اختلال کابوس شبانه Nightmare disorder ؛ رویاهای مبهم که زندگی را مختل می کنند | کافه پزشکی
کابوس، رویایی مبهم است که با احساسات منفی مانند اضطراب یا ترس همراه است و شما را از خواب بیدار می کند. کابوس در کودکان رایج است اما می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. کابوس ها معمولا در سن ۳ تا ۶ سالگی شروع می شود و بعد از سن ۱۰ سالگی کاهش پیدا می کند. در طول سال های نوجوانی، به نظر می رسد دختران کابوس بیشتری نسبت به پسران داشته باشند. بعضی افراد کابوس ها را در بزرگسالی و یا در تمام طول زندگی خود دارند.
اگرچه کابوس رایج است اما اختلال کابوس شبانه نسبتا نادر است. اختلال کابوس به وضعیتی گفته می شود که کابوس ها اغلب باعث ایجاد ناراحتی می شوند، خواب را مختل می کنند و موجب مشکلات روزمره یا ایجاد ترس از خوابیدن می شوند. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
علائم اختلال کابوس شبانه
در نیمه دوم شب، احتمال بیشتری برای کابوس دیدن دارید. کابوس ممکن است یک بار یا چندین بار اتفاق بیفتد. اپیزود ها به طور کلی مختصر هستند، اما باعث بیدار شدن می شوند و بازگشت به خواب می تواند دشوار باشد.
یک کابوس ممکن است شامل این ویژگی ها باشد :
- کابوس شما به نظر واقعی و بسیار ناراحت کننده است
- داستان کابوس شما معمولا به تهدیدات ایمنی یا بقا برمی گردد اما می تواند موضوعات نگران کننده دیگری را نیز شامل شود
- کابوس شما را از خواب بیدار می کند
- نتیجه کابوس احساس ترس، اضطراب، عصبانیت، غم یا ناامیدی است
- شما در حالی که در رختخواب هستید عرق کرده اید یا تپش قلب دارید
- معمولا می توانید جزئیات کابوس خود را به یاد بیاورید
کابوس ها تنها در صورتی به شما آسیب می رسانند که :
- وقایع مکرر
- درد شدید یا اختلال در طول روز، مانند اضطراب یا ترس مداوم، یا اضطراب خواب در مورد داشتن یک کابوس دیگر
- مشکلی با غلظت یا حافظه دارد یا نمیتوانید روی تصاویر خود را از رویاهای خود متوقف کنید
- خواب آلودگی روزانه، خستگی یا انرژی کم
- مشکلات در کار یا مدرسه یا در شرایط اجتماعی کار می کند
- مشکلات رفتاری مربوط به خواب یا ترس از تاریکی است
داشتن کودک مبتلا به اختلال کابوس شبانه می تواند موجب اختلال خواب برای والدین یا مراقبان شود.
کی به پزشک مراجعه کنیم ؟
کابوس های گاه گاه معمولا باعث نگرانی نمی شوند. اگر فرزند شما کابوس داشته باشد، می توانید به سادگی آن را در یک آزمون معمول مشاهده کنید. با این حال، در صورت موارد زیر با دکتر خود مشورت کنید:
- اغلب مواقع اتفاق می افتد
- به طور مرتب خواب را مختل می کند
- ترس از خوابیدن دارند
- باعث مشکلات رفتاری روزانه یا کاهش عملکرد می شوند
علل اختلال کابوس شبانه
اختلال کابوس توسط پزشکان به عنوان یک پاراسومنیا – نوعی اختلال خواب که شامل تجربیات نامطلوب است و هنگام خوابیدن، در طی خواب و یا زمانی که از خواب بیدار می شوید اتفاق می افتد – در نظر گرفته می شود. کابوس ها معمولا در مرحله ای از خواب اتفاق می افتند که تحت عنوان حرکات سریع چشم (REM) شناخته می شود. علت دقیق کابوس ها مشخص نیست.
کابوس ها می تواند توسط بسیاری از عوامل ایجاد شوند، از جمله :
استرس یا اضطراب : گاهی اوقات تنش های عادی زندگی روزمره، مانند یک مشکل در خانه یا مدرسه، موجب کابوس می شوند. یک تغییر عمده مانند مرگ یکی از عزیزان می تواند تاثیر مشابهی داشته باشد.
تروما : کابوس ها پس از تصادف، آسیب، سوء استفاده جنسی یا سایر رویدادها رایج هستند. کابوس در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از تروما (PTSD) رایج است.
کم خوابی : تغییرات در برنامه خواب شما که موجب خواب آلودگی، قطع یا کاهش میزان خواب می شوند می تواند خطر ابتلا به کابوس را افزایش دهد. بی خوابی با افزایش خطر ابتلا به کابوس همراه است.
داروها : بعضی از داروها – از جمله داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد فشار خون، بتابلاکرها و داروهایی که برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شوند – می توانند باعث کابوس شوند.
سوء مصرف مواد مخدر : مصرف الکل و مواد مخدر یا ترک آن می تواند باعث کابوس شود.
اختلالات دیگر : افسردگی و سایر اختلالات روانشناسی ممکن است با کابوس مرتبط باشد. کابوس ها می توانند همراه با برخی از شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی یا سرطان اتفاق بیفتند.
کتاب ها و فیلم های ترسناک : برای برخی از افراد، خواندن کتاب ها و تماشای فیلم های ترسناک، به خصوص قبل از خواب، می تواند با کابوس همراه باشد.
عوارض اختلال کابوس شبانه
اختلال کابوس ممکن است باعث موارد زیر شود :
- خواب بیش از حد در طول روز، که می تواند به مشکلاتی در مدرسه یا کار منجر شود
- افسردگی و اضطراب ناشی از کابوس که می تواند باعث ناراحتی شما شود
- مقاومت در رفتن به رختخواب و یا ترس از خوابیدن
- افکار خودکشی یا تلاش برای خودکشی
تشخیص اختلال کابوس شبانه
هیچ تست معمولی برای تشخیص اختلال کابوس شبانه وجود ندارد. کابوس ها تنها در صورتی خطرناک تلقی می شوند که باعث ناراحتی شما می شوند یا شما را از خواب کافی محروم می کنند. برای تشخیص اختلال کابوس شبانه، پزشک سابقه پزشکی و علائم شما را بررسی می کند. ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
معاینه : ممکن است یک معاینه فیزیکی داشته باشید تا شرایطی را که ممکن است به کابوس کمک کند، شناسایی کنید. اگر کابوس های مکرر نشان دهنده اضطراب درونی شما باشد، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص بهداشت روان ارجاع دهد.
بحث پیرامون علائم : اختلال کابوس معمولا بر اساس توصیف تجربیات شما تشخیص داده می شود. پزشک ممکن است درباره سابقه خانوادگی مشکلات خواب شما سوال کند. پزشک شما همچنین ممکن است از شما یا شریک زندگی خود در مورد رفتارهای خواب شما بپرسد و در مورد احتمال اختلالات دیگر خواب، در صورت نیاز، بحث کنید.
مطالعه خواب شبانه (پلی سومنوگرافی) : اگر خواب شما به شدت آشفته باشد، ممکن است پزشک یک مطالعه خواب طولانی مدت برای کمک به تعیین اینکه آیا کابوس ها به اختلال خواب دیگری مربوط می شود یا خیر، توصیه کند. سنسورهایی که در بدن شما قرار می گیرند امواج مغزی، میزان اکسیژن خون، ضربان قلب و تنفس و همچنین حرکات چشم و پای شما را در حالی که خواب هستید ارزیابی می کند. شما می توانید از خودتان فیلم برداری کنید تا رفتار خود را در طول چرخه خواب ثبت کنید.
درمان اختلال کابوس شبانه
درمان کابوس معمولا ضروری نیست. با این حال، اگر کابوس باعث ناراحتی یا اختلال خواب و اشکال در عملکرد روزانه شما شود، ممکن است درمان مدنظر باشد.
علت اختلال کابوس شبانه به تعیین درمان کمک می کند. گزینه های درمان ممکن است عبارتند از:
درمان پزشکی : اگر کابوس ها با یک وضعیت پزشکی مرتبط هستند، درمان با رفع مشکل مطابقت دارد.
درمان استرس یا اضطراب : اگر یک وضعیت روانی مانند استرس یا اضطراب در طی اختلال ایجاد شود، پزشک شما ممکن است تکنیک های کاهش استرس، مشاوره یا درمان توسط متخصص بهداشت روان را پیشنهاد کند.
دارو درمانی : برای درمان اختلال کابوس شبانه، داروها به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، ممکن است دارو برای مشکلات مرتبط با PTSD توصیه شود.
منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی