همه چیز درباره بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) | کافه پزشکی
بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) هنگامی رخ می دهد که اسید معده به طور مکرر به داخل مری پس می زند و می تواند باعث تحریک پوشش مری شما شود. بسیاری از افراد هر از گاهی رفلاکس اسید را تجربه می کنند. فرم خفیف رفلاکس اسید، حداقل دو هفته یک بار رخ می دهد و فرم متوسط تا شدید رفلاکس اسید حداقل یک بار در هفته اتفاق می افتد.
بیشتر افراد می توانند با تغییر در شیوه زندگی و داروهای بدون نسخه، رفلاکس معده به مری را مدیریت کنند اما برخی از مبتلایان به GERD ممکن است برای کاهش علائم به داروهای قوی تر یا جراحی نیاز داشته باشند. همراه کافه پزشکی باشید
آنچه در این پست کافه پزشکی خواهید دید
علائم رفلاکس معده به مری
علائم و نشانه های رایج GERD شامل موارد زیر است :
- احساس سوزش در قفسه سینه شما (سوزش سر دل)، معمولا بعد از خوردن غذا که ممکن است در شب بدتر شود
- درد قفسه سینه
- مشکلات در بلع
- برگرداندن مواد غذایی یا مایع ترش به داخل دهان
- احساس توده در گلو
اگر رفلاکس اسید شبانه دارید، ممکن است موارد زیر را نیز تجربه کنید :
- سرفه مزمن
- لارنژیت
- تشدید آسم
- مختل شدن خواب
علل رفلاکس معده به مری
هنگام بلعیدن، یک باند دایره ای از جنس ماهیچه در قسمت تحتانی مری شما (دریچه کاردیا) شل می شود تا غذا و مایع به درون معده شما وارد شود. سپس اسفنکتر دوباره بسته می شود.
اگر اسفنکتر به صورت غیر طبیعی شل یا تضعیف شود، اسید معده می تواند به داخل مری شما برگردد. این امر باعث تحریک پوشش مری شما و اغلب باعث التهاب آن می شود.
عوامل خطر ابتلا به رفلاکس معده به مری
شرایطی که می تواند خطر ابتلا به GERD را افزایش دهد شامل موارد زیر هستند :
- چاقی
- فتق هیاتال
- بارداری
- اختلالات بافت همبند مانند اسکلرودرما
- تاخیر در خالی شدن معده
عواملی که می توانند رفلاکس اسید را تشدید کنند عبارتند از :
- سیگار کشیدن
- خوردن وعده های غذایی با حجم بالا یا خوردن غذا در ساعات پایانی شب
- خوردن غذاهای خاص (محرک) مانند غذاهای چرب یا سرخ شده
- نوشیدن نوشیدنی های خاصی مانند الکل یا قهوه
- مصرف داروهای خاص مانند آسپرین
عوارض رفلاکس معده به مری
با گذشت زمان، التهاب مزمن در مری شما می تواند باعث موارد زیر شود :
تنگی مری : صدمه به مری باعث شکل گیری بافت اسکار می شود. بافت اسکار مسیر مواد غذایی را باریک می کند و منجر به مشکلاتی در بلع می شود.
زخم مری : اسید معده می تواند باعث ایجاد زخم باز در مری شود. زخم مری می تواند خونریزی کند، باعث درد شود و بلع را دشوار کند.
تغییرات پیش سرطانی در مری (مری بارت) : آسیب ناشی از اسید می تواند باعث ایجاد تغییراتی در پوشش بافت مری تحتانی شود. این تغییرات با افزایش خطر ابتلا به سرطان مری همراه است.
تشخیص رفلاکس معده به مری
پزشک شما ممکن است براساس معاینه جسمی و تاریخچه علائم و نشانه های شما، GERD را تشخیص دهد.
برای تأیید تشخیص رفلاکس اسید یا بررسی عوارض، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند :
آندوسکوپی فوقانی : پزشک شما لوله ای نازک و انعطاف پذیر مجهز به نور و دوربین (آندوسکوپ) را به پایین گلوی شما وارد می کند تا داخل مری و معده شما را معاینه کند. همچنین می توان از آندوسکوپی برای جمع آوری نمونه ای از بافت (بیوپسی) استفاده کرد تا در مورد عوارضی مانند مری بارت آزمایش شود.
تست پروب اسید (pH) : یک مانیتور در مری شما قرار داده شده می شود تا مشخص شود که چه زمانی و چه مدت اسید معده به مری وارد می شود. مانیتور به یک کامپیوتر کوچک که شما در اطراف کمر یا روی شانه خود می پوشید متصل می شود.
مانومتری مری : این تست، انقباضات عضلانی ریتمیک در مری شما هنگام بلع را بررسی می کند.
پرتونگاری قسمت فوقانی دستگاه گوارش شما : پرتوهای ایکس بعد از نوشیدن مایعی که لایه داخلی دستگاه گوارش شما را پر می کند گرفته می شود. این روکش به پزشک شما اجازه می دهد که محیط مری، معده و روده شما را ببیند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود قرص باریم را بلع کنید که می تواند به تشخیص تنگی مری کمک کند.
درمان رفلاکس معده به مری
پزشک شما احتمالاً توصیه می کند که ابتدا تغییر در شیوه زندگی و داروهای بدون نسخه را امتحان کنید. اگر در طی چند هفته احساس تسکین نکردید، پزشک ممکن است داروهای تجویزی یا جراحی را توصیه کند.
داروهای بدون نسخه
گزینه ها عبارتند از :
آنتی اسیدهایی که اسید معده را خنثی می کنند : آنتی اسیدها مانند میلانتا و رولائید ها، ممکن است اثر سریعی داشته باشند اما آنتی اسیدها به تنهایی التهاب مری را بهبود نمی بخشند. استفاده بیش از حد از آنتی اسیدها می تواند عوارض جانبی مانند اسهال یا گاهی مشکلات کلیوی ایجاد کند.
داروهایی برای کاهش تولید اسید معده : این داروها – که به عنوان مهارکننده های گیرنده H2 شناخته شده است – شامل سایمتیدین، فاموتیدین، هیزاتیدین و رانیتیدین هستند. مسدود کننده های گیرنده H2 به اندازه ضد اسیدها موثر نیستند اما تسکین بیشتری دارند و ممکن است تولید اسید معده را تا ۱۲ ساعت کاهش دهند.
داروهایی که تولید اسید را مسدود کرده و مری را بهبود می بخشد : این داروها – که به عنوان مهار کننده های پمپ پروتون شناخته می شوند – نسبت به مسدود کننده های گیرنده H2 مسدود کننده های قوی تر اسید هستند و باعث بهبود بهتر بافت مری می شوند. مهارکننده های پمپ پروتون بدون نسخه شامل لانزوپرازول و امپرازول هستند.
داروهای تجویزی
داروهای تجویزی مسدود کننده های گیرنده H2 : اینها شامل فرم های قوی تر از داروهای فاموتیدین، هیراتیدین و رانیتیدین هستند. این داروها به طور کلی تحمل خوبی دارند اما مصرف طولانی مدت ممکن است با افزایش اندک خطر کمبود ویتامین B12 و شکستگی استخوان همراه باشد.
داروهای تجویزی مهارکننده های پمپ پروتون : اینها شامل اسموپرازول، فرم های قوی تر لانزوپرازول و امپرازول، پنتوپرازول، رابپرازول و دکس لانزوپرازول هستند. اگرچه به طور کلی تحمل خوبی دارند اما ممکن است باعث اسهال، سردرد، حالت تهوع و کمبود ویتامین B12 شوند. استفاده مزمن ممکن است خطر شکستگی لگن را افزایش دهد.
داروهایی برای تقویت اسفنکتر پایینی مری : باکلوفن ممکن است با کاهش فراوانی ریلکسیشن اسفنکتر پایینی مری، GERD را کاهش دهد. عوارض جانبی ممکن است شامل خستگی یا حالت تهوع باشد.
جراحی و سایر درمان ها
GERD معمولا با دارو قابل کنترل است اما اگر داروها موثر نباشند یا مایل به مصرف طولانی مدت دارو نیستید، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند :
فوندوپلیکاسیون : جراح قسمت بالای شکم شما در اطراف اسفنکتر تحتانی مری را می پیچد تا ماهیچه را محکم کرده و از رفلاکس جلوگیری کند. Fundoplication معمولاً با روش حداقل تهاجمی (لاپاروسکوپی) انجام می شود.
دستگاه LINX : حلقه ای از مهره های مغناطیسی ریز در اطراف محل اتصال مری به معده پیچیده می شود. جاذبه مغناطیسی بین مهره ها به اندازه کافی قوی است تا محل اتصال را بسته نگه دارد اما به اندازه کافی ضعیف است که اجازه می دهد مواد غذایی از آن عبور کنند. دستگاه Linx را می توان با استفاده از روش های حداقل تهاجمی جایگذاری کرد.
منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی