همه چیز در مورد بیماری اسپوندیلولیستزیس ؛ علائم، علل و درمان | کافه پزشکی

اسپوندیلولیستزیس هنگامی اتفاق می افتد که یکی از مهره های ستون فقرات از موقعیت عادی خود خارج شود. اسپوندیلولیستزیس اغلب در قسمت تحتانی کمر اتفاق می افتد و بیشتر طیف بزرگسالان را درگیر می کند. همراه کافه پزشکی باشید

انواع و درجات اسپوندیلولیستزیس

با توجه به درجات و علل مختلف، این وضعیت به انواع و درجات مختلف تقسیم می شود. شش نوع اصلی مبتنی بر علت عبارتند از:

نوع اول: در بعضی موارد، افراد با اسپوندیلولیستزیس متولد می شوند یا کودک ممکن است در طی سال های رشد خود، به طور طبیعی این بیماری را ایجاد کند. در هر دو مورد اسپوندیلولیستزیس نوع اول، ممکن است کودک تا مدت ها هیچگونه علائم و مشکلی را تجربه نکند.

نوع دوم: در نوع دوم که متداول ترین نوع است، مشکلی در بخشی از ستون فقرات به نام پارس اینتراکولاریس وجود دارد. نوع II به زیر گروه های زیر تقسیم می شود:

• زیر گروه A شامل ریز شکستگی های زیادی است که در اثر استفاده بیش از حد و کشش زیاد وجود دارد.
• زیر گروه B شامل ریز شکستگی های زیادی است که به طور کامل شکسته نشده اند و با استخوان اضافی در محل بهبود می یابند. استخوان اضافی باعث کشش و بی نظمی می شود.
• زیر گروه C یک شکستگی استخوانی کامل است که در اثر تروما ایجاد شده است. آسیب ورزشی یا تصادف رانندگی ممکن است باعث نوع C شود.

نوع سوم: نوع سوم با افزایش سن و ساییدگی طبیعی استخوان ها همراه است.

نوع چهارم: تیپ چهارم نوعی شکستگی است که در هر نقطه ای از مهره ها به جز در ناحیه پارس اینتراکولاریس رخ می دهد.

نوع پنجم: نوع پنجم شامل تومور های روی مهره ها است که به استخوان ها فشار وارد می کند و باعث ضعف می شود.

نوع ششم: نوعی اسپوندیلولیستزیس غیر معمول است که در اثر ضعف کمر به دلیل جراحی ایجاد می شود.

اسپوندیلولیستزیس با توجه به اینکه چه مقدار از مهره ها بیرون زده اند، به درجات مختلف طبقه بندی می شوند:

• درجه ۱: ۲۵ درصد از مهره ها به جلو کشیده شده است.
• درجه ۲: بین ۲۵ تا ۵۰ درصد از مهره ها به جلو کشیده شده است.
• درجه ۳: بین ۵۰ تا ۷۵ درصد از مهره ها به جلو کشیده شده است.
• درجه ۴: بین ۷۵ تا ۱۰۰ درصد از مهره ها به جلو کشیده شده است.
• درجه ۵: ستون فقرات کاملاً از بین رفته و به نظر می رسد جدا شده است.

علائم اسپوندیلولیستزیس

ممکن است فرد از بدو تولد به این وضعیت مبتلا باشد و هرگز علامتی تجربه نکرده باشد. این در حالی است که فرد در سن بالا می تواند علائم را نشان دهد.

علائم در موارد شدیدتر می تواند از عدم وجود تا از دست دادن کنترل ادرار و حرکات روده متغیر باشد.

برخی از علائم شایع عبارتند از:

• مشکل در راه رفتن یا دویدن
• درد در قسمت تحتانی کمر یا باسن
• دردی که از ناحیه پشت به هر دو پا منتقل می شود
• ضعف در یک یا هر دو پا
• درد کمر و پاها که با حرکت تشدید می شود
• افزایش منحنی درونی ستون فقرات، معروف به لوردوز

علل اسپوندیلولیستزیس

دلایل متفاوت است. برخی از افراد با مهره های معیوب متولد می شوند که ممکن است تا مدت ها مشخص نشوند. برخی دیگر صدمات ناحیه کمر را یا به طور مکرر یا به یکباره مشاهده می کنند.

دانستن علت می تواند به پزشک کمک کند تا نوع اسپوندیلولیستزیس را تعیین کند و در تعیین بهترین روش درمانی به شما کمک می کند.

علل شایع عبارتند از:

• وارد شدن آسیب به مهره ها
• آسیب مفاصل ناشی از بیماری های دیگر
• تغییر شکل ستون فقرات ناشی از استفاده بیش از حد یا پیری
• نقص مادرزادی
• اسپوندیلولیز (نقص یا شکستگی در ناحیه پارس اینتراکولاریس)
• تومور ها
• جراحی ناحیه کمر

تشخیص اسپوندیلولیستزیس

در بسیاری از موارد، فرد تصور می کند که این وضعیت را ندارد زیرا ممکن است علامتی نداشته باشد. در این موارد، پزشک ممکن است در طول معاینه، وضعیت دیگری را نیز تشخیص دهد.

تشخیص با معاینه فیزیکی شروع می شود و پزشک سؤالاتی در مورد اینکه چه نوع درد یا بی حسی را تجربه می کنید می پرسد. اگر پزشک به اسپوندیلولیستزیس مشکوک شود، اشعه ایکس ستون فقرات را درخواست می کند.

بررسی تصویر اشعه ایکس اغلب برای تشخیص و تصمیم گیری در مورد درجه این بیماری کافی است. علت را غالباً با سؤال های اولیه درباره زمان و چگونگی شروع علائم می توان یافت.

درمان اسپوندیلولیستزیس

گزینه های درمانی شامل مراقبت در منزل، فیزیوتراپی و جراحی احتمالی است.

فرد می تواند از طریق روش های مختلفی از جمله استفاده از داروهای بدون نسخه برای تسکین درد، درمان را در خانه شروع کند.

در مواردی که استفاده بیش از حد باعث ایجاد اسپوندیلولیستزیس شده است، فرد باید هرگونه فعالیتی را که باعث تشدید درد می شود متوقف کند. علاوه بر این، کسی که اضافه وزن دارد باید وزن خود را کاهش دهد که این امر می تواند به کاهش علائم آنها کمک کند.

پزشک می تواند در صورت لزوم و برای تسکین درد، داروهای ضد التهابی را تجویز کند.

فیزیوتراپی به فرد کمک می کند تا عضلات اصلی را در قسمت میانی و پایینی کمر خود تقویت کند. فیزیوتراپی همچنین می تواند با کشش، درد را کاهش داده و انعطاف پذیری را بهبود دهد.

در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند. جراحی معمولاً برای مواردی که آسیب نخاعی وجود دارد، مهره ها همچنان به لغزش ادامه می دهند یا درد شدید است، توصیه کند.

جراحی می تواند استخوان های اضافی را برداشته یا مهره ها را به هم متصل کند. در صورت استفاده از عمل جراحی، فرد برای بهبودی بعد از عمل باید اقدامات لازم را انجام دهد.

منبع : medicalnewstoday.com | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی