبودی کامل زخم های بزرگ، بیش از ۲ هفته زمان نیاز است.

جلوگیری از ابتلا به بیماری شانکروئید

تنها راه مطمئن برای پیشگیری، خودداری از انجام همه فعالیت های جنسی است. روش های دیگر برای کاهش خطر ابتلا به شانکروئید شامل موارد زیر هستند:

• رابطه جنسی محافظت شده
• به طور مرتب ناحیه تناسلی را برای برآمدگی های غیر طبیعی، زخم ها یا ورم گره های لنفاوی بررسی کنید
• از شریک جنسی در مورد هرگونه زخم یا برآمدگی غیرمعمول در ناحیه تناسلی خود سؤال کنید
• با پزشک در مورد درد ناخوشایند کشاله ران صحبت کنید
• آزمایش منظم STI
• اجتناب یا محدود کردن استفاده از الکل و جلوگیری از مصرف مواد مخدر تفریحی زیرا این موارد ممکن است قضاوت در انتخاب را مختل کند

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی