• آ
  • ا
  • ب
  • پ
  • ت
  • ج
  • چ
  • ر
  • ز
  • ژ
  • د
  • ط
  • ف
  • ق
  • گ
  • ک
  • ع
  • غ
  • م
  • هـ

انتروکولیت با غشای کاذب

بیماری انتروکولیت با غشای کاذب چیست ؟ | کافه پزشکی

انتروکولیت با غشای کاذب که به آن کولیت مرتبط با آنتی بیوتیک یا کولیت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل نیز گفته می شود، شامل التهاب روده بزرگ همراه با رشد زیاد باکتری کلستریدیوم دیفیسیل (C. diff) است.

رشد زیاد کلستریدیوم دیفیسیل اغلب مربوط به بستری شدن اخیر در بیمارستان است که فرد در آن آنتی بیوتیک دریافت کرده است. عفونت دیفیسیل در افراد بالای ۶۵ سال شایع است. همراه کافه پزشکی باشید

علائم انتروکولیت با غشای کاذب

علائم این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اسهال
  • گرفتگی شکم، درد یا حساسیت
  • تب
  • وجود چرک یا مخاط در مدفوع شما
  • حالت تهوع
  • کم آبی

علائم انتروکولیت با غشای کاذب می تواند به محض یکی دو روز پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک یا حتی تا زمانی که چند ماه از مصرف آنتی بیوتیک گذشته باشد شروع می شود.

علل انتروکولیت با غشای کاذب

بدن شما معمولا باکتری های موجود در روده بزرگ را در یک تعادل طبیعی سالم نگه می دارد اما آنتی بیوتیک ها و سایر داروها می توانند این تعادل را برهم زنند. انتروکولیت با غشای کاذب هنگامی رخ می دهد که تعداد برخی باکتری ها – معمولاً کلستریدیوم دیفیسیل – به سرعت از تعداد باکتری های دیگری که معمولاً آنها را کنترل می کنند پیشی بگیرد. برخی از سموم تولید شده توسط C. difficile به اندازه ای زیاد می شود که به روده بزرگ آسیب می رساند.

در حالی که تقریبا هر آنتی بیوتیکی می تواند باعث انتروکولیت با غشای کاذب شود اما برخی از آنتی بیوتیک ها بیشتر از سایرین به این وضعیت مرتبط هستند از جمله:

  • فلوروکینولون ها مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین
  • پنی سیلین ها مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین
  • کلیندامایسین
  • سفالوسپورین ها مانند سفکسیم

علل دیگر

برخی دیگر از داروها علاوه بر آنتی بیوتیک ها می توانند باعث ایجاد این وضعیت شوند. دارو های شیمی درمانی که برای درمان سرطان استفاده می شوند، ممکن است تعادل طبیعی باکتری ها در روده بزرگ را مختل کند.

برخی از بیماری های موثر بر روده بزرگ مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون نیز ممکن است افراد را به فرم مزمن این بیماری دچار کند.

کلستریدیوم دیفیسیل در برابر بسیاری از ضد عفونی کننده های متداول مقاوم است و می تواند از طریق کادر درمان به بیماران منتقل شود. این باکتری به طور فزاینده ای در افراد فاقد فاکتورهای خطر دیگر گزارش شده است؛ از جمله افرادی که اخیرا از آنتی بیوتیک ها استفاده نکرده اند یا در بیمارستان بستری نبوده اند. این نوع به عنوان کلستریدیوم دیفیسیل به دست آمده در جامعه شناخته می شود.

سویه جدید کلستریدیوم دیفیسیل

اخیرا یک سویه تهاجمی از C.difficile پدید آمده است که نسبت به سایر سویه ها سموم بسیار بیشتری تولید می کند. سویه جدید ممکن است نسبت به برخی از داروها مقاوم تر باشد و در افرادی که در بیمارستان نبوده اند و یا آنتی بیوتیک مصرف نکرده اند دیده شده است.

عوامل خطر ابتلا به انتروکولیت با غشای کاذب

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به این نوع کولیت را افزایش دهند عبارتند از:

  • مصرف آنتی بیوتیک
  • اقامت در بیمارستان یا خانه سالمندان
  • افزایش سن بخصوص بیش از ۶۵ سال
  • سیستم ایمنی ضعیف
  • ابتلا به بیماری های روده بزرگ مانند بیماری التهابی روده یا سرطان روده بزرگ
  • عمل جراحی روده
  • دریافت شیمی درمانی برای سرطان

عوارض انتروکولیت با غشای کاذب

درمان معمولاً موفقیت آمیز است. با این حال، حتی با تشخیص و درمان سریع، این بیماری می تواند تهدید کننده حیات باشد. عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

کم آبی: اسهال شدید می تواند منجر به کاهش مایعات و الکترولیت ها شود. این امر عملکرد طبیعی بدن را دشوار می کند و می تواند باعث شود فشار خون به حد خطرناکی پایین بیاید.

نارسایی کلیه: در برخی موارد، کمبود آب بدن می تواند به سرعت اتفاق بیفتد و عملکرد کلیه به سرعت بدتر شود.

مگاکولون سمی: در این شرایط نادر، روده بزرگ شما قادر به بیرون راندن گاز و مدفوع نیست و به تدریج ابعاد آن بزرگ می شود. در صورت عدم درمان، روده بزرگ ممکن است پاره شود و باعث می شود باکتریه ای روده بزرگ وارد حفره شکمی شما شوند. بزرگی یا پارگی روده بزرگ نیاز به جراحی اورژانسی دارد و ممکن است کشنده باشد.

سوراخ شدن روده: این مورد نادر است و ناشی از آسیب دیدگی روده بزرگ یا ناشی از از مگاکولون سمی است. روده سوراخ شده می تواند باکتری های موجود در روده را وارد حفره شکمی شما کرده و منجر به یک عفونت خطرناک (پریتونیت) شود.

مرگ: حتی عفونت های کلستریدیومی نسبتاً خفیف تا متوسط​​، اگر به موقع درمان نشوند می توانند به سرعت به یک بیماری کشنده تبدیل شوند.


جلوگیری از ابتلا به انتروکولیت با غشای کاذب

برای جلوگیری از شیوع، بیمارستان ها و سایر مراکز بهداشتی درمانی دستورالعمل های دقیق کنترل عفونت را دنبال می کنند. 

اقدامات پیشگیرانه شامل موارد زیر است:

شستن دست: کارمندان مراقبت های بهداشتی باید قبل و بعد از تماس با هر فرد در مراقبت های خود، بهداشت دست را رعایت کنند. در صورت شیوع کلستریدیوم دیفیسیل، استفاده از صابون و آب گرم انتخاب بهتری برای بهداشت دست است زیرا ضد عفونی کننده های مبتنی بر الکل به طور مؤثر باعث از بین رفتن اسپورهای دیفیسیل نمی شوند. ملاقات کنندگان نیز قبل و بعد از ترک اتاق باید دست خود را با صابون و آب گرم بشویند.

تمیز کردن کامل: در هر دوره، باید تمام سطوح با محصولی که حاوی کلر است ضد عفونی شود و اسپورهای دیفیسیل از بین بروند.

از مصرف غیر ضروری آنتی بیوتیک ها خودداری کنید: بعضی اوقات آنتی بیوتیک ها برای بیماری های ویروسی تجویز می شوند که بسیار غلط است. حتی اگر برای یک عفونت باکتریایی به آنتی بیوتیک نیاز دارید باید در کوتاه ترین زمان و حداقل دوز ممکنه، دارو را مصرف کنید.

تشخیص انتروکولیت با غشای کاذب

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص عبارتند از:

نمونه مدفوع: تعدادی آزمایش مدفوع مختلف برای تشخیص عفونت دیفیسیل روده بزرگ وجود دارد.

آزمایش خون: ممکن است تعداد گلبول های سفید خون را بالا نشاد دهد.

کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی: در هر دو آزمایش، پزشک شما از لوله ای با دوربین در نوک آن استفاده می کند تا داخل روده بزرگ شما را برای علائم، پلاک های زرد (ضایعات) و همچنین ورم بررسی کند.

تست های تصویربرداری: در صورت بروز شدید علائم، ممکن است پزشک از اشعه ایکس شکمی یا سی تی اسکن شکمی استفاده کند تا به دنبال عوارضی مانند مگاکولون سمی یا پارگی روده بزرگ باشد.

درمان انتروکولیت با غشای کاذب

راهکار های درمانی شامل موارد زیر هستند:

در صورت امکان مصرف آنتی بیوتیک یا داروی دیگری که باعث علائم می شوند را متوقف کنید: این امر بعضی اوقات ممکن است برای برطرف کردن وضعیت یا کاهش شدت علائم کافی باشد.

شروع آنتی بیوتیک موثر بر C. difficile: اگر هنوز علائم را تجربه می کنید، پزشک ممکن است از آنتی بیوتیک های موثر برای درمان C. difficile استفاده کند. این امر باعث می شود باکتری های نرمال دوباره رشد کنند و تعادل سالم باکتری های موجود در روده بزرگ شما بازیابی شود.

بسته به شرایط شما، پزشکان بیشتر از مترونیدازول، ونکومایسین، فیداکسومایسین یا ترکیبی از آنها استفاده می کنند.

پیوند میکروبی مدفوع (FMT): اگر وضعیت شما بسیار شدید باشد، ممکن است پیوند مدفوع از یک اهدا کننده سالم انجام شود تا تعادل باکتری ها در روده بزرگ شما به حالت طبیعی بازگردد! مدفوع اهداکننده ممکن است از طریق لوله نازوگاستریک وارد روده بزرگ شود یا در کپسولی که بلعیده اید قرار داده شود. پزشک ممکن است از ترکیبی از درمان آنتی بیوتیکی و FMT استفاده نند.

به محض شروع درمان، علائم و نشانه ها ممکن است ظرف چند روز بهبود یابد.

محققان در حال بررسی درمان های جدید از جمله آنتی بیوتیک های جایگزین، داروهایی برای کاهش عود و واکسن هستند.

درمان انتروکولیت با غشای کاذب عود شونده

پدید آمدن سویه های جدید و تهاجمی C.difficile که در برابر آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند باعث شده است که درمان این وضعیت به طور فزاینده ای دشوار شود و عود مجدد بیشتر شود. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها را تکرار کنید: ممکن است برای رفع وضعیت خود به دوره دوم یا سوم آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.

عمل جراحی: جراحی ممکن است در افرادی که دچار نارسایی پیشرونده اندام، پارگی روده بزرگ و پریتونیت هستند گزینه مناسبی باشد. جراحی به طور معمول شامل از بین بردن تمام یا بخشی از روده بزرگ (کلکتومی) است. عمل جراحی لاپاروسکوپی تهاجم کمتری و نتایج مثبت بیشتری داشته است.

پیوند میکروبی مدفوع برای فرم عود شونده نیز قابل انجام است.

 

منبع : mayoclinic.org | ترجمه اختصاصی کافه پزشکی


نظر دهید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد