همه چیز درباره بیماری پاژه ؛ علائم، علل و درمان | کافه پزشکی

بیماری پاژه دومین بیماری شایع استخوانی بعد از پوکی استخوان است و در روند بازسازی استخوان اختلال ایجاد می کند؛ در این بیماری بدن استخوان قدیمی را جذب می کند و استخوان جدید را به صورت غیر طبیعی تشکیل می دهد. استخوان غیر طبیعی می تواند ناشی از خطاهایی در روند بازسازی استخوان باشد.

بدن فرد مبتلا به بیماری Paget ممکن است استخوان جدید را در موقعیت نادرست ایجاد کند یا استخوان قدیمی را از ناحیه درست خود خارج کند. این روند می تواند منجر به ضعف در استخوان، درد استخوان، آرتروز، ناهنجاری ها و شکستگی ها شود. بسیاری از مبتلایان به پاژه درک نمی کنند که مبتلا به آن هستند زیرا علائم اغلب خفیف یا غیر قابل کشف هستند. همراه کافه پزشکی باشید

اگر فرد مبتلا به بیماری پاژه دچار شکستگی استخوان شود، ممکن است مدت طولانی طول بکشد تا به دلیل وجود نقص در روند بازسازی استخوان بهبود یابد.

علائم بیماری پاژه

بسیاری از مردم نمی دانند که که به این بیماری مبتلا هستند زیرا علائمی را تجربه نمی کنند. آنها همچنین ممکن است علائم را برای سایر اختلالات استخوانی مانند آرتروز اشتباه بگیرند.

شایع ترین علامت رخ داده مربوط به درد استخوان یا مفصل است. علائم دیگر شامل ورم مفاصل، حساسیت یا قرمزی پوست است که نواحی تحت تأثیر بیماری پاژه را در بر می گیرد.

این بیماری معمولاً در استخوان های زیر مشاهده می شود:

• لگن
• ستون فقرات
• جمجمه
• استخوان ران
• استخوان تیبیا

بسیاری از اعصاب اصلی بدن در کنار استخوان ها وجود دارند و بنابراین رشد غیر طبیعی استخوان ممکن است باعث فشرده شدن یا آسیب دیدن عصب استخوان و ایجاد درد شود.

عوارض بیماری پاژه

این بیماری ممکن است منجر به سایر مشکلات سلامتی از جمله موارد زیر شود:

• آرتروز
• از دست دادن شنوایی
• بیماری قلبی
• مشکلات سیستم عصبی
• سارکوم پاژه، نوعی سرطان است که در ۱ درصد از مبتلایان به Paget رخ می دهد
• شل شدن دندان ها
• مشکلات بینایی

علل بیماری پاژه

محققان هنوز به طور قطعی علت این بیماری را مشخص نکرده اند.

به نظر می رسد این بیماری در میان اعضای خانواده شایع است. طبق کالج روماتولوژی آمریکا، در ۳۰ درصد موارد بیش از یک عضو خانواده دارای این اختلال هستند.

پیشنهاد دیگر این است که این اختلال احتمالاً به دلیل عفونت ویروس سرخک در دوران کودکی رخ می دهد. مطالعات اخیر مطرح کرده اند که سرخک ممکن است مکانیسم تشکیل استخوان را تغییر داده و منجر به این بیماری شود.

با این حال، محققان هنوز ارتباط مشخصی بین ویروس و بیماری کشف نکرده اند.

شواهد نشان می دهد که تعداد مبتلایان به پاژه در طی ۲۵ سال گذشته رو به کاهش است. برخی دانشمندان افزایش واکسیناسیون در بسیاری از کشورها و کاهش تعداد مبتلایان به سرخک را با افت سطح بیماری مرتبط دانسته اند.

بیماری پاژه چقدر شایع است؟

حدود ۱ میلیون نفر در آمریکا مبتلا به این بیماری هستند.

این بیماری در مسن تر ها و همچنین افراد اروپای شمالی بروز می کند. این اختلال در مردان یک و نیم برابر شایع تر است.

تشخیص بیماری پاژه

پزشک معمولا ابتدا با استفاده از معاینه جسمی و بررسی ناهنجاری های استخوانی، امکان ابتلا به این بیماری را مشخص می کند.

آنها سپس از اسکن استخوان و مطالعات آزمایشگاهی برای تعیین شدت شرایط استفاده می کنند.

آزمایش آلکالین فسفاتاز می تواند نشان دهنده این بیماری باشد. افراد مبتلا به این عارضه، مقدار زیادی آلکالین فسفاتاز در خونشان دارند. با این حال، بسیاری از بیماری ها یا شرایط دیگر ممکن است دلیل افزایش آلکالین فسفاتاز باشد.

اسکن استخوان می تواند ناهنجاری های بازسازی استخوان از جمله افزایش و کاهش رسوب استخوانی را نشان دهد.

درمان بیماری پاژه

درمان می تواند بیماری را کنترل کرده و تأثیر علائم را کاهش دهد اما هیچ درمان کاملی در دسترس نیست.

همه مبتلایان به بیماری پاژه به درمان نیاز نخواهند داشت اما اگر علائمی وجود داشته باشد یا اگر آزمایش ها نشان داد که درمان لازم است، اولین خط درمان به طور معمول بیس فسفونات خواهد بود. همچنین ممکن است ویتامین D و کلسیم را به عنوان مکمل تجویز کند.

بیس فسفونات ها داروهایی هستند که به کاهش تجزیه استخوان کمک می کنند. افرادی که بیس فسفونات دریافت می کنند باید سطح کافی ویتامین D و کلسیم را نیز حفظ کنند.

دفتر مکمل های غذایی (ODS) توصیه می کند که مردم بین سنین ۵۱ تا ۷۰ سال باید روزانه ۱۲۰۰ میلی گرم کلسیم و حداقل ۶۰۰ واحد بین المللی (IU) ویتامین D مصرف کنند.

افراد بالای ۷۰ سال باید میزان ویتامین D را به ۸۰۰ IU در روز افزایش دهند.

پزشکان همچنین میزان قرار گرفتن در معرض نور خورشید را توصیه می کنند زیرا این امر باعث افزایش توانایی بدن در ساخت ویتامین D می شود.

حداقل با فاصله دو ساعته از هم بیس فسفونات خوراکی و مکمل های کلسیم را مصرف کنید زیرا کلسیم باعث کاهش جذب بیس فسفونات می شود.

بیس فسفونات ها و کلسیم می توانند از قسمت های ضعیف استخوان محافظت کنند و باعث کاهش شکستگی شوند.

فرد مبتلا به این بیماری که قبلاً سنگ کلیه را تجربه کرده است، باید در مورد افزایش میزان دریافت کلسیم و ویتامین D با پزشک خود صحبت کند.

عمل جراحی

اگر بیماری منجر به ناهنجاری استخوان یا ایجاد شکستگی در استخوان شود، ممکن است عمل جراحی ضروری باشد.

شکستگی ها در استخوان های ران و ساق پا شایع تر است.

درمان این شکستگی ها معمولاً شامل قرار دادن میله داخل استخوانی است. جراح ارتوپدی این کار را از طریق حفره نخاع در مرکز استخوان انجام می دهد.

یکی دیگر از جراحی های رایج در افراد مبتلا به این بیماری، استئوتومی است. در این روش، جراح برای اصلاح ضعف استخوان، گوه استخوانی را برمی دارد. استئوتومی اغلب وقتی لازم است که استخوان های پا در مراحل بعدی بیماری دچار مشکل شوند.

جلوگیری از ابتلا به بیماری پاژه

این بیماری برای بیشتر مبتلایان به این اختلال اجتناب ناپذیر است اما ورزش می تواند به حفظ سلامتی اسکلت، جلوگیری از افزایش وزن برای کاهش فشار مفاصل و استخوان ها و حفظ تحرک مفصل کمک کند.

افراد مبتلا به این بیماری قبل از شروع هرگونه برنامه ورزشی باید با پزشک خود صحبت کنند زیر فشار اضافی روی استخوان های آسیب دیده می تواند منجر به آسیب شود.

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی