همه چیز درباره بیماری بورگر یا ترومبوآنژئیت انسدادی ؛ علائم، علل و درمان | کافه پزشکی

بیماری بورگر که به عنوان ترومبوآنژئیت انسدادی نیز شناخته می شود، نوعی اختلال نادر است که در بیشتر موارد مرد های سیگاری جوان یا میانسال را تحت تأثیر قرار می دهد.

این بیماری با باریک شدن یا انسداد شریان ها و سیاهرگ های اندام ها مشخص و باعث کاهش رسیدن جریان خون به این مناطق می شود. پاها بیشتر از بازوها آسیب می بینند. در بیشتر موارد، اولین علامت درد شدید در بازوها و پاها در هنگام استراحت است. همراه کافه پزشکی باشید

افراد مبتلا ممکن است هنگام پیاده روی نیز گرفتگی در پاها را تجربه کنند که در موارد نادری، ممکن است باعث لنگیدن شود. علاوه بر این، افراد مبتلا ممکن است هنگام قرار گرفتن در معرض سرما زخم در اندام ها، بی حسی و سوزن سوزن شدن و عدم رسیدن جریان خون به انگشتان دست و پا را تجربه کنند.

در موارد شدید، افراد مبتلا به بیماری بورگر ممکن است مرگ بافتی (گانگرن) اندام های مبتلا را تجربه کنند.علت دقیق این بیماری مشخص نیست. با این حال، بیشتر افراد مبتلا، مصرف کنندگان شدید دخانیات هستند.

علائم و نشانه های بیماری بورگر

این بیماری با تنگی یا انسداد شریان ها و رگ های متوسط ​​و یا کوچک انتهایی مشخص می شوند که منجر به کاهش جریان خون به این مناطق می شود. این بیماری به صورت ناگهانی یا حاد رخ می دهد که ممکن است از یک تا چهار هفته ادامه داشته باشد.

در بیشتر موارد، اولین نشانه بیماری Buerger درد شدید در بازوها و یا پاها در هنگام استراحت است. افراد مبتلا ممکن است هنگام راه رفتن نیز گرفتگی در پاها را تجربه کنند.

از دیگر خصوصیات جسمی مرتبط با بیماری بورگر ممکن است شامل زخم در بازوها و پاها، کم رنگ شدن دست ها، بی حسی و سوزن سوزن شدن و عدم وجود جریان خون طبیعی در انگشتان دست و انگشتان پا هنگام قرار گرفتن در معرض سرما است. التهاب و لخته شدن برخی از رگ ها (ترومبوفلبیت) نیز ممکن است رخ دهد.

زخم های خشک که اغلب روی نوک انگشتان دست یا انگشتان پا شکل می گیرد ممکن است بسیار دردناک باشد. درد همراه با این زخم ها ممکن است با بالا بردن دست بدتر شود. در موارد شدید، افراد مبتلا به بیماری Buerger ممکن است مرگ بافتی (گانگرن) مناطق آسیب دیده را نشان دهند.

در برخی موارد، شریان ها و رگ های روده نیز ممکن است درگیر شوند. این امر ممکن است منجر به سنگینی شدید یا درد (آنژین صدری) در شکم و کاهش وزن شود. در موارد بسیار نادر (یعنی کمتر از ۲ درصد)، افراد مبتلا ناهنجاری های عصبی نشان داده اند.

علل بیماری بورگر

علت دقیق بیماری ناشناخته است اما استفاده از دخانیات با بروز این اختلال همراه است. در حقیقت، اکثر محققان بر این باورند که استفاده قبلی و فعلی از محصولات دخانیات توسط فرد با این بیماری همراه است. رابطه دقیقی که محصولات توتون و تنباکو با بیماری بورگر دارند کاملاً درک نشده است.

برخی دانشمندان بر این باورند که این بیماری ممکن است یک اختلال خود ایمنی باشد. در بعضی موارد، تروما به دست و پا ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشد. اختلالات خود ایمنی هنگامی ایجاد می شود که دفاع طبیعی بدن در برابر ارگانیسم های “بیگانه” یا مهاجم (به عنوان مثال آنتی بادی ها) به دلایل نامعلوم شروع به حمله به بافت سالم می کند.

عوامل ژنتیکی ممکن است در بروز یا شدت بیماری نقش داشته باشند زیرا شیوع بین گروه های مختلف بسیار متفاوت است. برای تعیین نقش دقیق ژنتیک در ایجاد این اختلال، تحقیقات بیشتری لازم است.

جمعیت متأثر از بیماری بورگر

این بیماری نوعی اختلال بسیار نادر است که در بیشتر موارد علائم قبل از سن ۴۰-۴۵ سالگی بروز می کنند. در سال های اخیر، زنان بیشتر به این بیماری مبتلا شده اند. برخی دانشمندان گمانه زنی کرده اند که علت، افزایش درصد زنانی است که سیگار می کشند.

در یک زمان نسبت مردان مبتلا به زنان صد به یک بود اما در مقالات اخیر گمانه زنی شده است که این نسبت ممکن است ۱۰: ۱ یا نزدیکتر باشد. در موارد بسیار نادری، افرادی که سیگار نمی کشند نیز به بیماری Buerger مبتلا شده اند.

بیماری بورگر در آمریکا و اروپا بسیار نادر است اما در سایر نقاط جهان به ویژه در مناطقی از آسیای دور و خاورمیانه شایع است. میزان شیوع آن در آمریکا در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در جمعیت عمومی بین ۱۲ تا ۲۰ نفر است.

اگرچه بیشتر موارد با مصرف سیگار همراه است اما این اختلال در افرادی که در معرض دود دسته دوم هستند و افرادی که از محصولات خوراکی تنباکو استفاده می کنند نیز رخ می دهد.

تشخیص بیماری بورگر

تشخیص بیماری ممکن است بر اساس شناسایی خصوصیات و علائم جسمی مشخص شود. بسیاری از پزشکان برای تشخیص بیماری به سابقه مصرف اخیر یا فعلی دخانیات نیاز دارند. آنژیوگرافی یا تکنیک های غیر تهاجمی ممکن است برای تأیید تشخیص استفاده شود. در طی آنژیوگرافی، از تزریق یک رنگ مخصوص استفاده می شود تا رگ های خونی در اشعه X قابل مشاهده باشند.

درمان بیماری بورگر

درمان این بیماری به صورت حمایتی است. معمولاً اگر افراد مبتلا، سیگار کشیدن را متوقف کنند علائم بهبود می یابد. در بعضی موارد، وقتی افراد مصرف سیگار را متوقف می کنند، بهبودی کامل این اختلال رخ می دهد.

اگر فرد مبتلا سیگار کشیدن را متوقف نکند، گزینه های درمانی متفاوت می شوند. درمان محافظتی ممکن است شامل داروهایی باشد که از لخته شدن خون جلوگیری می کنند (ضد انعقادها)، داروهایی که قطر رگ های خونی را افزایش می دهند (گشاد کننده عروقی)، داروهایی که از التهاب جلوگیری می کنند (ضد التهاب)، آنتی بیوتیک ها و داروهایی که درد را تسکین می دهند.

در بعضی موارد ممکن است عمل جراحی ضروری شود. افراد مبتلا تحت عمل جراحی قرار می گیرند که در آن ترمینال های عصبی (گانگلیون) برای قطع مسیر عصب و بهبود جریان خون به اندام مبتلا (سمپاتکتومی) از بین می روند. در موارد شدید، ممکن است جراح ها مجبور شوند انگشت پا یا بخشی از بازو یا پا را جدا کنند.

منبع : rarediseases.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی