بررسی اختلال کندن پوست یا درماتیلومانیا Dermatillomania | کافه پزشکی

اختلال کندن پوست یا درماتیلومانیا که همچنین به عنوان اختلال Skin Picking شناخته شده است، یک وضعیت روانی است که به صورت لمس مکرر، خارش، کندن و سوراخ پوست ظاهر می شود. این اختلال، یکی از رفتارهای تکراری تمرکز بر بدن (BFRB) است که در DSM-5 به عنوان اختلال وسواسی و اجباری طبقه بندی شده است. درماتیلومانیا تا ۵ درصد جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد و تقریبا ۷۵ درصد از آنها زن هستند. تفاوت بین درماتیلومانیا و کندن معمولی پوست در این است که درماتیلومانیا رفتاری مزمن است و منجر به آسیب بافتی و اختلال شخصیتی می شود. همراه کافه پزشکی باشید

علائم اختلال درماتیلومانیا

این رفتار معمولا در نوجوانی آغاز می شود اما می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد و اغلب موجب آسیب دیدگی پوست، ضایعات پوستی، تغییر رنگ، زخم های باز و عفونت می شود. درماتیلومانیا به طور کلی یک بیماری مزمن است، اما علائم ممکن است از بدتر و یا ناپدید می شوند.

اضطراب، افسردگی، شرمساری، ترس در معرض قرار گرفتن و خجالت معمولا منجر به تلاش برای پنهان کردن پوست با آرایش، لباس و یا به روشهای دیگر می شود و همچنین می تواند در تعاملات اجتماعی دخالت کند و منجر به ناراحتی در روابط با خانواده و دوستان شود. زمانی که علائم ناشی از دیگر شرایط پزشکی یا روانی است، درماتیلومانیا قابل تشخیص نیست. به عنوان مثال، علائم ممکن است با شرایط پوستی، اختلالات خود ایمنی، کمبود پروتئین و اختلالات رشد مثل اوتیسم رخ دهد.

علل اختلال درماتیلومانیا

ممکن است یک پیوند ژنتیکی در درماتیلومانیا وجود داشته باشد، زیرا در بعضی از افراد به نظر میرسد گرایش ارثی به BFRB ها مانند برداشتن پوست و کشیدن مو و همچنین میزان بیش از حد متوسط اختلالات خلقی و اضطراب در بستگان درجه اول وجود دارد. عوامل دیگری همچون استرس و سن، به نظر میرسد نقش خود را در رشد شرایط ایفا می کنند. رفتارهای مکرر پوستی اغلب با شروع بلوغ همخوانی دارد. درماتیلومانیا همچنین ممکن است با نظافت بیش از حد همراه باشد که به عنوان وسیله ای برای اجتناب از حوادث استرس زا و یا تنش که به عنوان نتیجه ای از احساسات منفی مانند بی قراری، ناامیدی، نارضایتی و حتی خستگی انجام می شود.

درمان اختلال درماتیلومانیا

خجالت و شرم در رابطه با درماتیلومانیا ممکن است مانع از انجام کارهای حرفه ای شود. در واقع، کمتر از یک در هر پنج نفر مبتلا به درماتیلومانیا تصور می شود که به دنبال درمان باشند. رفتار درمانی شناختی و پذیرش و تعهد درمانی نشان می دهد که باعث کاهش علائم درماتیلومانیا شده اند. در حالی که هیچ دارویی به عنوان درمان اولیه برای اختلال درماتیلومانیا تایید نشده است، مطالعات محدودی انجام شده است که برخی از داروهای ضد افسردگی مانند مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRIs) و مواد مغذی مانند ان استیل سیستئین (NAC) ممکن است کمک کنند.

منبع : psychologytoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی